yine güzel yazı tebrikler yüreğin dert görmesin

Dizin halinde devam etmeye çalıştığım bir çaycının seyir defterinde andığım isimlerden kısa bir şekilde bahsedişim yanıltmasın zihinleri ki onlardan biri hakkında yazı kaleme alsam sayfalar yetmez..Misal beni sünnet eden ihsan bey bugün dahi köyümüzün sünnetçisi ve araştırma hastanesinden emekli başarılı bir doktordur..Oğlu fahrettin cevdet amcamın kızı nuni ile evlenmiş, her gördüğümde şad olduğum insanlardandır..Ayrıca köydeki tarla biçimlerinde cevdet amcamlarla imeceleşmelerde nuni ile uzun sohbetlerimiz olurdu..Zevklerimiz hiç uyuşmasa bile o sohbetleri anımsamak bile güzel..Sohbetlerinde sıkça kullandığı müslüm gürses alıntıları hiç hoşuma gitmezdi ki müslüm gürsesi hiç sevmem..

Hayatımın dört ve beşinci sınıflardaki döneminde günceler tutmayı isterdim ama kısmet işte..Yarım yamalak ta olsa anımsadıklarımı kaleme dökerken gözlerimde canlanan renk hoş bir sarı rengidir..Tıpkı anneannemlerin bahçesindeki ayçiçekleri gibi..Başarıların ve kendini doruklarda hissetmenin rengi bu olsa gerek heralde..

Beşinci sınıfın bitiminde amcamın tesiriyle babam beni sünnet ettirmişti..Sünnetçim araştırma hastanesindeki akrabamız ihsan bey ve kirvem yaşar amcamdı..Turgutla beraber sünnet olmuştuk ki onun kirveside üvey amcamın oğlu sacit abi idi!.
Toplanan çeyrek altınlara annem el koymuştu..Paralara ise kayboldu süsü vererek ben el koymuştum..Gündüz vakti o kadar dolaşmıştım sünnetten kaçmak için ama ihsan bey akşam teşrif edince hayallerim suya düşmüştü..Hele ki hala kızlarının yanlarındayken ve beşik kertmemin de o sıra köyde sünnet olduğumuz amcamların evinde olması hayatımın en utanç verici anıydı o dönem için..

güzelanlatımdı anılarınız saygımla

Aklıma gelen bir hususta şudur o dönemlerim hakkında ki okuduğum Osmanlı kitaplarından etkilendiğim uzun mesafelerde yaya yürüyüş konusudur..Öyle ki bize uzak olan anneannemler ve beşik kertmemlere yaya gidiyordum..Köy otobüslerinin durağına da..Ve dünyaya karşı haşmetli hissediyordum kendimi bu dönemde..Çünkü isteklerime ulaşabiliyordum ve zor durumlarda kendimi savunabiliyordum.Hele ki kalabalıklara karşı tek kişilik doğaçlama savunmam bu hissimi pekiştiriyordu..Apartman hayatı yaşayan kesimlerden daha şanslı bulmuşumdur gecekondu varoşlarını..