Bazen sorarım kendime nedir aşk? Ne tutabilirsin, ne görebilirsin. Ama hep varlığını hissedersin. Aşk bence sadece yürek acısı. Dedim kendi kendime dindireceğim ben bu acıyı.

Ve asla aşık olmayacağım bir daha.

Avuçlarıma aldım yüreğimi, ördüm cevresine çelikten bir duvar. Önünede koskaca bir tabela:
’GİRİŞ YASAK’

Ve senelerce başardım ben bunu. Sonra bir gün.

Aslında koca bir şakaydı herşey. Ama anlamıyorum şimdi neden bu şaka canımı acıtmaya başladı. Hemen baktım tabelaya. Halen orada. Sadece biraz eğilmiş. Korkarak sordum kendıme. Yaşasammı yaşamasammı? Yol yakınken uzaklaşsammı koşarak?

Ya da korkuyormuyum ne?

Yine yüreğimi ağlatmaya! Saklansammı acaba yine bulutların arkasına. Sonra göremese benı, ne hissettiğimi anlamasa, gider belki güneşe doğru ve unutur beni.

Peki ya onun özlemi değmezmi yüreğimin ağlamasına…