COŞAN ATLAR VE KIRIK NALLAR GECESİ RÜYASI

• 1 Şubat 2012 Çarşamba 02:53:29

COŞAN ATLAR VE KIRIK NALLAR GECESİ RÜYASI



Uyanıyordu keman yaylarında bedenin; bir o kadar ses çıkartarak, çıkan sesin içinde ayılarak. Kırık olan ne ayakların ne kolların,ne nalların; kırık olan aitliğin bana. Zaten tebessümün bile artmamış yarına. Dün yarın demiştin ikinci bir dündeyim hala. Paranormal hayallerim diz çöktü soğuk yokluğunda; biraz keşiş oldu itaat etti ayaklarında…

Ne sen ne de ben kaldık aslında… Ama bir bak ya sonra…

Yarışa başlayan iki attık ilk başta. Birimize bolca saman birimize bolca su verilmişti. Birimiz suya birimiz samana hasret kalmıştık günlerce. Vücudumuza bağlanmış bir kadın onu sürüklemek için coşup koşmaya başlamıştık. Coşan iki at olup öyle hızlı koşmuştuk ki sonunda ne su vardı ne saman, kocaman bir iki kişilik yalnızlık, bir yaralı beden vücutlarımıza bağlı, can çekişen.

Sonra sen suyu yarattın ben samanı, içtik yedik doyasıya. Tokluğun sarhoşluğuyla koştuk biraz daha sokaklarda.

Mızıkası kırılan çocuklardan oluşan bir koro konser veriyordu, dinlerken içimizden bir kalıntı bulmaya çalıştık, onlardan çok da farksız değildik aslında. Az ilerde bir pandomim gösterisi “ yat-kalk bu dünya yatma-kalkma arkadaş” konulu. Derinliğini anladıkça meraklandık sonra...

Sahi çalan bir saatimiz yok muydu bizim kocaman zırrrrr diye... Çalıp bizi güne uyandıran. Ona ne oldu da böyle uyanamadık bugün, hala uyuyoruz. Soğuk sokaklarda ruhumuz dolaşıyor.

Yalnız bir kâbus olsaydı, çoktan uyanabilirdim ben, ama iki kişilik yalnızlık bu; çok acıtmıyor kanatmıyor, tırnak batırmıyor. Erimeye az vakti kalan yüzlerimize , az az soğuk hava atıp bizi kandırıyor sakin rüzgar. kimbilir bir derdi var. Nasılsa inandırıyor kendine, dolaşıyor bizimle…

"Sonumu düşündükçe görürken, kaslarımdaki kasılmaları sanki hatırlıyorum. Yalnızlığın getirdiği ürperti dört yanımda" ...

Hava dumanla kaplanıyor otlar arasında yalnız kalakalıyorum. "Hiçliğim" bir kez daha koşturuyor geliyor; nallarıma kıvrılıp yatıyor.

Şimdi; ne yalnızlık ne sessizlik ne de sensizlik üzer beni, saati çalan uzaklaşıverir gözlerimden… Geliyor bir başka yeni uykuya dalan, az sonrada "ben" gideceğim hiçliği başka bir çift nala ödünç bırakarak, kırbaçlanmadan koşturak...