BURADA ÖLÜNMEZ

• 9 Şubat 2012 Perşembe 15:48:08

-İyiki geldin arkadaşım yanlızlıktan çok sıkılıyordum.
-Bende bunaldım biraz hava dağişikliği bana iyi gelir diye düşündüm.Sende hep çağırıyordun.
Bende uzun zamandır görmediğim okul arkadaşımı göreyim dedim Elif’ciğim. Seni ve buraları çok özledim.

İki eski dost birbirilerine sarıldı.Kaç yıl olmuştu dostlukları devam ediyordu otuzbir yıl dile kolay. Her görüşmelerinde sanki dün ayrılmışlar gibiydi. Kaldıkları yerden samimiyet eksilmiyordu.Meral arkadaşını seviyordu onunla dertleşmeye ihtiyacı vardı.Herşeyi anlatamazdı ama onu çok üzerdi onu üzmek istemiyordu.

Elif eşinden ayrılmıştı yıllar önce. Kocası aslında iyi adamdı. Arkadaşımı üzmüştü hemde çok başkalarına iyiydi.Elif’in bir oğlu vardı o da şehir dışında okuyordu. Elif tam bir mirasyediydi çalışmıyor babadan kalan mirasla rahat hayatını sürdürüyordu. Meral’e kaç kez maddi yönden yardım etmişti.

-Hadi valizini odana götürelim sen valizini yerleştir.Ben çay hazırlayım sizin oralarda bulunmayan poaçalardan da aldım.Hadi sen yerleş.

-Odamı özlemişim valla ben sahiplendim bu odayı ona göre.
--Meral’ciğim senin odan tabi ki iyi ki geldin.

İki arkadaş tekrar sevgiyle kucaklaştılar.Meral valizini yatağın üzerine koydu .Pencereden dışarıya baktı kar yağıyordu.Buraların karından ne olcaktı ki ancak havada görüyorlardı. Yaşadığı yer gibi yağdımı iki ay yerde kalmıyordu.

Pencereden kar yağışını izlerken aklından bir çok düşünceler geçti.Hiç mutlu değildi. Her şey üzerine geliyordu.Her şeyden bıkmıştı kocasından evet özellikle ondan bıkmıştı. Neden böyle oldu o da bilmiyordu.

Evlendiğinde mutluydu oysa ne değişmişti. Zaman yıpratmıştı her ikisinide belki de ondan bıkmıştı. Yapılacak bir şey yoktu kaç yıllık kocasıydı boyundan büyük çocukları vardı.Boşanamazdı çocuklarından utanırdı onlara ne derdi. Çocukları anlarmıydı büyüdüler aslında söylemeye çalıştı yapamadı.Ne kadar büyük olurlarsa olsunlar çocuklar anne babasını birlikte görmek ister.Çıkış yolu yoktu deveyi güdecekti.

Meral ‘’öf aman bunuları düşünmemek için geldim’’dedi elini havada savurdu.Valizini açtı dolaba eşyalarını yerleştirdi.Elif ‘in sesi geliyordu mutfaktan Meral’i çağırıyordu.Meral ‘’geliyorum hemen dedi’’oda daki özel banyoda elini yüzünü yıkadı mutfağa arkadaşının yanına gitti.

Elif sofrayı hazırlamış en sevdiği poaçalar reçeller peynir çeşitleri vardı.Elif mükellef bir kahvaltı hazırlamış.Çayları koyuyordu.Çayları koyup masaya bıraktıktan sonra sevgiyle bakan gözleriyle gülümsedi.

-Anlat bakalım neler yapıyorsun Meralciğim.
-Ne olsun bildiğin gibi ev hanımlılığına anneliğe devam her zaman ki gibi.
-Kamil enişte nasıl çocuklar falan
-Nasıl olsun iyi çalışıyor sana selamı var. Çocuklar da iyi okullarında ellerinden öpüyorlar selamı var hepsinin.
-Sorgu sırası bende sen neler yapıyorsun hayatın nasıl geçiyor.

Elif bir kahkaha patlattı
-Gayet güzel gidiyor

-O kahkaha boşa atılmadı galiba bir sebebi var gibi.

-Var elbetteki var ben aşksız yapamam biliyorsun.Acele etmek yok her şeyi anlatıcağım.Akşama sana bir hoş geldin yaparız ıslatırken konuşuruz.

