Yalnızlığın Kanat Sesleri 8

• 26 Şubat 2012 Pazar 21:17:43

Ruhumu giyiyor dev bedenler, çelimsiz bir çocuğun feryadı sadece kulak tırmalaması vicdansız yüreklerde.

Sen o şarkıları anlamazsın be çocuk! Eskitmek gerekir onları, ki binlerce kez dinlemekle eskimezler. Önce unutmak gerekir, yıllar önce çekilmiş bir resim gibi yalnızlığa mahkum etmek gerekir ruhunu. Tanrı’nın bir mucizesisin sen çocuk, etten kemikten.

Çatıları uçmuş gülüşlerimin çocuk, inan sen beni sele boğan bir yağmursun ve bazen kurak umutlarımın can suyusun. Ya öldür ya yaşat beni çocuk.

Darbeleriyle kalemin, çıkışı olası olsaydı yalnızlığımdan mucizevi bir tünel olurdu elbet. Ya da seni düşündüğü kadar düşünseydi Tanrıyı melekler ...

Ruhumu örseliyor bir kalemin bir kağıdı hırpaladığı gibi yokluğun ve inan çocuğum izleriyle dolu ruhumun en ücra köşeler,tükenmez kaleminin.

Nice aşkları yazdım ben çocuk ama sen, tıpkı ilkokul defterimdeki en anlamlı satır gibi, kırmızı kalemle çizilisin. Ve keşke kurşuni olsaydı yokluğunun izleri, belki o zaman silebilirdim seni küçücük ellerimle.

Akrep zehir, zaman bi çare doktor, yelkovan öldü sırtını dönüp gittiğinde. Yılanlar ise sadece inançsızları kandırıyor. Asamız yoktu bizim kimsenin gözünü de boyamadık, iman ettik ve büyüyü bozdu tanrı. Sen yılanlara aldandın çocuk.

Şarkılarımı çaldın çocuk, gecem soğuk gökyüzü bana dar, üşütür beni bu yalnızlık.

Dimdik durdum çocuğum ben ite köpeğe laf dedirtmedim. Köpeklerden korkardın sen, nasıl oldu da korkularını yenebildin be çocuk? Yazıklar olsun, onların ağzına kemik vermemek için kemikten hücrelerimizde hpapsetmiştik oysa onurlarımızı.

Sen pamuk şekerini de anlayamadın çocuk. Tadı, kokusu ya da rengi için önemli değildi, sadece pamuk şekerini ne zaman görsek onu yıllar önce nasıl sevdiğimizi hatırlamak için sevdik. Tıpkı göğsümde uyuttuğum diğer vefasızlar gibi, güzelliğin için sevmedim seni.

Sen malın tekisin çocuk ve malın için sevileceksin her zaman, kimse ruhundaki ilahi varlığı sezemeyecek benim gibi. Gerçekler yakar çocuk, tıpkı şuan yokluğunun beni yaktığı gibi.

Sen de yan çocuk her gece, yastığının çukuru cehennemin en ücra çuruymuş gibi...
Timur KOHEN