UMUT MARATONU

• 27 Ocak 2012 Cuma 23:24:23

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Terrance Stanley "Terry Fox CC OD (28 Temmuz 1958 - 28 Haziran 1981) atlet , Kanada ve kanser araştırmacı aktivist . 1980 yılında, bir bacağı kesilmiş olan, kanser araştırmaları için para ve farkındalığı yükseltmek için bir-Kanada arası çalışma başlattı. Onun kanserinin yayılması, sonunda ona 143 gün ve 5373 kilometre (3339 mil) sonra onun arayışı sonu ve sonuçta onun hayatına mal olmasına rağmen, çabalarını, dünya çapında kalıcı bir mirasla sonuçlandı . Yıllık Terry Fox Koşusu , ilk kez 1981 yılında düzenlenen, 60 ülkede milyonlarca katılımcıların dahil etmek için büyüdü ve şimdi dünyanın en büyük kanser araştırmaları için bir günlük bağış , üzerinde 500 milyon C $ onun adını gündeme gelmiştir

Onu, yıllar önce televizyonda izlerken, en son sedye üzerinde ağzından çıkan sözlere karışık, hıçkırıklarla beraber yürekleri burkan, o duygu dolu konuşmasıyla, hatırladım. Koşuyor, koşuyor fakat sonunda amansız hastalığına yeniliyor, ve ağlıyordu. Giden gençliğine, yaşayamadığı yıllarına, kaderin onunla, erken yaşta giriştiği ölüm dansını kaybedişine ve kendisi gibi olan başkalarına, belki de yeteri kadar faydalı olamadığına ağlıyordu.

Aslında bu akşam aklımda, başka düşünceler vardı. Bu ay maaşımdam kalan param azalmış, on bir yıılık memuriyet hayatımda ilk defa, kredi kartı kullanıp kullanmama kararsızlığı gibi düşünceler beynimi kurcalamaktaydı. Bu gibi düşüncelerle televizyonda, kanallar arasında dolaşırken, en son durduğum kanaldaki görüntüler, beni yıllar öncesine; yukarıda bahsettiğim görüntülere götürdü. Adını bu akşam öğrendiğim bu genç, yine beni, kendisini izlerken, duygulandırmıştı.

Evet, yaklaşık on yedi yaşındayken bir bacağı kesilen ve kanser hastası olan Terry FOX’un çıktığı bu "Umut Maratonu", onun, hayatına mal olmuştu. Televizyonu izlerken, onu daha iyi anlayabiliyordum. Terry FOX yürürken, hep gittiği bu yolda bir adım daha ileri gitmeyi hedefliyordu. Kendi gibi olanlara yardım etmek amacıydı. Daha hayattayken, kendi gibi olan on yaşındaki protez bacaklı olan bir çocukla beraber denize girmişti. Bu onun, bacağı kesildikten sonra, ilk kez denize girişiydi. Duygusunu da " Bu hayatımın en anlamlı günü, çünkü benim gibi olan, biriyle beraberim. Benim için tarif edilemez, bir duygu" sözleriyle dile getirmişti.

Annesi ise " Eğer yaşasaydı, belki çok iyi bir koca ya da iyi bir baba olacaktı" diyordu, verdiği röportajında. Belki, dediği gibi olacaktı. Belki de insanlığa, bu kadar faydalı olamayacaktı. Bazen kaderde öyle şeyler oluyor ki, insan bazı şeyleri yapmaya da mecbur hissediyor, belki de kendisini.

Terry FOX, yirmi üç yaşında hayatını kaybetti. İnsanlığa bıraktığı onur ise gerçekten çok büyük oldu.

Ve bizler; ömrü boyunca hep fazlasını isteyen, durduğu yerde sıkıntılarını büyüten, olduğuyla yetinmeyen ve hayatı bir kredi kartından ibaret sanan bizler!

Geçici olan bir hayatta, insanlığa, çevremize daha faydalı olmak, sanırım en büyük erdem olsa gerek.

Ne mutlu; Terry FOX gibilerine........

NOT: Yazımı, günün yazısı olmaya aday gören, site yöneticilerine teşekkürlerimi sunuyorum. Saygılarımla