gene harikalar yaratmışsın eminem konu anne ve horlama anlatım mükemmel yürekten kutluyorum seni sevgimlesinnn

Yine güzel bir anlatım.Evet yeterki yaşa,yeterki var ol...ama yanımda ol..
Güzeldi kutladım selamlar dost

Aslında, eczanelerde çözümü olduğuna dair, reklam kağıtları görüyorum. Uzun ömürler dilerim, annenize Allahtan. Saygılarımla

Büyük bir sevgiyi, küçük cümlelere süsleyerek anlatmak. Çok güzeldi.

Tebrik ederim Emine Hanım. Selamlarımla.

Anneler de nelere katlanmıyor hayatları boyunca. Horlamasının bile bizim için bir nimet olduğunu hatırlatıyor yazı.

Çok teşekkürler böylesi güzel paylaşım için, sevgilerle

Aaaah Emine Hanım annelerin her şeyi güzeldir. Allah başınızdan eksik etmesin.
Benim annem de bronşial astım dı çok da öksürürdü.
Öksürdüğü zaman bir zerre uyuyamazdım.
Vefat ettiği zaman öksürükleri günlerde kulağımdan gitmedi.
Şu anda yazarken bile gözlerim yaşardı.
Olumsuzluklardan mutlu olmayı ne güzel ifade etmişsiniz yazınızda.
Kutluyorum.Selam sevgiler.

mükemmel bazen kötü gibi gelir ama kötünün de kötüsü varsa durmak lazım aslında hiç şikayet etmesek nasıl olur ?
Kısa ama keyifle okundu teşekkürler

Çok güzeldi; her şerde bir hayır, her hayırda bir şer vardır sözü boşa söylenmemiş belliki...

Yürekten kutladım..Nice başarı,Selam,saygı...

Gülümsettiniz fakat sizin üşengeçliğinize de şaşırdım doğrusu.:)

Garipcağıza hem yastık fırlatırsınız hem de gidip bakmaktan da üşenmişsiniz, e sonunda horlamasını nini gibi almanız kendinizi affetmenize yetmiş

Güzeldi, güne gelen yazınızı kutlarım

Saygımdasınız

Kutluyorum Emine Abla. Kolay okunup anlaşılan güzel bir öykü.

Sevgiler.

Fırlatırmısın anana yastığı horluyor diye! Bak işte helen gelmiş ufacık bir uyarı yukardan, ya hiç horlamasını duymassan bir daha ne yaparsın diye :))

Ah! Analarımız, yeri gelir kızar, yeri gelir çatışır dururuz, ama onlar bizim baş tacımız Allah uzun ömürler versin hepsine.

Günün bir solukta okunan güzel hikayesini ve onun kıymetli yazarını canı gönülden kutlarım...
Sevgilerimle

Sevdklerimizin hiç birşeyi batmaz bize.Oysa dışardan bakan birine dayanılmaz gelir. Ama iyi ki var sevdiklerimiz ve iyi ki seviyoruz...

Güne çok yakışmış anne sevgisi böyle bir duygu...
Tebrik ve sevgilerimi yolluyorum...

insanin icini sabah sabah hos eden bir yaziydi... cok yasa e mi sevgili arkadasim Emine. ... :


sevgimle....

Zefkle okudum güzel bir öykü kutlarım yüreğine sağlık saygılar sunarım

Tebrikler emine abklacığım yine güzel bir paylaşımdı. Beğenerek okudum , sevgilerimle

Her zaman sizin yazilariniz seckiyi hak ediyor benim nazarimda bu/da onlardan biri tebrik ediyorum saygilarimla..

:))))) güldüm çoookk hemde
ya gördün mü annelerin horlamasıda ninni gibidir
Allah uzun ömür versin
anneye de kızına da
saygılarımla

sevmenin her koşulda olduğu gibi insanı kabul ederek onu taşıyabilmesi onunla birlikte hayatını sürdürebilmesi bu yazınla çok güzel ifade etmişsin canım..yorumlarını okuduğum arkadşlarımın da ifade ettiği gibi sevdiğimiz insanın en kötü halleri bize eziyet değil hep varlığınla onur verdiğininin göstergesidir.


katıksız sevgilerin özünle yaşanması dileği ile sevgilerimle kutluyorum...

Yazımı okuyan-yorumlayan bütün arkadaşlarıma ve seçki kuruluna teşekkür ederim.

Saygı ve sevgilerimle.

Bir kış günüydü. Geçen yıllarda kardeşim ve eşiyle aynı odada yatmak zorunda kaldım.
Kardeşimin eşi horluyordu,o geceyi uykusuz geçirdim. Kardeşimin o horultulu odada nasıl
uyuyor, anlamış değildim. Sizin öykünüzü okuyunca,bunun nasıl mümkün olduğunu anladım. Çünkü kardeşim eşini çok seviyor..

tebrikler, selâm ve sevgilerimle..

Evvet okudukça okuyası geldi insanın...

Sanırım bakış açısındaki ufuk çizgisiyle alakalı konuyu işleyişteki ustalık...

