Tacizle Gelen Şüphe

• 5 Şubat 2012 Pazar 00:05:58

On dört yaşımı doldurmama tam tamına bir ay kalmıştı, bir akşamüstü babam eve gelince annemle beni çağırdı. Annem, inekleri sağmak için ahıra girmişti, bense akşam yemeğini hazırlamış sobayı yakmak için uğraşıyordum. Babamın Davudi sesini duyan annem, elinde süt kovası aceleyle ahırdan çıkmıştı. Ben, hâlâ sobayı yakmak için uğraşıyordum. Babam; “Zeynep!” diye bir kez daha bağırınca, bir elimde kibrit, diğer elimde çıra koşup babamın huzuruna varmıştım. Annemle ben babamın ne diyeceğini merakla beklemeye başlamıştık ki, merakımız uzun sürmemişti. Babam;

—Hanım, ne işiniz varsa akşamdan görün, yarın Zeynep’e yüzük almaya gideceğiz.

—Ne yüzüğü Bey?

—Elinin körü yüzüğü! Ne yüzüğü olacak, nişan yüzüğü. Zeynep’i bugün verdim.

Annem, elindeki süt kovasını yere koymuş, iki elini önünde kavuşturmuş, çaresizce ellerini ovalamaya başlamıştı. Benin şaşkınlığım anneminkinden de çoktu. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı bir an şaşırmıştım. Babamın yüzüne baktım;

—Ama ama ben evlenmek istemiyorum baba. Diyebilmiştim kekeleyerek. Babam;

—Ne demek evlenmek istemiyorsun? Sana soran mı var ki, fikir beyan ediyorsun! Kız kısmı evlenmek istemiyorsa, altında bi çapanoğlu mutlaka vardır; sevdiğin falan mı var yoksa?

İşte şimdi hapı yutmuştum. Ben sadece daha küçüğüm, evlenmek istemiyorum, ev bark idare edecek yaşta değilim demek istemiştim ama babamın gözünde şüpheli durumuna düşmüştüm. Şimdi bir sevgilimin olmadığını babama nasıl anlatacaktım. Dünkü yediğim iki kırbaç, sırtıma karayılan gibi iz yapmıştı zaten.

…/…

Aslında hiç suçum yoktu; evin önündeki çeşmeden testiyi doldurmak için yanaşmıştım ki, çeşmenin ahırına babaç ördek girmiş tıslaya tıslaya yüzüyordu. Ayağımın ucuyla onu itip, “Biraz çekil bakalım yeşilbaş da şu testiyi doldurayım” demiştim. Yeşilbaş, ahırdan çıkmadığı gibi daha da fazla tıslamaya başlamıştı. Ben testimi doldurup sırtıma alarak arabaya doğru yürümeye başlamıştım. Arabaya varmama birkaç adım kalmıştı ki, arkamdan, ince şalvarımla birlikte bacağıma bir şey yapışıp tutuğu gibi çekmeye başlamıştı. Tabii tuttuğu sadece şalvarım değil, bacağımdan hatırı sayılır bir parça etimi de tutmuştu. Ne köpeğe benziyordu, ne de kediye. Neye uğradığımı şaşırmıştım. Korkuyla bir çığlık atıp sırtımdaki testiyi bırakıvermiştim. Ah! Neler olduysa ondan sonra olmuştu. Atı arabaya koşmaya uğraşan babam, atın kırbacını kaptığı gibi sırtıma, şakşak! Diye iki kez vurdu. Biri, ördekten bile korkacak kadar ödlek olduğum için, diğeri ise testiyi atıp kırdığım içinmiş. Aslında bacağımdan kopan etten haberi bile yoktu babamın. Azgın ördek! Anaç ördeklerin yanında kendisine söylenmeme çok içerlemiş olmalı ki, beni bu şekilde cezalandırmıştı.

…/…

Şimdi babamı bir sevdiğim olmadığına inandırmam gerekiyordu, yoksa yine dayak yiyecektim(!)

—Yok, baba, ne sevdiği, tarla beni bilir ben tarlayı. Evde kaldığım zamanlarda da annemin dizinin dibinden ayrıldığım mı var benim. Bir yandan da çaresizce, yardım isteyen gözlerle anneme bakıyordum. Annem;

—Kız doğru der Bey, bir yere gitti yok vallah, hep evde. Tarlada da senin yanında, gördün mü bi yanlışını?

—Ben şimdi sizin ağzınızı burnunuzu Çarşamba çanağına çevirmesini bilirdim ya, hadi dua edin yarın yüzük almaya gideceğiz. Ele çıkacak yüzünüz olsun! Şimdi işinize gücünüze bakın, diyeceğim bundan ibaretti!