-Tamam bana uyar ben buraya dağıtmaya geldim dağıt beni Elif
İki arkadaş kahkalarla gülmeye başladı. Elif Meral bir birilerinin ellerini tuttular.Elif

-Canım benim kahvaltımızı edelim sen yat dinlen gece yoldaydın yorulmuşsundur. Benim dışarı çıkmam lazım işlerim var birkaç saate gelirim.Odanda ki banyo dolabında temiz havlu var önce duş al istersen.

-Tamam canım sen işlerine bak hakikaten yoruldum duş alıp uyurum bende.

Kavaltılarını şen şakrak kahkahalarla yaptılar.Sofrayı birlikte topladılar.Meral Elifin evinin düzenini biliyordu onun için hiç sıkıntı çekmezdi.Elif hazırlandı dışarıdan istediği bir şey varmı diye Meral’e sordu.Meral ‘’teşekkür etti yok’’ dedi. Elif’’’ by by’’ deyip evden çıktı.

Meral arkasından baktı Elif asansöre bindi Meralde kapıyı kapattı.
Hemen odasına gitti banyoya girdi.Duşunu aldı keyfi yerine gelmişti .Bir ohhh çekti . Bornozuyla yatağa girdi. Sıcak su vucudunu yumuşatmıştı onun için hemen uyudu. Uykusunda karışık rüyalar gördü.Hayvan kafesi gibi bir kafese kapatmışlar kocası onu seyrediyordu.Uyandı rüyaymış dedi.Komidinin üzerindeki saate baktı saatlerdir uyumuş du.

Yataktan kalktı bornozunu çıkarttı dolaptan giysilerini aldı .Dolabın kapağındaki aynadan kendisine baktı genç değildi ama hiç de fena sayılmazdı kendisini inceledi.Aynadaki kendisine gülümsedi.Giyinirken iyiki de gelmişim dedi. Saçlarını taradı bugün kendisini mutlu hissediyordu.

Oda dan çıktı mutfağa gitti arkadaşı mutfakta bişeyler yapıyordu.Arkadaşını görünce güneş gibi aydınlandı yüzü.Meral ‘’sen benim ilacım olucaksın arkadaşım’’ dedi içinden.

-Aman da aman preses mi kalkmış benim prensesim mi uyanmış.Emrine amadeyim prensesim ne istersiniz.

-Sende olmasan kim beni şımartacak. İyi ki varsın ayrıca benim için zahmetlere girme.

Mutfaktan bütün eve güzel kokular yayılmıştı.Arkadaşı bir sürü yemekler mezeler yapmıştı. Yorulmuştu Elif onun için yorulmuştu .Bu Meral’i hem üzdü hemde mutlu olmuştu kendini değerli hissetmişti.Uzun zamandır o duyguyu tatmıyordu.

-Elif ciğim bir sürü yemek yapmışsın yavrum kim yiyecek bu kadar şeyi. Bende kahve yapayım birlikte kahve içelim falda bakarız birbirimize.
Kahveler yapıldı sohbetler edildi.Fallar kapatıldı neyse halım çıksın falım diye.

-Meral soğumuş bak kısmet varmı , koca varmı, şöyle boylu poslu yakışıklı.
-Aman Elif kocayı napçan bende var da ne oluyor madalyamı taktılar sanki boşver kocayı ye iç eğlen.

-İşin şakası koca moca istemem erkekle uğraşamam bundan sonra işim mi yok.

Akşam olduğunu sohbet ederken anlamamışlardı.Meral herşeyi anlatmıyordu Elif..’e o da sormuyordu zaten anlaşılan sonraya saklıyordu. Çilingir sofrasını kurdular mezeler çok güzel gözüküyordu.İki arkadaş da rakı içerlerdi. İçkilerin kralı rakı derlerdi.Elif herşeyi hazırlamıştı zaten ,bardaklar masaya kondu , buz kovası da sofraya konuldu sofra tamamdı.Meral rakısına su istemedi sadece buz koydurdu.

-İyi ki geldin hoş geldin şerefine
-İyi ki geldim hoş buldum şerefine

Kadehler tokuşturuldu.

-Anlat bakalım Meral nasılsın iyiyim deme gerçektende nasılsın. Neyin var ruh halin nasıl.

-İyi değilim. Arkadaşın kafayı yedi sonunda kafayı yedirttiler. Deli doktoruna gidiyorum. Herkes elbirliği ile delirttiler beni. Baktılar kötüye gidiyorum. Sen git kafa dağıt diye sana gönderdiler.

