Sürgünün bugün bile halâ geçmeyen izleri, kalbimin bir köşesini acıtırken, bütün benliğimi sarsan bir sancı var ki o da vatan hasreti, Bazen bir sığıntı gibi, bazen de yetim bir çocuk gibi, sürgüne bir yolculuk gecenin karanlık saatlerinde evinden çıkarılıp hayvan vagonlarıyla Kökünü kazımak” dedikleri bu olsa gerek, kimsin diye sorarlarsa biraz göcmen dedikleri ve kültüründen zayıf entegrasyon halleri işte, evsiz barksız, birilerine sığınmış asi bir asimilasyon nerelisin diye sorma dünya denen bir yerdenim kırılgan onuruyla hercai bir türk ...
İstesem kırarım boynunu medeniyetin hani tükürmek için yüzüne demokrasinin,Bütün bu yazma anlatma çabaları milletime soyunan haksızlığı bitirmekten öte bir şey değil,filizlendikce yeşeremiyoruz biz buralarda o kara nokta var ya ausländer raus diye yüzümüze carpan soğuk damga allahın selamını kelamını zehirleten ben yabancıya yaban dan ot cıkarmamıyı benimseten ... olamadık biz ne bir ot nede bir halt gurbette apış arası marifetler ve karın arası aclığı doldurmaktan öteye gecemedi şanımız şöhretimiz, ötelidiler ütülediler bir mühürle üflediler hayatmızı. Sürgünün bugün bile halâ geçmeyen izleri var sızmasın buralarda içine artık yarın, yarınlar ancak vatan..
BERRIN KORKMAZ