----umut----

• 11 Ocak 2008 Cuma 00:34:50

---------Bilmezdim hayatın böylesine zor olduğunu. Bilinmezliğe yürürken bu kadar korkak olduğumu bilmezdim. Hayatın hırçınca dalları vururken duygu limanıma, dalga kıran gibi tutunduğum savunma mekanizmalarımın bu derece çaresiz olduğunu bilmezdim…
Bir umut ışığı aradım her fırtınada. Hani her fırtınanın ardı güneşti? Bu masallarla büyüdü bu beden. Ama yok ; değil güneş ay ışığına bile hasretim bu günlerde. Şimdi yalnızları oynuyorum odamda. Kalabalıkta bile yalnızım. Dimdik duran gururum ayaklarım altında. Her attığım adımda bir çıtırtı. Kırılan her bir kuralım ses veriyor attığım adımlarımda.
Haydi yürü ayaklarım bu karanlık yolda belki bir ışık olur. Sonu belki umuda çıkar . belki yediğim her bir kırbaç alır götürür yüreğimdeki iyilikleri. Ya da bir sessizlik olur doğmayan güne inat. Dedim ya bir umut istiyorum.
---------Şimdi tek erdem umutsa yalnızlık niye ki. Ya da bir sesleniş bu hayata, yaşanılanlara bu sessizlik niye? Belki de budur büyümek ya da budur olgunlaşmak. Doğru ya olgun meyve dalında durmaz. Yere düşerken herkes hayran hayran izler. Meyve düştüğünde yere sert bir yeri kalmaz. Darbe alır yere çarpan bölge. Darbeden ezilir meyve. Esas o zaman başlar hayat mücadelesi….