SAYGIDEĞER GÜZEL YÜREK (( SEÇİL NİMET)
Harika bir yazı okudum.Ve yorum hakkımı kullanmak istedim...


//Gücümün değiştirmeye hiç yetmeyeceği şeyler istiyorum sanırım…//

Anahtar deliğinden bakıyordum çocukluğuma
Zamanın bir yarısı eski gülüşmelerim gelirken aklıma
Rahmindeki karanlığı yırtan bir ben bağırıyorum hayata
Annemin sütünü koklarken saçlarım babamın omuzlarında


Soyağacımda çiçekler açtırıyorum minicik ellerimle
Adım fısıldandığında kulağıma Nimet oluyorum
Seçil -miş bir insan oluyorum hayatın kollarında
Sobelenmeden koşarken zaman takılıyor ayaklarıma
Düşüyorum her geçen gün


Duğum günü pastalarım çoğaldıkça martı çığlığı oluyor içimde
Bir bir düşüyor sevdiğim yapraklarım bastığım toprağa
Onlar için dilediğim tüm kayan yıldızlar saplanırken yüreğime
Kayıp kilitli tozlu sandıklar açmaya zorluyorum


Kısa kelimelerim uzuyor mevsimlerimde
Haylaz çocukluğumun sesleri çınlatıyor kulaklarımı
Bulutlu bir sabah uyandığımda anlıyorum büyüdüğümü
Geri getiremeyeceklerimle yıkıyorum yüzümü
Ve derin bir nefesle hayatı çiğerlerime çekip sarılıyorum......





Ve saygıdeğer güzel yürekli harika kalem....Arada size yorum yazamadım yoğunluktan kusura bakmayın.....Dediğim gibi sizin harika bir kaleminiz var ve sizi okumak ne güzel...
en derin saygılarımla.....

Kayıplarım büyüttü beni daha çok çocuk kalmak isterken.Savurduğum umutlarımı, sevinçlerimi bir bir toplayıp heybeme, geçtiğim yollardaki ayak izlerimi yok etmek istiyorum artık.

Sanki elimi erken bırakmış gibi hayat...

Tiryakiliğin ne demek olduğunu bilmeyenler bir anda bırakırlar/mış sevdiklerini…
Ben, son nefesime dek bırakmayacağım seni ! bu ne güzel temenniler

tek kelimeyle müthiş bir yazı ve günün seçkisi diyorum ben yürekten kutluyorum sevglerimle

"Kalemimi saplasam yüreğime daha kimbilir neler çıkar derinliklerimden !
Neler neler !
Umutlar, mutluluklar, sızılar, kırgınlıklar, kayıplar, pişmanlıklar, keşkeler, iyi kiler…"

Keşkelerin bir kenarda yitmesi, iyi ki-lerin ömrüne renk katması dileklerimle...
Hüzünlü ve özlem dolu güzel bir yazı okudum. Kutluyorum.

Yazınıza tebriklerim gönülden.
Gün eksilmesin pencerenizden.

Sevgiler, saygılar.

[ ......Ah hayat!
Ne çok sevildiğimi düşünüyorum küçükken.....]



Soğanın çücüğü her şeyin küçüğü sevilir(miş), yok yok atasözü falan değil, ben şimdi uydurdum.

Yalan mı yani

Şaka bir yana Cahit Sıtkı Tarancı’nın “Otuz Beş Yaş” şiirini hemen hemen siz deyin otuz ben diyeyim kırk yıldır bilirim. Abarttım biraz değil mi, duyanda şair yazarken yanında olduğumu zannedecek. Uzatmayayım, hadi lise çağları diyeyim. O da edebiyat hocalarının hatırına binaen. Nafile vızıltı gelirdi, hiçbir şey anlamadan, hissetmeden bir kulağımızdan girer ötekinden çıkardı.

İlginçtir; şiirin sırrına tam otuz dördü bitirip otuz beş yaşımdan gün aldığım zaman anca vakıf oldum. Gerçi ta ilkokulda öğrendiğimiz “Daha Dün Annemizin Kollarında Yaşarken” şarkısını da lisede iken çözmüştüm ya.

Fakat bu başka bir şeydi. Ve her okuyuşta bir başka dokundu, taş yerinde ağırdır misali. Hele kırk beşten sonra tabiri caizse resmen koymaya başladı. Ataklar önceleri bir iki eski şarkı dinleyince geçerken şimdilerde sara nöbeti gibi kriz şeklinde geliyor, bir albüm dolusu siyah-beyaz fotoğrafa bakmadan da geçmiyor, nahlet gitsin

Yarım asra bırak merdiven dayamayı yolluk sermeye iki kalmışken, mektubunuzda bizden de selam söyleyin hayata, ne de olsa yabancısı sayılmayız.

