ELİF İLE ÖMER 2

• 25 Şubat 2012 Cumartesi 10:52:34

Ömer ile Elif sevdalarını en güzel şekilde yaşıyorlardı. Ömer sevdiğinin ipek uzun saçlarını okşuyor. Parmaklarının arasından kayan saçlarına hayranlıkla seyrediyordu. Saçları mis gibi yasemin kokuyordu. Dudakları ya dudakları sanki onlara diyecek bütün güzel sözler tükenmiş ve onlar için sanki kelime bulunamamıştı.

Elif yavuklusunun gözlerine baktı sanki okyanuslar sığmıştı mavi gözlerine. Kumral saçları buğday başağı gibi dökülmüştü alnına. Çalışmaktan nasırlanmış ellerini öptü. Ömer sevgilisinin saçlarının ve gül kokan gül sinesinin kokusunu içine çekti. Gölgesine oturdukları kiraz ağacının meyvesinin tadı dudaklarına geçmişti sanki. Ömer o dudakların kiraz tadını ağzına aldı ve ikisinin de kiraz tadı kaldı dudaklarında.

Ceviz ağacının arkasından bakan iki çift göz çıldırmak üzereydi. Onlara saldırmamak için kendilerini zor tutuyorlardı. Gidip ikisini de öldüresiye dövmek istiyorlardı.

-Abi ne olur gideyim şunları geberteyim.

-Dur oğlum her şeyin bir zamanı var ikisine de ne yapacağımı biliyorum. Acele etme ikisine de nasıl öpüşülür nasıl dizlerde yatılır göstereceğim.

-Abi kardeşimiz orospu baksana ahlaklı bir kız bunu yapar mı?

-Ben ona evde göstereceğim nasıl elalemin çocuğuyla öpüşülür. Acele etme kardeşim evde ona yeri öptüreceğim.

-Babam ne olcak babam dövdürtmez.

-Babam kasabaya gidince yani iki gün sonra ikisine de dünyanın kaç bucak olduğunu göstereceğim merak etmesen.

-Eeee abi şimdi nayapçaz suscakmıyız?

-Susçaz Hamit sakın bildiğimizi belli etme tamam mı ?

-Tamam abi sen nasıl istersen öyle yaparız.

Bir çift göz daha vardı Ömer’le Elif’i gözetleyen herkesin gözleri üzerindeydi sanki. Fehmi ve Hamit de farkında değildi ıhlamurun altındaki kişiden. Ihlamurun altındaki kişi o da görmemişti iki kardeşi sadece kendisi gözetliyor zannediyordu.

Kendini göstermeyecek şekilde iyice gizlemişti ağacın arkasına. Aşıklara bakıp hırsından deliye dönüyordu. ‘’Aşığım ne yapayım’’ dedi. Gözleri doldu Elif’e bakarken ne olur sanki o da sevseydi. O istemese de kafaya koymuştu. Elif onun olacaktı aşkı ikisine de yeterdi. Ne pahasına olursa olsun Elif’i o Ömer denen it oğlu ite yar etmeyecekti. Ya onun olacaktı ya da ikisi de kara torağın. Yengesi yardım edecekti söz vermişti. Halime yengesi yapacağım deyince yapardı çok kurnaz bir kadındı.

Elif ile Ömer kiraz ağacının gölgesinde masumca sevdalarını yaşarken, birbirilerine aşk sözcüklerini kulaklarına fısıldaken nasılda mutlulardı. Aslında ikisi de çok korkuyordu. Elif’in babası karşı çıkmazdı Ömer’e verirdi. Ağabeyleri duymadan istemeliydiler söz kesilmeliydi. Ağabeyleri konuştuğunu buluştuğunu bir duysalar Elif’i öldüresiye döverlerdi. Ömer haftaya istemeye geleceklerini söyledi. Kasabaya pazara gidip isteme işi için alışveriş yapmalıydılar. Elif ile Ömer saat geç oldu diye ayrıldılar. Elif evinin yolunu tuttu. Ömer de balığa çıkacaktı o gece.

Elif ile Ömer ayrılınca iki kardeş de saklandıkları yerden çıkıp köye doğru yürümeye başladılar. Arkalarında bir hışırtı duydular. İkisi de ne oluyor kim bu diye arkalarına baktılar. Arkalarından gelen eniştelerinin kardeşi Bedri’ydi. Bedri onları görünce irkildi korktu. İki kardeş köyün belalılarıydı. Hatta Fehmi ye çok kavgacı diye köyde kız bile vermemişlerdi. O da başka köyden evlenmişti. Kardeşi Hamit’in de olacağı oydu. Onlarla iyi geçinmek zorundaydı Elif’in ağabeyleriydi.

-Bedri ne işin var senin burada.

-Zeytinliklere baktım Fehmi abi zeytin yüklümü diye yağlanmaya başlamış hayırdır siz nerden.

-Bizde kirazları budasak mı diye bakıyorduk. İyi hadi görüşürüz

-Tamam abi hadi eyvallah

-Eyvallah

Herkes işinin evinin yolunu tutmuştu. Elif yolda Esme yi gördü’’şu kızı hiç azzetmiyorum dedikoducunun teki’’ dedi. Esme yaklaştı sırıtarak

-Nerden kız Elif böyle acele acele

-Soğan tarlasını toparladım kopuk başlar kalmış da.

