- 1069 Okunma
- 11 Yorum
- 0 Beğeni
MAAZALLAH ...
Hafta sonu sefam, neredeyse cefaya dönüyordu yine. Bu kez yaşadıklarım rüya falan da değil gerçekti üstelik.
Sabahleyin uyandığımda, daha gözlerimi doğru dürüst açmadan, her zaman yaptığım gibi, bir gün daha dünyaya gözlerimi açtığıma ve sağlıklı olduğuma şükredip kalktım yatağımdan. Julian henüz uyuyordu. Sessizce alt kata indim. İlk iş olarak gidip doğalgazı açtım. Beyefendi kalkmadan sıcak su hazır olsun, ev ılınsın diye. Zira çok üşüyen bir tiptir kendileri. Ağustos sıcakları bile ona bahar havası gibi.
Dilimde güzel bir şarkı, önce çaydanlığı ateşe koydum arkasından, kahve makinesinin düğmesine bastım. Julian, güne ille ki filtre kahvesini içerek başlardı. Bense çay keyfimden ödün vermem. Yok, öyle tiryakisi falan değilim, ancak kahvaltıda içerim ille ki bir iki bardak çay tavşankanı misali.
Sofra neredeyse tamamdı, sıra Julian’ı kaldırmaya geldiğinde, gözüm kombiye ilişti. Baktım üzerindeki ışık, hala sarıdan yeşile geçmemişti. Bunu genelde su azaldığı zaman yapardı. Hemen su seviyesini kontrol ettim, normal görünüyordu. Buna rağmen birazcık daha su ilave edeyim istedim. İşe de yaradı, yeşil ışık yanmıştı.
Tam yukarı giden merdivenin kenarına geldim ve kahvaltı hazır diye Julian’a seslenecektim ki, birden mutfaktan acayip bir ses gelmeye başladı, üstelik kademeli olarak da yükseliyordu. Gerisin geriye mutfağa koştum. Ses kombiden geliyordu ve bu kez göstergede kırmızı ışık yanıyordu. Bu da bir sorun olduğunu gösteriyordu. Cihazın bağırtısından sorun olduğu ortadaydı zaten de, problem neydi?
Kombinin altına eğildim tekrar düğmeyi kontrol etmek için. Öyle dar bir yere koymuşlar ki meredi, benim ince parmaklarım bile zor zor erişiyordu. Tam şükür düğme ulaştım derken, yerinden çıkıp, kalmasın mı elimde?
Bu arada o kahrolası ses ise hala devam etmekte. Üstelik evi aşmış ve bahçeye taşmıştı neredeyse. Tekrar eğildim, düğmeyi yerine oturtmak için. Ellerim öylesine titriyordu ki, bir türlü isabet kaydedemiyordum. O tarafa bu tarafa döndüreyim derken, yeniden çıkıp yerinden ve fırlayıp gitmez mi düğme elimden?
Delireceğim neredeyse bu aksilikler yüzünden. İyi de nereye gitti şimdi kahrolası düğme? Bulmak için sürünüyorum yerlerde. Sonunda buldum ve taktım güç bela yerine. Ama o ses hiç durmadan devam ediyor sinyaline. Bu nasıl şey Allah’ım, ilk kez geliyordu başıma. Heyecanım, karışmıştı korkuma. Tir tir titriyor, zıp zıp zıplıyorum mutfağın içinde.
Julian’ı kaldırmaktan da o an için vazgeçtim. Zira inerse aşağı daha çok sorun yaratacaktı biliyorum. çünkü. Yıllardır öğrendiği Türkçe çıkamamıştı iki üç kelimenin dışına. Ne olduğunu anlamak için soracaktı önce uzun uzun, ben heyecan içinde anlatmaya çalışırken beyefendiye, ev uçup gidecek tepemizden hooop! Diye havaya.
Diyelim ki bu en kötü ihtimal ve uçtuk havaya! Burası birbirine yapışık ikiz evlerin bulunduğu bir site. Yanımdaki komşunun suçu ne? Birden enerjinin fişini çekmek geldi aklıma. Ancak, bir türlü uzanamıyorum ki fişe. Niye mi? Niye olacak mutfak, mutfak değil sanki teşhir salonu.