-Kim seni delirtti eniştemi, yoksa
-Enişten çocuklar herşey üstüme üstüme geliyor.Yoruldum mutsuz yaşamaktan yoruldum.

Herkesi mutlu etmekten bıktın . Herkezin gönlünü etmekten yoruldum. Herkese mutluluk oyunu oynamaktan mutlu kadını oynamaktan yoruldum. O da tabi ki onun da etkisi var unutamıyorum. Unutmak istiyorum inan çok çabalıyorum olmuyor.Yapamıyorum.

-Ne olucak peki böyle hayat devam etmez kafana takma herşeyi ciddiye alma onu da unut ondan sana fayda yok çocuklarını düşün.

-Çocuklarımı düşündüğüm için onların yanındayım ve depresyon hapı kullanıyorum.
-Offf ya ben bu hayatın içine tüküreyim.Hadi şerefine Meralim seni ben iyi edeceğim inan bana.

-Şerefine dostum onun için sana geldim zaten.

İki arkadaş şarkılar söyleyerek, kah gülerek, kah ağla,yarak sohbet ederek demleniyorlardı. İkiside çok güzel bir gece geçiriyordu. Koca şişeyi nerdeyse bitiriyorlardı. Meral içkiye pek alışık değildi. Evde hiç içilmezdi. Ancak tatile gittiklerine senede bir kez içerlerdi. Artık yeter dediler sarhoş olmuştu her ikiside.Sofrayı öylece bırakıp yatmak için odalarına çekildi.

Meral üzerini çıkardı pijamalarını giydi depresyon hapını aldı. Bu gece içmemesi gerekiyordu normalde alkol almıştı. Meral çok mutsuzdu artık yaşamak istemiyordu.Daha önce düşünmüştü ama yapmamıştı.Çocukları aklına gelmiş onlar için vaz geçmişti.Artık kimse için mutsuz bir hayat sürmek istemiyordu.

Ölmek istiyordu bir kutu ilacı içip ölmek.Sonrası umrunda değildi. Cehenneme gitmekte artık umurunda değildi.Hergün cehennemi yaşıyordu.Bıkmıştı böyle b.k dan hayattan bıkmıştı.Ne olucaksa bu gece olacak dedi.Kimseyi aramayacaktı mektup da yazmayacaktı.Kimseye söylenecek sözü yoktu.Zaten ruhu gönlü ölmüştü, öldürmüşlerdi.

Beden sadece elbise değilmiydi.Onu da öldürecekti onu da ben öldüreyim diye düşündü.
Kutuyu açtı avucuna altı tane hap döküldü. Komidinin üzerindeki suyu aldı yatağa oturdu.Bir bir hapları yutmaya başladı.Avucundakiler bitmişti.Tekrar kutuyu açtı yine avcuna hapları döktü hemde hepsini.

Birden aklına arkadaşı geldi.Eğer bu evde ölürsem hep kendini suçlayacak. Hayatı boyunca ben aklından çıkmayacağım bunu ona yapamam. Onun evinde ölemem diye düşündü Meral.Evet evet yapmamalıydı bu evde olmazdı.

Kendisinin sabah öldüğünü düşündü. Sabah Elifi’in kendisini ölü vaziyet de bulduğunu hayel etti.Elif vicdan azabından çıldırırdı bunu ona yapamazdı.

Kafaya koymuştu artık kimse için bu hayatı yaşamayacaktı. Kendi için ölecekti. Burdan gidince yapacaktı. Burada olmasada yapacaktı yaşamak istemiyordu. Hayat ona zulum gibi geliyordu.

Avucundaki hapları tekrar kutuya koydu. Ama altı tane içmişti onlar ne olacaktı. O kadar hap bişey yapmaz diye düşündü.Ölürse de ölürdü yapacak birşeyi yoktu. Allaha bıraktı arkadaşını uyandırmayacaktı.

Sabaha karşı mide ağrısınla uyandı.Midesine kraplar giriyordu bir müddet kıvrandı sonra geçti. O kadar hapa karşılık erkenden uyandı. Elif daha yatıyordu. Meral kendine bir kahve yaptı içerken beceremedim dedi. Ne doğru düzgün yaşamayı ne de ölmeyi beceremedim diye düşündü..