UÇURTMANIN KUYRUĞUNDA ÇOCUK OLMAK

• 2 Mart 2012 Cuma 09:24:44

Dünyanın en güzel çiçek bahçesine girsek bir daha çıkmak ister miyiz? Olmaz ya, dünyanın bir köşesinde cenneti bulsak kendimizden geçer miyiz? Kendimizden geçeriz ama çocukluğumuzdan geçemeyiz bir türlü.

Nedir, her bayramda “Ah eski bayramlar!” diye iç geçirmemiz. Nedir, bir annenin göğsüne koyar gibi başımızı hatıralara yaslamamız? Sakın çocukluğumuz olmasın bizi çağıran?

Aynı sizler gibi beni de çağırıp durur yaramaz çocukluğum. Anadolu’nun güzel bir köyünde dünyaya gelmişim… Kuzular meleşiyor, horozlar ötüşüyor, tavukların yumurtası gerçekten sıcak, inekler süt veriyor cömertçe…

Annem sağıyor ineği, ilgiyle seyrediyorum yanı başında. Kovada köpük köpük süt… Koparıyorum gül yaprağının birini. Bir ucundan büküp başlıyorum onunla süt içmeye…

53 yıl önce, beş kız kardeşten sonra doğan ilk erkek olmanın ayrıcalığı. Yediğin önünde, yemediğin arkanda... Bırakın evi, köyde bile ayrıcalığınız var. “Yazgan ailesinin gözbebeği” diyor ve ona göre davranıyor herkes.

Ata, eşeğe biniyor, mutluluktan uçuyorsun. Her türlü sebze ve meyveyi dalından koparıp yiyorsun keyifle. Köyün bütün bahçeleri serbest çocuklara. Siyah dut mu canın istedi, git Cevdet dayının bahçesine. Elmalar al al olmuştur şimdi, yürü Battal amcanın bahçesine. Ah lahana üğürtmeği, ne çok severdin onu! Sağ olasın İsmail dayı…

Ve bir baba; yiğit mi yiğit, mert mi mert. Şefkat ve merhamet kanatlarını germiş üstüne: “Oğlum sen oku yeter ki. Ceketimi satar, seni yine okuturum…”

Okula başlamışım. Jale öğretmen el üstünde tutuyor beni. Acıktığım zaman hemen dışarı çıkıyorum. Belli bir âhenkte ıslık çalıyorum eve doğru. Annem alıyor mesajı. Beş dakika sonra dürüm geliyor. Yufka ekmeğin ortasına taze yağ sürülmüş, üzerine toz şeker ekilmiş… Bir de bütün bunları annem hazırlamış seve okşaya: “Bestami’m acıkmış, koşun kızlar…”
Böyle bir cennet çocukluğu yaşayıp da ondan ayrı kalmak ne kadar acı değil mi?

Şiir, acıları hafifletir, derler (Aslında hafifletirken acıtır bir yanımızı.) Öyleyse medet ey şiir, gelsin cennet çocukluğum; acıyan, kalbim olsun…

Çocuk Olsam

Rüzgârların buyruğunda
Çocuk olsam, çocuk olsam.
Uçurtmanın kuyruğunda
Çocuk olsam, çocuk olsam.

Kararırken rengi suyun,
Akşam olur bitmez oyun.
Yelesinde yağız tayın
Çocuk olsam, çocuk olsam

Bestami YAZGAN