Gündüznamelerim

• 8 Şubat 2012 Çarşamba 23:43:52

Herkes kalabalığını aldı gitti, ben çaresiz düşünüşlerle kaldım. Her tarafa yağan karlar kirli dünyayı beyazlatırken güneş bırak yaptıklarıyla kalsın diyordu dünya. Küçük bir rüzgar dokunurdu çaresiz, yaşlı kirpiklerime, kulağımda Gündüznamalerimin sesi okşarken yüreğimi, ayrı bir dünyaya götürdü beni. Kahretsin deyip atarken yere elimdeki bardağı, şimdi yenisini dolduruyorum o zaman ettiğim tövbeleri sinirliliğime gelmiş deyip yatıştırıyorum.

Olsun ama beni benden daha iyi başka kimse bilemez yeri göğü yaratan rabbimden başka. Görünüşler aldatıyordu kişiliklerimizi, gizliyordu bencilliğimize. Bir bir sigara daha yakarken bu veledi bir daha içmeyeceğim naraları ısıtırken ortalığı, biz yine içiyoruz aldırış etmeden bedenimizin, benliğimizin çürümüş haznesinde... İşte Gündüznamelerim böyle başladı benim. Kendime karşı dürüst olacağım diye söz verdim Gündüznamalerime.Gündüznamalerimde bu gün babam var. Ben ne kadar uzak olsam da onun öğütleri yanı başımdadır hep. Keşke diyorum olsa da yanımda yine ögütler verse eskisi gibi...

Bir gün babam beni odasına çağırmıştı. Bende işlerimi bitirdikten sonra gittim ve babam bana sorular sormaya başladı. İçki içer misin oğlum, sigara kullanıyor musun oğlum, kız arkadaşın var mı oğlum gibi kişisel bir Sürü sorulardı bunlar. Bende yok baba nerden çıkardın ben hiç kullanmam öyle şeyler öyle şeylerim olmaz demiştim. Babam masada duran kurşun kalemi aldı ve çat diye ikiye ayırdı. Ve bana dedi ki bu kalemi geri yapıştır oğlum dedi. Bende e baba sen kırdın kalemi şimdi de geri yapıştır diyorsun peki ya bu kalem eski haline dönecek mi ki? Kırıldığı yer belli olacak mı dedim.

Babamda söze başladı dedi ki ey sevgili oğlum işte babanın yüreği de o kalem gibidir. Kırılırsa daima izi kalır onu ne kadar yapıştırsan da. Sen bilirsin artık o kalemin kırık olduğunu, eski işlevini görmez. Sen benim oğlumsun senin yapıp ettiklerinden ilk benim haberim olmalı başkalarının değil, içki içeceksen beraber oturup içelim sigara içiyorsan ilk bana söyle beraber içelim. Ama senin hakkında ki asıl benim bilmem gereken bir durumu başka ağızlarda duyarsam işte kalemin kırıldığı gibi kırılır yüreğim, param parça olur. Ne kadar yapıştırsan da tamir etsen de bu yürek eskisi gibi olmaz demişti…

Benim günnamelerim babamı kaybettiğim gün başladı aslında, Gündüznamelerim artık gizlilerimi gün ışıgına çıkarmaya başladı. Tabi ki herkesin bir karanlık gecesinde yazdığı bir ömrü gizlese nereye kadar saklayacak ki, kendinden nereye kadar kaçacak ki. Sesimizin ne kadar az olsa da yinede insanın benliği kendi sesini duyacak, dinleyecektir.Başka bir Gündüznane’mde buluşuna kadar sağlıcakla kalın efendim.

Beğen