Yaşamın içerisindeki acılarımla boğuşurken birde hayallerim yıkıldı.Daha henüz hayatımın baharlarını yasamak istersen yıkıldı dünyam.Henüz daha 16 yasında iken herşeyden soyutlaştırılmış bir çocuktum.İlk defa baba tokatını yiyen ilk ddefa insanlardan dışlanan bir insandım.

Hayat ahmete o kadar zor geliyor ki.Herşey sanki daha 16 sında yıkılmıştı küçük bir şehirde yaşarken büyük birşehire gelen ahmet hayatın daha ne oldğunu bilmeden süründü.
Herşeyini kaybeden insanlardan uzaklaşan ahmet bir boşlukdayı sadece duygularıyla yaşan ve duygularıyla hareketen birisiydi yaşamayı gençliğini çok merakediyordu.Sahillerde dolasan sevgilililer herşeyi yaşan insanları gördükçe kendisini sürekli boşlukda hissediyordu.

Taki hayatına bir boksör hocası çıkana kadar,Ahmet boksöre başladı;ama hala o boşlukdan kurtulamadı bu arada ahmet 18’ine geldi fakat hala geçmişde unutamadığı birisi vardı oda sevdiği kızdı (Tuğba Taşkın) ona şiirler yazar hayatını ona adamış birisi ama ahmet hep kaybetti.O ençok sevdiği tuğbayıda kaybetti.Ama hayatta kimseye açılamadı hep yıkıldı insanlardan dışalndı ve yaş geldi 22’ye bu arada akşam lisesine yazıldı orada şirin insanlar var ama ahmet sadece o sakat olacası sami hocasına güvendi.Ona herşeyini anlatabilir,onunla herşeyini paylaşabilirdi.

Bir gün sami hocasıyla şiir yazmaya başladı;Ahmet şiirlerini yazıyor sami hocası eleştiriyordu ama o küsmüyordu darılmıyordu sadece kendini iyi hissediyordu.
Ahmet sürekli yazmıyor ama içindekilerini döküyordu.

Birşeylerini payşlaşmak istiyor ama cesareti yok hala ve sadece içine kapanık sadece yardım bekliyor ama yok :(((

ahmet faruk fidan devamı gelecek:((