Sene sonu gelmiştiı.Öğretmen herkese karnesinin durumunu soruyordu.Takdirname alıp almadıklarını,zayıflarının olup olmadığını öğreniyordu.
-zayıfın var mı?
Kaç dersin 10 düşüyor?
-Biraz daha çalışıp takdir alsaydın ya
-Aferin seneye de aynı başarıyı bekliyoruz senden...
Konuşmalar sürüp gidiyordu.Sınıfın en iyi iki öğrencisinden biri olmasına rağmen sıranın kendisine gelmesini hiç istemiyordu.Arkadaşlarının yanında notlardan konuşmayı hiç sevmiyordu.Başarısıyla gururlanmak şöyle dursun övülmeye bile sevinemiyordu.Hele geçen dönem karne töreni sırasında arkadaşlarının birinin sözlerini duyduktan sonra elinden gelse notlardan bahsetmeyi yasak edecekti.
Törende kürsüye çağrılıp belgesinin verilmesini büyük bir mahcubiyetle beklerken sınıf arkadaşlarından birinin sözleri kulağına çalınmıştı:
-Aman nolmuş sanki takdir almışsa,istesek biz de alırdık.Kağıt parçası sadece...
Onlara nisbet olsun diye hareket etmeyi aklına bile getirmemişti de,üzülmüştü.Onlara kıskançlığı yakıştıramadığından olacak arkadaşlarıma hava mı atmış oluyorum diye kendini suçlamıştıı.
Sen ...
sözüyle irkildi.
Öğretmeni "Takdir alıyor musun ?"diye sormuyordu,"Kaç puanla takdir alıyorsun ?"diye soruyordu.Ne diyeceğini bilemedi.Alçak sesle:
-Bilmiyorum.dedi sadece.Öğretmeni çok kızdı:
-Hiç yakıştıramadım sana,insan kaç puanı olduğunu bilmez mi?Senin başarın tesadüf olamaz ama ...dedi.
-....
Arkadşlarını incitmek istemediği için öğretmeninden böyle bir azar işitmek zoruna gitti bu sefer de...
Hangi dersten kaç aldığını çok iyi biliyordu bilmesine ama öğretmeni onun hassasiyetinden habersizdi.