Tebrikler, selamlar, saygılar

Fotoğrafı es geçmişim yorum yazarken.
Çok güzel olmuş şenparem. Yazıyı da tamamlamış.
Ellerine sağlık...
Hayyam' ı da objektifinden öpüyorum :)

Hayatın tiryakisi olmak...

Herşeye rağmen evet...
Yüreğinize saglık...

İnce bir nakış!

Hayata o kadar kısa aralıklarla seslenmişimdir ama ona bir mektup atmak hiç akılma gelmemişti...

Sitenin sevincine yaşam sığdıran nadir hazinelerinden birisin...

Ve sanırım en büyük şansın kalemine katıksız cümlelerin feragat etmesine izin vermek ile attığın adımlarının olacak...

Ben bu adımların sesini duyan şanslılardanım ayrıca...

Tebrikler gazme dağım...

Hayat,
belki böyle başlardı tüm çocukluklar.
ve bir mektupla son bulur tüm acılar...



Öyle Be hayat...
Senin İçinde Yuvarlanıp Gidiyoruz...
Sayende Bazen Ağlıyor, Bazen Gülüyoruz...
Durup Durup Kendimize Sorular Soruyoruz…
Cevabını Bilsekte, Bilmemezliğe Veriyoruz…
Sen Nasılsın Be Hayat? Var mı Bize Oynayacağın Yeni Bir Oyun..
Var mı Bize Gösterecek Başka Bir Yolun...
Ya da Söyle, Ne Zaman Gelecek Senin Sonun...!!


Mektubunuzu okurken; daha önce okuduğum bu paragrafı hatırlattı bana, kutlarım....

Bu mektubun altına hepimiz imza atıp, hayata yollayalım bence...
Çok güzeldi Seçill..

Sevgilerimle

Boğazımın orta yerine bir yumru oturdu, yutkunuyorum gitmiyor,keşke müsait bir yerde olsaydım, gözyaşlarımı akıtsaydım taa ruhumun derinliklerinden gelenlerle...bir gariplik çöktü omuzlarıma okuduklarım karşısında...yazdıklarınızın içtenliğinden olsa gerek.

Ah hayat !


Tiryakiliğin ne demek olduğunu bilmeyenler bir anda bırakırlar/mış sevdiklerini…

"Büyüdükçe ben, büyür ömürde her insan gibi bir yalnızlık..." Ve renklerin solup, zamanla ikiye ve teke inişinin şahididir avuçlarım. Ve zamanda, Cenab-ı Hakk'ın sonsuz kudretinin yeryüzündeki tecellisinde acziyetimi ve fakirliğimi çağırır yüzümde rüzgar...Hayat,sonsuzluğa uzanan uzun çizgi ! Dünya denilen noktandan geçiyorum sadece, aslolan benim! Ben olmasam sen olmazdın,bunu bil! Bu yüzden sen bana değil, ben sana hükmederim unutma! Aşk ile...

Hayat...

Ne çok şey alır aynı zamanda verirken...
Değil midir ki aslında bu ikisi arasındaki fark, bizi bize bulduran...
Bu farkındalığı yazının son cümlesindeki sahipleniş veriyor zaten.


Güzeldi şenparem güzeldi; akıcı, duru ve etkili duygusuyla...
Kalemine, gözlerine ve o güzel yüreğine sağlık.

Güneş, her dem yaz sıcaklığında değsin ömrüne...

O her zamanki sevgimle...

Çocukluk unutulmuyor. Biraz da sorumsuzluk var ondan mı bilmem. Yüreğim çocuk diye ben de kendimi kandırıyorum;dışarda kar yağıyor. Yüreğim çocuk kalsa, şu karlı havayı kaçırır mıydım,
hemen fırlardım sokağa..

Tebrikler,
şiirsel,güzel bir anlatımdı..

sevgiyle..

hava atılan takımdanım sanırım , ne dedelerimi ne anneannemi ne de babaannemi gördüm ben bu açıdan şanslıymışsınız .

ne çok özlüyoruz çocukluğumuzu , ne vardı büyüyecek sanki diyorum bende bazen (bazen dediysem bayağı yani ) ..

güzel bir mektup olmuş , iyi ki yazmışsınız ,iyi geldi.

bem kuşağı gibi renkli değil miydi hayat ben küçükken,
ne oluyordu, yıllar devrildikçe renklerimi soluyordu hayatın akıttığım tuzlu gözyaşlarıyla?

mutsuzla geçen çocukluk dahi, büyüyüp hayatın çarkında dönmekten daha iyidir.
eminim..
yoksa nedendir ki?
hepimizin çocukluğumuza olan özlemi..
gülen gözlü arkadaşım gözlerinin pırıltısında ..
ben hala çocuğum diyen parıltıyı ..
görebiliyorum..
ne mutlu sana.
değilmi?.
sevgilerimle..

Hayat anla beni...

bu yazıların başlı başına şiir olmuş. hayran ne diye sorarasa biri sana.
ona deki; yazgının bana ve şiirlerime olan durumu.