Yuva demiş insanoğlu yaşadığı evlere
Ailesini sığdırmış evin en küçüğüne bile

Ana baba değildi sadece ailede yaşayan
Dede nine bereketti eltiler can yoldaşı

Hala teyze misafir olurdu aileye
Amca dayı güven verirdi kardeşine

Evler büyüdükçe daraldı,sonra çoğaldı
Hatta artık evlenmeye bile gerek kalmadı

Önce dede nine ayrı tutuldu aileden
Sonra eltiler can düşmanı oldular birbirine

Hala teyze giremez oldu evlere
Amca dayı kuyu kazdı diğerine

Ana baba hastalanınca ömürlerinin sonunda
Evlatlar kavgaya tutuştular mirasın başında

Hayırlısı çıkıp baktıysa tavuk, kedi ve köpeğe
Hayret kimse ortak çıkmadı böyle bir ganimete

Aile çekirdekti hücreye dönüştü çoktan
Tek çocuk ihya olacak büyük mirastan

İki çocuk olmuşsa demek ki aile genişçe
Huzur kalmıyor onlar ergenliğe erişince

Üç çocuk cahil işi bu devirde ve çağda
Daha fazlası olamaz öldürülür infazla

Ümmetinin çokluğu ile övünen peygamber
Bilmem yavrusunu doğmadan öldürene ne der

Avutuyor insanoğlu kendini yanlış bilgilerle
Pişmanlık fayda etmiyor yazık son günlerde

Ana kucağından çıkmadan ayrıldık yuvadan
Baba ocağı dersen o da söndü gitti çoktan

Çoluk çocuk düşmüş zevk sefa peşine
Unutmuşlar akrabayı yaşıyorlar öylesine

Çocuksuz,nikahsız idare edenler
Kediyi köpeği evlat edindiler

Yurdum yuvam nasıl dağıldı böyle
Batıdan öğreneceğim bu muydu söyle