Kombinin üstü fotoğrafçı, altı sanki sergi sarayı. Altındaki sehpanın üzerinde içi su solu bir balık kavanozu, balığın yem kutusu, etrafında taşlardan yaptığım birkaç balık figürü. Camın önünde koca bir ferforje kanepe arkasında ayaklı bir abajurlar artık elime ne geçtiyse koymuşum dekor yapıyorum diye :)
İlk kez hak veriyorum Julian’ın “Boş köşe bırakmaya hiç tahammülün yok, neden bilmem ( You can’t bear an emty corner… Why, I don’t know.) diyen serzenişlerine.”
Duracak zaman yok, Sehpanın üzerinde ne varsa, t aşıyorum hepsini telaş içinde masasının üzerine. Oh! Şükür, nihayet uzanabildim enerjinin fişine. İyi de kahrolası ses kesilmedi gitti yine. Üstelik kulakları tırmalar bir şekilde yükselmeye de devam etmekte. Gaz kaçağı olsa alarm öter ve otomatik olarak gaz kesilirdi. Sorun demek ki o da değildi. Öyleyse ne? Yok, ben çıkamayacaktım işin içinden. Çaresiz telefonla güvenliği aradım.
-Alooo!!!!
-Buyur abla?
-Kahraman koş, birazdan havaya uçabiliriz.
-Nasıl abla?
-Kombi, diyorum acayip ses çıkarıyor, ne yaptım ise susturamadım. Ya birini gönder ya da sen gel çabuk.. LÜTFEN!
Telefonu kapattım. Kahraman birazdan gelir diye gidip kombinin fişini yeniden taktım. Sonra su seviyesine bir kez daha baktım. O da ne? Gözlerime inanamadım, su seviyesi anormal bir şekilde yükselmemiş mi? Demek ki kombi hala içine su almaya devam etmişti.
Ama nasıl olurdu ki? Uzanıp tekrar düğmeyi tuttum ve sağa sola döndürürken tık diye cılız bir ses geldi cihazdan. Sanki düğme daha şimdi yerine oturmuştu. Demek ki daha önce boşlukta dönüp durmuştu. Ardından büyük bir sessizlik oldu. O sırada kapının zili çaldı. Gelen Kahramandı. Sanki ışınlanmış da gelmişti.
-Yettim abla! Dedi, nefes nefese kalmıştı. Sorun ne?
-Günaydın Kahraman! Yordum seni, dedim, biraz mahcup, Dr. gelince, iyileşen hasta gibi oldu bizim kombi.
-Nasıl abla?
- Sen gelene kadar ben hallettim meseleyi. Yüzümde bir gülümseme, kerata kombinin sesi kesildi.
Ardından kısaca izah ettim olanı biteni. Buna rağmen”Ben gelmişken bir göz atayım” dedi. O da emin olunca bir sorun kalmadığına, Kahraman yeniden döndü görevine. Yukarıdan ise hala bir tık yoktu. Mr. Julian anlaşılan hala mışıl, mışıl uyuyordu. Yeniden geldim merdivenin dibine ve seslendim neşe içinde.
-Günaydın!!!!! Kahvaltı hazır. (Good Morning!!!! Breakfast is ready )
-Tamam, bir dakika sonra aşağıdayım. (Okay… I’ll come in a minute )diye cevapladı.
Az sonra Sanki hiçbir şey olmamış gibi kahvaltıya başlamıştık. Bir ara Julian sordu.
- Solgun görünüyorsun, üşüyor musun? - (You look so pale, Are you cold? )
-Bilmem, belki (I don’t know, maybe) diye cevapladım.
Ne bilsin ki korkudan atmıştı betim benzim benim. Olsun, içeyim de çayımı, nasılsa birazdan kendime gelirdim.
