ALLAH AFFETSİN FİNAL...

• 22 Şubat 2012 Çarşamba 23:55:39

Azmi için bu dönemeçten geçmek hiç te kolay değildi.Onu özenle büyüten; anne baba dediği bu iki insanı çok seviyordu çok... Diğer yanda öz be öz anne babası vardı özlemle arayan... Görmeliydi; evet görmeliydi...

Eşi sabırla beklerken,etki altında bırakmamak için hep sustu.

DNA sonucu Gülseren ve Numan’ın evladı olduğu kesinleşince televizyon ekibi onları bir araya getirmek için ikna etmeğe çalışıyordu .

Esin ve Ayhan ise ne kadar üzgün de olsalar olayların akışına bıraktılar kendilerine.

Ebru o gün gene el altından kayınvalidesini aradı.

"Anneciğim merak etmeyin iyiyiz. Azmi yavaş yavaş toparlıyor kendini ." Bir an sustu...sustu...ve...

"Sahi ; aramızda kalsın; içi rahat olsun diye kan tahlilini yaptırdı."

Kadıncağızın sanki yüreğinden birşeyler koptu o anda...

" Peki sonuç ?"

" Anne ve babası..."

Ruhu küskün , gözleri nemliydi.

"Yaa öyle miii ? Şimdi ne olacak?"

" Bilemiyorum ;ama eğer görüşmek isterse lütfen siz de gelin ; çünkü ihtiyacı olabilir."

Hüzünlüydü yüreği,hele oğlunu başka anne ve baba ile paylaşmak ...Gerçekten ağırına gidiyordu.

" Akşam babanla görüşeyim kızım ; bakalım o ne diyecek ?"



Hiç birşey eskisi gibi olmayacaktı; bunu kabul etmek lazımdı.Ayhan eşiyle dertleşirken hep konu dönüp dolaşıp aynı durağa geliyor ...susuyorlardı.

"Tabiki gideceğiz sultanım; ne olursa olsun o bizim evladımız."

İkisinin de yılların izi yüzündeki kırışıklar daha belirginleşmiş; saçları kırlaşmıştı.

" Bu heyecana,bu sonuca nasıl dayanırım ben ?" Başını eşinin göğsüne dayayıp ağlamaya başladı.

" Üzme bu kadar kendini sultanım; hasta olacaksın." Aslında dokunsalar o da bırakacaktı kendini yaa neyse...

Gülseren ’le Numan dört gözle televizyon ekibinden gelecek telefonu bekliyorlardı.Çocuklar ise ağabeylerini merakla görmek ,tanımak istiyorlardı.

Azmi karmakarışık duygular içinde sanki..sanki bir labirentte gibiydi çıkış yolu arıyor ; ama nasıl bulacaktı ?

Yapımcının ve muhabirlerinin davetiyle beklenen gün gelip çatmıştı.

Sunucu herzamanki güleryüzüyle ekranda göründü.

" Sevgili misafirler değerli izleyiciler geçen hafta Gülseren Hanım ve Numan Bey oğullarını aradıklarını anlatmışlar ve bizden yardım istemişlerdi.Bakalım kavuşacaklar mı ? "

Esin’le Ayhan sessizce stüdyoya gelip oturdular.Artık olayların akışını durdurmak mümkün değildi.

Tekrar Azmi’nin bebeklik resmi ile onu arayan anne,babası gösterildi.

" Şimdi size oğlunuzu bulduğumuzu müjdelemek istiyorum; ama buraya gelmeyi kabul edecek mi ?"

Herkes nefesini tutmuş bekliyordu.Onu büyüten anne babası ; diğer yanda özlemle bekleyen iki insan ...

Ayhan eşinin elini sımsıkı tuttu.Gülseren ise ağlıyor,Numan’ın yüzü sapsarı olmuştu.

"Efendim,kısa bir aradan sonra tekrar birlikte olacağız."

Esin’e ve Gülseren ’e dakikalar hatta saniyeler geçmek bilmiyordu.

Program tekrar başlarken bu kez diğer yakınlarını arayanlar ve arananlar vardı sırada.

Güzel bir müziğin ardından sunucu tekrar Gülseren ile eşine döndü.

" Hazır mısınız ,oğlunuz şu an stüdyo da."

Azmi öz anne ve babasını merak ediyor ; fakat öylesine duygu yüklüydü ki...Bir an buradan uzaklara taaa uzaklara kaçmak geldi içinden.

Gözler kapının açılmasını bekliyordu .Bir süre umutsuzca bekledi Gülseren’le Numan.

Genç adam dua ediyordu tüm kalbinle...Gözlerini ve alnında biriken boncuk boncuk terlerini silerek içeri girdi.

Annesi,babası ayağa kalkarak kollarını ona doğru uzattılar.

" Yavrummmmm ...! Affet bizi."Diyerek kucaklamak iisterken Azmi bir an duraladı önce onların ellerinden sonra yanaklarından öptü.

Gülseren oğluna sımsıkı sarılmış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.O ise hem babasına hem annesine bakıyor, susuyordu.

Esin ve Ayhan o anda hiç birşey düşünecek durumda değillerdi.

Üç kardeşi de Azmi’nin yanına gelerek sarmaş dolaş oldular Seyircilerin arasında oturan onu sevgiyle büyüten anne babasına doğru baktı...baktı...

"Biliyor musunuz ? Biyolojik annem babam sizsiniz ama; beni sevgiyle büyüten,okutan,hiç bir fedakarlıktan çekinmeyen gerçek anne babam onlardır" Parmağıyla Esin’le Ayhan’ı gösterdi.Şimdi kamera onları çekiyordu.

Ve devam etti...

" Bir evlat olarak görevimi yapmaya hazırım; ama sizi ben değil Allah affetsin !" Dedikten sonra bir elini Esin annesine diğer elini Ayhan babasına doladı .Yanında Ebru ’ da vardı.Arkasına bakmadan dişarı çıktı.

Kısa bir sessizlikten sonra yönetmenin sesi duyuldu...

"Stop ! Stop ! Stop !"





ALLAH AFFETSİN



Cami avlusuna terkedilmişti
Hava soğuktu...
Morarmıştı minik bedeni
Namazdan çıkanlar farketti onu
Kucağına aldı birisi
Polise haber verdi yanındaki
Bebeği önce hastaneye götürdüler
Doktor muayene etti, karnını doyurdular
Öyle masumdu ki herşeyden habersiz uymuştu
Annesi, babası araştırıldı
bir ipucu bile bulunamadı
Miniği sarıp sarmaladılar
Çocuk yuvasına bıraktılar
Gülücükler yaparken sevgi arıyordu
Anne ! diye bakıcılara sarılıyordu
Çocuksuz bir aile onu evlatlık aldı
O zaman gerçek mutluluğu tattı
Sevdi.... sevildi...
Okuyordu çok başarılıdıydı
Vee büyüdü meslek sahibi oldu
Evlendi sıcacık bir yuva kurdu
Birgün... onu ölüme terkeden
Onu insafsızca bırakanlar
Televizyona, gazeteye çıkarlar
Yavrum !Yavrum ! diye ağlarlar
Onları görünce yüreği sızlar
Ellerinden yanaklarından öper
Gerçek ailem olamazsınız
Sizi ben değil ALLAH AFFETSİN DER
Arkasını dönmeden öylece gider



CANDAN CAN DOSTLARIM ÖYKÜM SİZLERLE SONA ERDİ. HEPİNİZİ SEVGİYLE KUCAKLIYORUM.