NAYLON GÜL

• 14 Şubat 2012 Salı 10:37:04

Yıl bilmem kaç değil. Yıl bundan yedi yıl öncesi yani kaç oluyor muş? Yıl iki bin beş oluyor. Bende on dokuz yıllık evliymişim demek ki benim Recep’imle.Recep pek on dört Şubat, doğum günleri, evlenme yıl dönümü falan hatırlamaz. Eskiden üzülürdüm artık umursamıyorum takmıyorum yani. Bende unutmaya başladım çünkü. Eskidik belki de artık çocuklar hatırlatıyor.

Kimliğimi ben doğduktan on gün sonra çıkartmışlar. Ben köyde doğmuşum kasabaya demek ki on gün sonra gitmişler. Kimliğimi de böylelikle on gün sonra çıkmış yani doğduğum günden on gün sonrası yazıyor doğum tarihi hanesinde. Ben 15 Ağustos da doğdum kimlikte 25 Ağustos yazıyor. Ben kocama (eşim demeyi sevmem sanki okeyde mi eşim)24 sene boyunca doğum tarihimi öğretemedim onun için benim doğum günümü hiç kutlamadı. İki yıldır öğrendi bende boş ver bir şey istemem diyorum.

Yani bazen Recep inşaatlarda tarla kazarken kullanılabilir.Yine diyorum geline demişler ‘’kocan ne kötü’’ gelinde demiş’’babamın evinde o kadarı da yoktu’’ buna şükür diyorum bende.

Bundan yedi yıl öncesi meşhur on dört Şubat da herkes sevgilime ne hediye alsam diye kara kara düşünürken. Hatta alış veriş çılgınlığı devam ederken, ülkenin ekonomisine can gelirken. Ben ve Recep Kızılay’a gittik. Bir işimiz vardı onu halletmemiz gerekiyordu.

Arabayı Maltepe caminin yanındaki otoparka park ettik. Kızılay’a doğru yürüyoruz. Sevgililer günü münasebetiyle yolun kenarlarında güller çiçekler satılıyor. Recep’e diyorum ‘’aaa Recep baksana ne güzel güller karanfiller var’’ ama Recepte ses yok. Ben garip susuyorum. Biraz daha yürüyoruz bayanlara özgü küçük hediyelik eşyalar satıyorlar.

İşportacılar tezgahlarını açmışlar. Fular, eldiven süs eşyaları falan satıyorlar. Ben yine’’aaa Recep baksana ne güzel kalp bak ışık yanıyor’’ Recep bu sefer tepki veriyor ‘’aman Eray ne yapçan onu baksana dandik saçma sapan bir şey’’bende de bir huy vardır ısrar etmem. Kendisi düşünsün derim ve çok üzülürüm sonrasın da. Neyse bu konulara girmeye gerek yok.

Biraz daha yürüyoruz yine yol kenarında sahte gül satan bir satıcı. Bakıyorum gramofon kağıdının üzerine yapıştırılmış küçük kırmızı yapma bir gül. Çok basit bir şey ama olsun gül sonuçta ona bile razıyım. Tek taş yüzük, kürk gibi beklentilerim yok zaten hiçbir zaman da olmadı. Bana plastikten yapma bir gül alsın razıyım. Ben yine son bir çaba gayret’’aaa Recep baksana ne güzel gül yapma gül ama çok güzel. Küçük bir gül ama çok güzel.Bir tanecik gül ama çok güzel’’.Recep’i huylandırmaya gerek yok bir tanecik küçük yapma güle bile razıyım.Recep de bu sefer tepki var ‘’alayım sana bir tane’’ Allahım şükürler olsun adam bana gül alacak ellerimi açıp yol kenarında dua ediyorum.Çok mutluyum havada uçuyorum yaşasın Recep bana gül alıyor demek ki Recep benim sevgilim. Benim de artık bir sevgilim var çatlasın düşmanlar.

Recep gülün fiyatını soruyor 75 kuruş. ‘’İyi hadi ucuzmuş’’ diyor. Gülü alıp bana veriyor. Ben nasıl mutluyum sanki bana Isparta’yı verdi. Sanki bana gülistanlık hediye etti.Ben havalarda uçuyorum kocamın koluna girip ona sokulup yürüyorum.Bir sahte çiçek bana bunu yapıyorsa tek taş yüzük de neler olur kimbilir. Aslında aynı derecede sevinirim galiba.

Biz mutlu mesut Kızılay’a doğru yürüyoruz ben cilveleşiyorum. Gül aldım ya nasıl cilveleşmeyeyim. Çilveleşerek kıkırdıyarak Kızılay Karanfil sokoğa geldik. Orada da gençler çoğunlukta olduğu için çiçekçiler hediye satan işportacılar yolları kaplamışlar. Kalabalıktan adım atılmıyor. Herkes sevgilisini almış dışarıya çıkmış bende sevgilimi aldım geziyorum.

Bana gülde aldı daha ne istiyebilirim. Canım kocacığım benim artık inşaatlarda, mezar kazarken kullanılmayacak. Ben kocama aşığım ya ince düşünceli kibar naif kocam benim. Recep bana gül aldı. Naylon gülü koklayıp duruyorum ben. Sahte gül kokmaz demeyin kokuyor hem de aşk kokuyor.

İşportacının biri aşkımın, sevgilimin, kocamın bana aldığı güllerden satıyor.Aynı güller gramafon kağıdına yapıştırılmış, küçük, sahte kırmızı güllerden satıyor.Recep satıcıya ‘kaç lira bu güller’ diye soruyor. Satıcı’50 kuruş abi vereyim mi demez mi?’ Recep bana bakıp ‘’görüyor musun biz yukardan 75 kuruşa aldık burada 50 kuruş kazıklandık’’demez mi. Ben o anda Recep’i boğmak istiyorum bütün aşkım bitiyor. Yerine öfke alıyor ama hiçbir şey demedim sustum.

Ben şimdi Recep’ene diyeyim 25 kuruş be sadece 25 kuruş.Çiklet istesen alamazsın , simit yemek istesen alıp yiyemezsin.Sıkışsan tuvalete giremezsin altına edersin.Dilenciye versen bed dua eder. Çocuğa versen küfür eder.Biri yerde görse eğilip almaya tenezül etmez. Çok para değil 25 kuruş. O anda Recep en büyük mezar kazma aracı oldu mezarını kazdı ve içine girdi. Ben hayel kırıklığından paramparça oldum. Müslüm baba söylemeye başladım jilet arıyorum.

Sevgililer gününde aldığı o gülü salona koydum.Hem de herkesin görebileceği bir yere koydum. Daha geçen yıl badana yapılırken attım herkese de anlattım. İntikamım çok acı olmuştu dinliyen herkes Recep’e ‘’YUH’’ dedi. Ama Recep bana bir daha hiç çiçek, gül gibi bitki almadı maydanoz ve dere otu dışında.

Yine de benim kocam birtanedir.Beni sevdiğini gözlerine bakınca gözlerinde görüyorum hediye almasada olur. Beni içten kalpten sevsin yeter.Bana hediyelerin en güzelini büyüğünü değerlisini verdi.Yirmi altı yıllık bir evlilik ve üçtane birbirinden güzel evlat verdi. Ne yapayım tek taş yüzüğü evlatlarım herşeyden değerli.
Böylede mesajımı veririm.

ERAY ÖZGÖR SARIKAYA

14.ŞUBAT