Anı bir gerçeğin koynunda yatıyor.Hayal denilen şey benim için uzak satırlara denk düşmüş bir şiirden ibaret kaldı. Düş bile kuramıyorum artık isteyerek. Her hayal baltalanıyor kimliğini bilmediğim bir gerçekle. Ya da barışamadığım geçmişiyle dünün, yalpalanıveriyor göz kapaklarımın arasında..

Aslında kime ne? Her kimse benim düşlerimin düşemediği uçurumla ilgilenen şu söz cambazı, kendi gökyüzüne bakmalı.. Mavi mi acaba, onun gökyüzü mavi kaldı mı?

Zor aslında her seferde biraz daha uzamak zorunda kalan o ipin üzerinde yürümek. Arkasında kalan kısımda gözlerini bıraktı. Benim bugünümden soyutlayamadığım anılar nasıl çelme takıyorsa gerçekleşebilecek düşlerime, o da öyle işte.. Aştım sandığı engeller önünde duruyor..
Her adım anıları bir sonrasına taşır mı?
Taşıyor…

Galip gelinen oyunların mağlup olduğum zamanları ne olacak.. Ne için savaştım şimdiye dek kendimle.
Neydi sebep?
Geleceğin ucundan tutabileyim diye, kavradığım gün kayıp gitti çizgisinden ayalarımın görmedin mi?
Bir kahin göz izimden anladı…
Ben bugünü gelecekte yaşayacakmışım.

Ya kendimi geleceğe götürmek istemiyorsam, özleyeceksem dünde kalan bugünü…
Ya bir çiçeğe dokunmak istiyorsam , ya denizse savaşan dalgalarına aşina olmak istediğim
Bir gece oturup, tan vakti dönümünde satmak istiyorsam ayı güneşe…
Hem bir sevdalının ellerinde olmalıysa susuzluğum
Ya bugün istiyorsam tokluğumu…
Bu gün istiyorsam sabahlara vadedilen doyumu ben…

Sevgili söylesene…
Gelir misin bugüne benimle ???

Asena Gülsüm Güneş