Kutluyorum değerli kalem...

bune yaaaaa.....sende bu işin zirvesindesin....olumsuzluğu olumluluğa çevirmek her kalemin harcı değildir can....muhteşemdi günede çok yakışacak haaaaa saygılar sevgiler

muthişti...heyecanla okudum
ne diyeyeim. bu kalmden okumayı seviyorum..
selamlar sevgiler.

ya çok güzel bir öyküydü okudukça okuyasım geldi tebrikler :)

vavv, okumak çok eğlenceliydi , sonunda ne olacak diye merakla okudum , tebrikler =)

Sağ olsunda istediği kadar gürültü çıkarsın...Sevdiklerimin en çekilmez anlarında gözlerimi kapatıp, cenaze törenlerini hayal ederim ve ardından ne öfkem kalır, ne kinim sinirim.Hepsi uçar gider.Nefes alsınlarda...sağlık olsun...
Mükemmel bir konu...kutlarım canım.
sevgiler...

rabbim korusun ..
böyle bir anı hiç kimse yaşamasın..
annelerimiz horlasa dahi hep bir yerlerde olduklarını hissettirsinler bizlere..
selam ve sevgilerimle..

demekki anneler hep horlar annem horluyor bende horlarım horlarmışım demiyorum horladığımı biliyorum çünkü bazen kendi horltuma uyunıyorum.Okurken aklıma çocuklarımın bebeklikleri geldi uzun süre uyuduklarında bile gider nefeslerini dinlerdim nefes alıyorlarmı ya nefes almıyorlarsa ben ne yaparım diye hep korku olurdu içimde insanın sevdikleri için endişelenmesi çok güzel

Kısacık yazıda devasa bir konuyu anlatmak mümkün müdür? cevap: Emne kardeşimiz yazarsa, evet... Ana-kız arasındaki mesafesizlik ve bu mesafesizlikte oluşmuş sevginin devasalığı... Sadece horlayan insanlar için en büyük risk nefes durması/ nefes alamama olup ölümcül sonuçlar dahi doğurabilmekte, örneğin, kalp krizini tetikleyerek...Buı nedenle, korkaran yorganı altına sinip beklemek mi doğrudur, cesaretle o insanın nefes alış verişini kontrol etmk mi doğrudur? Bir düşünmek gerek... Saygıyla

Bazen insan dikkat çekmek için mi bilmem ;kayın validem hasta olunca ıh ıh diye ses çıkırıyordu kızı anne bir yerin mi ağrıyor diye sorar o da yok derdi,o zaman neden yapıyorsun diye kızı çıkışır.araya kayın baba söze karışır kızım onun o sesi benim hoşuma gidiyor diyordu.
Yazını okuyunca o anlar geldi aklıma.Tebrik ederim saygılarımla.

Horlamaya bu kadar sevinilmez demesin kimse...seviniliyormuş demek ki, çünkü bende zor uyuyanlardan olduğum için bırak horlamayı nefesin az sesli oluşu dahi uykumu kaçırır:)). tek sevdiklerimiz kaçırsın uykumuzu onlar orada hep olsunlar yeter bize ..tebessüm ettiren güzel bir yazıydı arkadaşım kutlarım kalemini her daim.. sevgiler..

Değerli arkadaşım.


Benim şu sıralarda yirmi yaşlarında zihnsel engelli ( Kas hastası ) bir oğlum var. Aynı zamanda epilepsi ( Sara ) hastası....Annesiyle boşandıktan sonra dört sene ona tek başıma ben baktım. O da horlardı yatarken. Onun horultusuyla uyurdum ben de....Ne zaman horlamasını duymasam beynim şartlanmış gibi sıçrardım yatağımdan ve görürüdüm ki o anda sara krizi geçiriyor. Sara krizi esnasında tamamen nefesi kesiliyor çünkü uzun bir süre. İşte o bakımdan hep horlamasını isterdim.

Geçen senenin haziranında annesinin isteği ile onu annesine verdim. Şimdi en çok neyi özlüyorum biliyor musunuz? Onun horlamalarını. Dolayısıyla da sizi çok iyi anladım o telaşı yaşadığınızda.

Bilmiyorum ..Yazdığınız olay bir kurgu da olabilir...Ama öyleyse bile çok anlamlı ve çok güzel mesajı olan bir yazıydı. Umarım seçki kurulu da benim gibi düşünür...Bence günün yazısı işte bu.

Selam ve saygılarımla.

Merhaba Emine Hanım,

Derin anlamlı bir öyküydü.
Horlayanı bir süre susturmanın en iyi yolu, ıslık çalmaktır.


Saygılar.

Veysel Başer tarafından 2/19/2012 2:25:36 PM zamanında düzenlenmiştir.

insanlar sevdikleri için kendilerine ait
huzur ve rahattan gönüllü olarak feragat ediyor
ve bundan mutluluk duyabiliyor...
çok güzel bir anlatım
kutladım Emine hanım

ne güzel anlatmışsın insan yaşlanınca horluyor
bir anımı hatırlattın bana belki bir gün bende anlatırım sana
sevgimlesin bitanemmmmm
seni seviyorum ben

Harikaydı,çok güzeldi,bundan sonra bende horlayan kim olursa olsun,çekeceğim.Bu güzel yazınızı okuduktan sonra olumlu düşünmeye başladım.Çok sağolun,işte budur yazmak,insanları hoşluğa ve sabıra götürmek.Sizi kutluyorum Emine hanım,saygıdeğer dostum.Sevgi,selamlarımla.