* * *
YORUMLAR
kombili değil benim evim merkezi sistem bende sigara içtiğim vakitlerde eşim işe erken gider kalkmış mutfaktan tısss diye bir ses geliyor bakmış ocak açık ama yanmıyor gaz kaçırıyor üstelik en büyük gözüsü doğazl gaz kokuda yok hemen kapatmış ocağı balkonu açmış çocukları kontrol etmiş bakmış nefes alıyorlar iyiler işe gitmiş akşam bana anlatıyor demekkği ben gece kalkmışım çakmağı bulamadım ocağı açtım sonra sigaramı yakmaktan vaz geçip yattım bazen uyur gezer olurum ballah korusun bir ateş yakılsa yada gaz çok olsa siteyi havaya uçurucağım
sizede geçmiş olsun
geçmiş olsun gülüm..aman lütfen dikkatli olunuz...zaten yazını bile okurken benmişim gibi dondum kaldım...seni kardeşten öte belledim ve sevgimle beraber yüregimdesin..her zaman bakımını yaptır...dogalgazın ve seni üzmesin...hşckl..güller diyarından selam larım la.......
Billur T. Phelps
Payla ytım, hem konuya bir kez daha dikkat çekmek için bu işlerin
şakası yok, hem de rahatladım, güzel yorumlarınızla.
Çok teşekkürler güzel duyguların için. Kucak dolusu sevgiler,
Güldiyarına :)
Değerli arkadaşım.
Öncelikle Çok geçmiş olsun. Lakin Mr Julıan çok haklı. O mutfakta her hangi bir yere toslamadan nasıl yürüyebiliyosunuz hayret ettim doğrusu. Bir de sizin kombi farklı bir şeymiş anlaşılan. Bendeki su seviyesi azalınca ya da basınç artınca duruyor ve çeşitli sayılarla ifade edilen hara belirtilieri yanıp sönmeye başlıyor. Kendi yapabileceğimiz bir şeyse. Öürneğin su doldurp basıncı arttırmak ya da su boşaltıp basıncı azaltmak gibi. oNları kendimiz hallediyoruz. Olmadı bir telefon...Anında geliyor teknik servis. Neyse...Gaz kaçağı olmasın da gerisi halladilir. Asıl tehlike o. Onun için de alarm kullanmak gerekir derim ben.
Yazı güzeldi. Bir daha böyle durumlar yaşamamanız dileklerimle selam ve saygılar sunuyorum.
Billur T. Phelps
Kombi E.C.A Marka ve her şeyi otomatik zaten. Dokunarak kolayca görülüyor her şeyi. Zaten bu kadar çok işlevi olduğu için karıştırıyor insanın kafasını. Neyse bu kez atlattık. :))))
öncelikle çok geçmiş olsun...çok güzel anlatım insanları o ana sürükleyecek kadar gerçekçi...
saygılar...
Billur T. Phelps
Desenize o heyecanı sizlerede yaşatmış oldum :)))
Billur T. Phelps
Yok aslında kuralına göre kullanıldı mı korkulacak bir şey yok.
Ben biraz da abarttım yazarken. Rahatlığına diyecek yok bilesin:)))
Billur hanım büyük geçmiş olsun...Diğer taraftan da bazı tecrübeler yaşamış oldunuz...
Billur T. Phelps
Bazı tecrübeler de yaşanarak kazanılıyor böyle.
Sevgiler,
Billur'cuğum çok geçmiş olsun, makineler en olmadık zamanlarda bozulur.Neyse ki büyük bir tehlike olmadan halletmişsiniz.
Selâm ve sevgiler, paylaşıma teşekkürler.
Billur T. Phelps
Çok sevgiler arkadaşım:)
Hah...:)) Büyük geçmişler olsun..Rabbim daha kötüsünden korusun...
Son zamanda ben de aynısını yaşadım da; direk borunun suyunu almıştım..Susmuştu kerata:))
Yine de işin uzmanı görüp bakmalı...Yıllık servis'e baktırdığınız belli; ama yine de iyiliklerle olsun daim..
Billur T. Phelps
Aslında yarın yine de firmasından birini çağırıp baktırmak istiyorum. Niye çıktı o düğme yerinden öyle. Ya takıp, çeviremeseydim. Belki de bu yazıyı asamazdım buraya o zaman :(((