Şeker kavanozu
Bazen hayatı içi şeker dolu bir kavanoza benzetiyorum. İnsanları ise içindeki şekerlere.
Ama görüyorum ki şekerler gün geçtikçe azalıyor, iffetleri yok oluyor, gün geçtikçe zalimleşiyorlar. Kendi aralarında tatışmaya başlıyorlar. Bağlarını kaybediyor ve kendi kıyametlerine sürükleniyorlar. En sonunda kavanozun sınırları aşılıyor. Daha fazla dayanamayıp kırılıyor. Kavanoz paramparça olurken şekerler her yere saçılıyor. Ama hiçbiri kavanoza girerken sonunun çöp kutusu olacağını düşünmemişti.
YORUMLAR
Canım benim; Yaşınızı bilmiyorum...Çok gençmişsiniz gibi düşündüm
İnsanoğlunu gerçek yanıyla görmeniz beni memnun etti. Ancak o rengarenk şekerler acı bir ilaç gibi doluştular ağzıma.
Gerçek şeker tadında kalın...
.
çOK GENÇMİŞSİNİZ HİSSİ UYANDI BENDE