Kum Taneleri

• 12 Şubat 2012 Pazar 20:05:09

Kimi kum taneleri vardır.Birbirlerine sıkı sıkıya bağlı.Karşılaşılan olumsuz koşullarda daha da bir kenetlenirler birbirlerine.Tabii ki içlerinden çürük yumurtalar da çıkmıyor değildir.Yakın zamandan ziyade,geçmiş zamanda bu bağ olabildiğince sıkı olmasına rağmen;günümüzde bir o kadar tabiri caizse gevşemeye başlamıştır.

Kitaplıkların henüz toz tutmamış raflarında Kurtuluş Savaşı’ndan,doğal afetlerden,yaşanılan açlık ve kıtlıklardan nasıl galip çıktığımıza bakacak olursak dayanışma,beraberlik,yurttaşlık duygusu,vefakarlık ve inancımızın temeli oluşturduğunu göreceğiz.

O kadar saf ve temizdirler ki hiçbir şey kirletemez onları.Onlar yağmur yağdığında birbirine sıkıca bağlanan,tek yürek olan kum taneleridir.Olumsuz koşullarla karşılaştıklarında birbirlerine destek olan saf ve temiz yüreklerdir.Halen ekmeğini aşını paylaşan,sofrasına buyur eden,kapısını misafire açan insanlarımızın olduğunu unutmamalıyız.Unutmamalıyız fakat sürekli olarak noksanlaşan bu değerlere de sahip çıkılmasının gerektiğini bilmekten de uzak olmamalıyız.

Bu durumu sofrasında ekmeği olmayan anlar.Bu durumu başını bir yere sokamayıp gecenin ayazında donacakken kendisine açılmış bir sıcak kapıyla karşılaşan anlar,yalnızca mübarek ramazan ayında değil yılın her ayında ekmeğini,yemeğini,dostluğunu paylaşan,diğer aylarda da aynı iyiliği ve insanlığı gösterebilen,dürüstlükten kaçmayan ve insanlığın erdemlerinden bir şeyler kapabilmiş insanlar anlar.

Bir felaket yaşanıyor.Mağdur olan vatandaşlarımıza yardım edecek yerde,diğer şehirlerden de sel ile açıkta kalan malları alabilmek için insanlar mağdurların yanına gidiyor.Düşünüyorum da biz demenin vakti gelmiştir.Artık bireysellikten çıkıp toplumsal olarak konuyu ele almamız gerekmektedir.Servisin içerisinde 7 vatandaşımız vefat ediyor.Araçtan tutun,taşımaya kadar suçlu olan görevli,suçu vefat eden vatandaşlarımızda buluyor.Kamyonlarda ki mallar yağmalanıyor,evlerden eşyalar çalınıyor,çöplükte kimyasal varillerden sızan zehirli atıkların içerisinde insanlarımız birkaç tane daha eşya alabilmek için birbirlerini eziyor.Tabaklar,ütüler,silahlar,gıdalar,fincanlar… kapış kapış gidiyor.Ne oldu bize!

Biz,birbirlerine sıkıca bağlı kum taneleriyiz.Yağmur yağsa da kenetlenir,tek yürek oluruz.Çamur oluruz ama sıcak bir yürek taşırız sol yanımızda.Toplum olarak asırlardır hep bu dünyanın iyi insanlarıydık biz.Önce sıcak kavurdu bizi.Birer birer çözüldük birbirimizden.Topluluktan,sosyallikten,paylaşmaktan;bireyselliğe ve bencilliğe döndük.Sonra bir rüzgar vurdu bizi.Darmadağın etti;yürekleri,umutları,bizleri.Yangın yerindeyiz de kaçacak yerimiz yok gibi bakmadık gözlerimizin içine…

Sürekli felaket yaşıyoruz;fakat bu felaketin asıl üzücü tarafı sosyal açıdan gerçekleşiyor olmasıdır.Şimdi dağılmış olan bu kum tanelerini bir yağmurun tek yürek yapacağını umuyor ve bekliyorum.Çünkü biz,o saf ve temiz kum taneleriyiz!