Tedavi ve Azim

• 11 Şubat 2012 Cumartesi 15:31:00

TEDAVİ VE AZİM

Sancılı bir ilköğretim hayatı geçirmişti.Öğrenmede ve uygulamada sorun yaşamamasına rağmen tek sıkıntı çektiği nokta,öğrendiklerini sözel olarak aktarmaktı.Normal yaşantısında da,heyecanlanmaya görsün;mümkünü yok dökülmüyordu kelimeler dudaklarından. Nedenini bilmediği fakat gerçekten çözümlenmesi gereken bir sorun olarak gördüğü bir konuydu.Tam olarak değilse de kısmen kekemeliği vardı.

Çevresindekilerin tavsiyesiyle ne yapsa yine de fayda etmedi.Bitkiler,dil,et,çorba… yemediği,içmediği hiçbir şey kalmamıştı.Ne yapsa ne etse yine de olmuyordu.Normal konuşurken pek sıkıntı yaşamamasına rağmen en ufak bir heyecanlanmada veya hızlı konuşmaya çalışmasında kelimeler tıkanıyordu dilinde…

Karar vermişti.Doktora gidecekti.Gittiği doktor çocuk doktoru olduğundan önce bir,ne anlar bu şimdi,gibi cümleler geçirmişti aklından.Muayenenin sonunda hiçbir ilaç yazılmamıştı.Birkaç öğüt ve sesli olarak kitap okuması söylenmişti kendisine.İlk başta olumlu bir izlenim vermemiş olmasına rağmen uygulayıp en azından denemesi gerektiğini biliyordu. Henüz 12 yaşındayken edebi niteliği olan her kitabı sesli olarak okumaya başladı.En başta sesli kitap okurken,yazarın anlatmaya çalıştıklarını anlayamamaktan hayıflansa da daha sonra bu duruma alıştı ve 5 sene içerisinde 130’a yakın kitap okudu.Babası ona okuduğu kitapları rahatlıkla koyabilsin diye kitaplık yapmıştı ve buna rağmen kitaplarının çok fazla olmasından dolayı çoğu kez,okuduğu kitaplarını birilerine vermek zorunda kalmıştı.20 yaşına geldiğinde bir üniversite öğrencisi,bir şair,bir yazardı.Gazetede makaleleri yayınlanan bir köşe yazarıydı.

-
Düşünün ki bir çocuk doktoru;bir psikolog veya psikiyatr değil.En azından o konuda nitelikli bir eğitim almamasına rağmen öyle bir tedavi şekli güdüyor ki bir ömrü tamamen değiştiriyor.Sonuçta bütün doktorlar hastasının iyileşmesini amaçlar fakat bu konuda ilginç olan kısım tedavinin aynı zamanda hastanın geleceğine de ışık tutan bir fener olmasıdır.Pek tabii konuyu bu derecede konuşulanılabilir duruma getirmekte,kekemeliği olan çocuğunda gösterdiği çaba ve azmin etkisi büyüktür.

Belki de birkaç sene sonra bu genç arkadaşın ismini edebiyat çevresinde büyük bir çoğunluk duyacaktır.Hem edebiyatımıza hem de okuyucularına muhtemel olarak,çok şey kazandıracağı olasıdır.Burada oyun ile geçireceği zamanının bir kısmını okumaya veren bir çocuğun,adeta ektiği ağaçtan meyvelerini topladığını görüyoruz.Yalnızca maddi beklenti içerisinde olmayan,hastalarına elinden geldiğince yardım etme çabası içerisinde olan doktorlarımıza bir örnek daha verilebileceğini ve sayılarının nice olduğunu görüyoruz.Belki de sönüp gidecek bir hayatın,çevresine nasıl ışık saçtığını görebiliyoruz.