Yine sensiz bir sabaha uyandım. Yine aklımı zapt etti aşk orduların. Yine özlem askerlerin oklarını sapladılar kalbime. Kalbim yaralı, kanlar damlıyor gözlerimden senin uzakta ki ellerine. Neden kapattın gözlerini ve neden yumdun avuçlarını.


Korktun mu kan damlayan gözyaşlarımı avuçlarında biriktirmeye.Sana kan damlaları yerine, incilerim dökülsün isterdim avuçlarına.Ben senden uzaktayken ve üşüyorken ruhum nasıl mutlu olurumda inciler dökerim gözlerimden kan yerine.


Ah sevgilim ah benim aşk makamımın bestesi. Ah benim şiirlerimin sevda dizeleri.Ah benim aşkı hikayemin esas oğlanı kahramanım.Benim kalbimde yazdığım romanımın gizli kahramanı.Seni sakladım herkes den bilmesinler seni.Bazen de kendime bile itiraf edemediğim karanlık köşelerde sakladığım sevgilim.Kendime aşkı layık göremezken ben nasılda çıktın karşıma.Kaza gibi beklemeden ansızın sana aşık olmak değildi niyetim. Birden bire oldu anlamadan pat diye düştün kalbime gökten.


Senin için ya tüm haritayı değiştirir. Bütün şehirleri sen yaparım senin yaşadığın şehir olur memleketim. Yada seni unutmak yok saymak için senin yaşadığın şehri ateşe veririm.Deliyim Neron gibi belki ondan daha da deli gözüm döndü. Sevgilim senin benim kalbimi yakman kadar acı değildir şehrini ateşe vermem.Kalbim kadar ateşler yanmaz senin sokaklarında, caddelerinde alevler akmaz.İnan alevler yükselmez benim başımda tüten aşk dumanları gibi.


Sevgilim seni unuttuğumu sanma sakın, seni ancak aklım başımdan giderse unutabilirim. Seni unutmam için alın aklımı, senin olmadığın yerde akıl neye yarar ki?

Gözlerimi de alın hatta kulaklarımı ve dilimi. Sen yoksan aşkımın alevlerinde bir başına yanıyorsa eğer.Varsın olmasın gözlerim eğer senin gittiğin yollara bakacaksam ardından.


Alın kulaklarımı senin kulağıma fısıldadığın aşk nameleri duymayacaksam?Bana söylediğin aşk makamındaki şarkıları duymayacaksa kulaklarım alın gitsin.

Dilimi de alın lal olsun sen giderken götür bütün sözcüklerimi.Al gitsin yirmi dokuz harfin yirmi altısını, bana AŞK kalsın yeter.Ben biliyorum ki aşk kalırsa bana. Senin kalbin evini bulan köpek yavrusu gibi gelecek elbet bir gün kalpten sıcacık yuvasına.


Sen yoksun zaman yok benim için bütün saatlerden söktüm akreple yelkovanı. Akrep soktu beni sensizlik zehirinle. Şimdi damarlarımda kalbimi yakıcak hasret zehirleriyle.Yelkovan kuşları göç etti .Benden çok uzaklara mutluluklarımı götürdü sensiz ülkelere.


Sensiz gecelerde mehtap saklandı.Ay gitti başka aşıkların aşk kokan memleketlerine.Yıldızlar söndü hepsi sensiz gecelerde.Ben soğuk gecelerde ruhum daha çok üşüyor, bedenimden aşkın sarmıyor kalbimi diye.



Sensiz tadı yok hayatımın .S igaramın dumanı bile tütmez oldu sensiz evimin bacası gibi.Sen gittin bardağın soğuk kaldı. Sevdiğin çay yok içinde ve bardağın dudaklarınla ısınmayacak. Sen gittin arkanda terliklerini bıraktın tek tek savrulmuş bizler gibi her ikimizde ayrı bir yerde.Sen yoksun yüzünü özledi yastığım ve kokunu sensiz gecelerde.


Sen gittiğinden bu yana çorap giyerek giriyorum yatağa.Ayaklarım üşüyor gelip ısıtsan ve sarılsan eskisi gibi bana.Nefesini duysam hissetsem sıcaklığını ensemde. Sen dokununca içim gıcıklansa ve titrese vucudum parmak uclarında.



Gelmeyeceksin biliyorum ve ben senin ardından ,gözyaşlarım kalbimin yaralarını akıtacak her seferinde. Gelmeyeceksin ben öksüz kalacağım ve öksüz bir çocuk gibi saçımı okşamayacaksın.Sen gittin ve ben ardından ağladım ağladım sevgilim.


Sen gel de güldür güldür şu yüzümü gönlümü.Ben buradayım uzattım ellerimi ,tut ki aşk olsun, meşk olsun ,vuslat olsun ,her şey olsun sevgilim.Yeter ki sen ol ve ben olayım.

ERAY ÖZGÖR SARIKAYA
28.1.2012