BENİM COCUKLUGUM

• 24 Şubat 2012 Cuma 19:14:26

Benim hayatım 30 agostos1963 yılında bi zafer bayramı coşkusuyla coşkuya ters aglayarak ,gözlerimi dünyaya acmışım,babam rahmetli bi kamu kuruluşunda memur olarak calışır annem ev hanımıdır.Biz ondört kardeşiz yanlış duymadınız ondört,yedisi kız yedisi erkek,Hiç unutmam annem bize yer yatagı sererdi biz büyük oldugumuz için ayaklarımız yataktan dışarı cıkardı, akşamları babamızın yolunu büyük bi özlemle cekerdik,cünkü babam gelirken mutlaka bize şeker getirirdi,,,
o zamanlar elektirikler yoktu evimizde ondört numara gaz yag lambası vardı,yemekler yemek saatinde hep beraber yenirdi,büyükler konuşurken küçükler susardı,evdeki kararları annem babam ve büyük abim,beraber alırlardı,onlar ne derse biz ona harfiyen uyardık,,
İlk okulu kendi mahalemizdeki derme catma bi binada karma egitimle gördük,o zamanki ögretmeniz,bizlere daha öz verili yanaşıyor başarılı olmamız için elinden gelen tüm gayreti gösteriyordu ilk okulda anılarımız cok güzeldi,ögle yemege eve gelemiyorduk evler cok uzaktı giderken cantalarımıza azık alırdık,genelde bu azık bi parca kuru ekmek olurdu,ama mutluyduk neşeliydik,

Babam yorgun argın işten gelir birde bizle ilgilenmek zorunda kalıyordu ama hiç bir zaman bizi üzmezdi babam,sessiz sakin bi adamdı,annem babama göre daha sert oturiter bi kadındı,o yüzden annemizden daha cok korkardık,ama şimdi anlıyoruzki oda bizim için sacını süpürge etmiş,babamızı 85 yaşında mide kanserinden kayıp ettik,allah mekanını cennet eylesin annemiz sag 75 yaşında,
Babamın ölmesi kendi ayaklarımızın üstünde durmamıza ragmen beni ve diger kardeşlerimi cok etkiledi,cuma günleri babamın mezarını ziyarete gittigimde gizli gizli aglıyorum bu adam benim babam diye,yemedi yedirdi giymedi giydirdi,onun için babamızın anemizin kıymetini bilelim unutmayalım ,dünya yalan,,
Çocuklugumu cok özlüyorum o zaman bi kaptan yemek yerdik ama daha cok mutluyduk o zaman tv yoktu ama radyoda arkası yarınlar vardı,ozaman misafirlik kaynaşma vardı şimdi aynı apartmandaki yan komşumuzu tanımıyoruz medeniyet geldi ama insani ilişkiler öldü,

O zamanlar yardımlaşma komşuluk vardı şimdiki gibi kredi kartları yoktu,ama bireysel ilişkiler daha güzeldi kısacası huzur vardı saygı vardı sevgi vardı