Ah! Ne akşamdı ama… Elimde çıra, sobayı yakmaya koştum. Ağlamakla ağlamamak arasında gidip geldim, dudaklarımı ısırdım ama neye yarar? Ertesi gün yüzükleri aldık, bir ay sonra da davullu zurnalı bir düğünle evlenmiş oldum. Evlendim evlenmesine de, eşim babamdan farklı değildi ki, “Sokağa çıkma! Konu komşuya gitme, adını çıkarırlar. Resimli mecmua okuma, terbiyen bozulur. İllaki sokağa çıkman icap ederse, başını sıkıca bağla, mantonu da giy!” diye sıkı sıkı tembih ederdi.

Hele şu manto… Biz kışın ortasında evlenmiştik ya, doğal olarak da kışlık manto alınmıştı bana. Hem de ne manto; içine benimle birlikte üç kişi daha girecek kadar büyüktü. Kayınvalidem, üzerime göre almama izin vermemişti; “Babanın evinde ekmek yememişsin ki, bir deri bir kemiksin, ben seni bi beslerim bi beslerim bir sene sonra bu manto bile dar gelir.” Demiş ve bana üç kişilik, yakası kürklü kışlık bir manto almıştı.

…/…

Evleneli yedi ay olmuştu ve ben altı aylık hamileydim. O gün eşim şehre alış-verişe gidecekti. Ne yapıp edip onunla birlikte bende şehre gitmek istiyordum. Birkaç kez gördüğüm şehrin güzelliğini aklımdan çıkaramıyordum. Hele şehirdeki kadınları; nasıl da incecikti hepsinin kaşları. Öyle çok yalvarmıştım ki, sonunda kabul etmişti ama bir şartla, mantomu giyecek, başımı sıkıca kapatacak, kimselere kendimi göstermeyecektim. Çaresiz kabul ettim. Aslında manto giymek zor gelmiyordu da ağustos ayında yakası kürklü kışlık manto giymeye hem utanıyordum, hem de terliyordum. Yine de giymek zorunda kalmıştım çünkü eşim öyle istiyordu.

Şehre geldiğimizde, eşime,

—Buraya kadar gelmişken, yengeme de gitsem, onu da görsem, hem bebek için battaniye işleyeceğim onda örnek varsa alayım.

—İki tarafına bakmadan doğruca git, benim çarşıda az işim var, işimi bitirince gelir seni alırım.

Zaten çarşı ile yengemin evinin arası çok değildi ama bana zor gelen şu sırtımdaki manto idi. Öğlenin sıcağı bastırdıkça kan ter içinde kalmıştım. Eşarbımı sıkıca bağladım. Yengemin sokağına hızlı adımlarla girdim. Yengemin evine varmama az kalmıştı ki, arkamdan bir adamın adım adım beni takip ettiğini fark ettim. Etrafıma bakındım, öğle sıcağında bütün insanlar uykuya mı yatmıştı acaba, sokakta kimsecikler yoktu. Adımlarımı hızlandırdım ama adam bana yetişti. Korkuyla önüme çıkan ilk evin merdivenine tırmanmaya başladım. Sanki kendi evimmiş gibi yaparsam adamın bana yaklaşmayacağını umuyordum ama ne mümkün, ben iki basamak çıkmıştım ki, adam ardımdan yetişip o kalın mantomdan popomu çimdiklemeyi başarmıştı. Şok geçiriyordum. Bağırsam belki insanlar evlerinden çıkıp neler olduğuna bakacaktı. Belki adamı yakalayıp karakola götüreceklerdi. Sonra ne olacaktı? Babama anlatamadığım lafı kocama nasıl anlatacaktım. Yaygın olan kalıplaşmış deyimi nasıl yıkacaktım(!)

(Kancık köpek kuyruk sallamayınca erkek köpek yaklaşmaz(!))

Bu söz ne kadar doğruydu şimdi? Benim sırtımda manto, başımda eşarp, iki tarafıma bakmadan yoluma devam ediyorken bu adam beni çimdiklediyse, erkekler sapık mı? Madem sapık değiller, bu sıcakta ben niye o kışlık mantoyu giyiyorum? Acaba benim kocam ve babam da başka kadınları çimdiklediği için mi beni dışarıya salmıyor ve kış bohçası gibi sarıp sarmalıyor?

Kim bana bu soruların cevabını verecekti? Yoksa içimde hep bir şüphe mi taşıyacaktım?

03.02.2012 /Emin UYSAL