Tek kişi

• 11 Şubat 2012 Cumartesi 03:43:32

Bir şeyleri iyi yapabilmeyi istiyordu ama çok zeki olmayan her hangi bir çok insan gibi iyi yaptığı şey samimi olmak ve kendi hikayesini anlatmaktı. Talihsizliğinden bahsederken, haz eksikliğini gidermenin geçici yollarını bulmaya çalışıyor gibiydi. Sanırım bu yüzden arada sırada küçük komik hikayelerini anlattı. Ben gülmedim.

Aynı zamanda ona verilenlerle yetinmenin doğru olup olmadığı konusunda ciddi şüpheleri vardı. Bu şüphelerin takibinde doğan sorgulamaların cevapsızlıkla birleştiğinden yakındı sonrada.
Benim şahsi düşünceme göre, yakınması kendi farkındasızlığıyla alakalı bir durum. Kızdığı noktada ise cevaptan daha da uzaklaşması, anlayabildiğim bir kaçınılmazlık.
Kızmak bir duygu belirtisidir ve zaten çok zeki olmayan her hangi bir insanın farkındalığını azaltır. Farkındalık azaldıkça haz körelir. Yok olma döngüsü. Hiçbir yere ve hiçbir varlığa ait olamama.

Belirli bir kapasitesinin olabileceğine, bazı durumlarda daha fazlasının olamayacağına inanmak istemediğini, fakat ölüme yaklaştığı her bugünde inancının daha da köreldiğinden bahsetti.

Hikayesi çok tanıdıktı. Dudaklarımda bir kıpırtı vardı.

Tek bir şey istiyorum diye yeniledi; “bir şeyleri iyi yapabilmek.” Samimi olmaktan daha da iyi yapabileceğim bir şeyler olmalı. Bunları derken belli belirsiz bir ifade vardı yüzünde, gözleri donuk ve elleri boşluktaydı.

İçimdeki çocuğun kaç ay ömrü kaldı dedi ?
Sesi çok tanıdıktı.
Cevap veremedim.
İkimizde sustuk.

Ben ve o, artık tek kişiydik..