-Hı iyi hadi sana iyi akşamlar.

-Sana da

Elif acele ederek eve geldi. Birde ne görse ablası Zeynep gelmiş. Ablasını görünce bir çığlık attı koştu ablasına sarıldı. Ablasını çok özlemişti iyi ki de gelmişti ablası. Zeynep daha evleneli birkaç ay olmuştu. Komşu köye gelin gitmişdi. Kocası balıkçıydı çok ama çok iyi bir adamdı. Kimse hakkında kötü düşünmez kimseye kötülüğü dokunmazdı. Herkesi severdi herkes de onu sever sayardı. Evin erkekleri enişte diye yere göye koymazlardı.

Elif ablasının boynuna sarıldı öptü sonra şöyle bir baktı. Ablasını çok özlemişti.

-Hoş geldin ablacığım.

-Hoş bulduk kardeşim. Nasılsın neler yapıyorsun.

-Ne olsun, köyde ne olur. Sen neler yapıyorsun eniştem nerde gelmedi mi?

-Yok o beni bıraktı balığa çıktı sabaha gelir. Sen anlat bakalım Ömer’le nasıl gidiyor. Hadi bakalım evlenme sırası sende.

-Ben de şimdi onun yanından geliyorum haftaya gelip isteyecekler.

-Hadi hayırlısı neyse sık dişini şurada kaç gün kaldı haftaya. Bana bak çok dikkatli ol abimler bilmesin konuştuğunu şu parmağıma bak biliyorsun ne olduğunu.

Zeynep Osman’la nişanlıyken konuştular diye ağabeyi Fehmi dövmüş döverken de parmağını kırmıştı. Osman nişanlıyken balığa çıkmış gece balık bitince nişanlısının köyüne motorunla gelmişti. Motorda uyku tutmamış nişanlısının odasının altına gelmiş belki görürüm diye ummuştu

.
Oda karanlıkdı ‘’demek ki herkes yattı’’ diye düşünmüştü. ’’Belki Zeynep’i uyandırabilirim’’ dedi kendi kendine yerden küçük bir taş aldı cama attı. Birkaç denemeden sonra perde aralandı. Nişanlısı uykulu gözlerle ona bakıyordu. Usulca’’ pencereyi aç’’ dedi. Zeynep pencereyi açtı. İki nişanlı sohbet etmeye başladı. Osman pencerenin dibinde aşağıda Zeynep pencerede bir birilerine masumca aşk sözcükleri söylüyorlardı.

Fehmi gece tuvalete diye kalkdı. Çok sıkışmıştı tuvalete girdi. Kızlar hepsi bir odada yatıyordu. Tuvalette kızların odasının altında alt kattaydı. Fehmi önce sesler duydu. Kim bu konuşanlar diye merak etti kulak kabarttı. Kız kardeşi Zeynep’di erkek sesi de nişanlısı Osman’dı. Fehmi bütün konuşulanları dinledi. Öfkesinden deliye dönmüştü. Kardeşi gecenin bir yarısı nasıl nişanlısı da olsa bir erkekle konuşabilirdi. Önce neler konuşacaklar diye dinledi. Evlenince çocukların isimlerinden bahsediyorlar birbirlerine sevgilim aşkım diyorlardı.

Deliye döndü gözlerinden alevler çıkıyordu. Hışımla tuvaletten çıktı.Evin dışına çıktı eline bir taş aldı. Osman’a var gücüyle fırlattı Osman’ın sırtına geldi Osman yandım anam dedi. Bir baksa ki kayınçosu Öfkeyle geliyor olabildiğince hızlı oradan kaçtı.
Fehmi o öfkeyle eve girdi Kızların odasının kapısını kırarcasına açtı. Herkes bağrışlara uyanmışdı. Fehmi kardeşini dövmeye başladı kimseyi gözü görmüyor kulağı duymuyordu. Babası bile elinden alamamıştı deli gibiydi. Kardeşini ağzından burnundan kan gelene kadar dövmüştü. O dayak esnasında Zeynep’in parmağı kırılmıştı. Zeynep bu dayaktan sonra bir ay içinde evlendi. Düğün gününe kadar da ağabeyiyle konuşmadı. Babası da ilk kez bir evladına el kaldırmış Fehmi’ye tokat atmış ve onu uzun süre affetmemişti.

Zeynep bunları düşünürken gözleri doldu. Yine o günkü gibi yüreği acımıştı. Aman dedi boş ver şimdi mutluyum önemli olan o. Elif’e baktı.

-Acele et kardeşim ve çok dikkatli ol senin ağabeylerin çok fena hiç acımazlar

-Biliyorum abla bir de başıma Halime ablamın kaynı Bedri çıktı. Adam hep peşimde kafamı nereye çevirsem onu görüyorum. Ablam da tutturmuş Ömer’i bırak Bedriye alalım seni diyor.

-Ablamın bir çıkarı vardır da ondan diyordur. Ona daha çok dikkat et.

Ayşe ana ve diğer kızlar börek yapmışlardı yanına da ayran Elif ile Zeynep’i yemeğe çağırdılar.

ERAY ÖZGÖR SARIKAYA
25.2.2012