90 lı yılların başıydı,yaşamakta olduğum ilçenin en büyük lisesinde idarecilik yapıyordum.Okulun düzeni ve başarısı üst düzeydeydi,okulun bünyesinde yatılı pansiyon bölümü de mevcuttu,çoğu değişik illerden sınavı kazanıp gelen öğrenciler barınıyorlardı.Ana,Baba,arkadaş olmaya çalışıyordum onlara ve şimdilerde aldığım mektuplardan,telefonlardan ve ziyaretlerden anlıyorum ki;güzel şeyler yapmışım diye huzur buluyor,mutlu oluyorum.
Gelelim asıl anlatmak istediğim konuya:İlçenin yerlisi,fakir bir ailenin oğlu Ö….okulumuzda öğrenciydi,onu bakanlık onayıyla yatılı bölüme almıştık,hafta sonları ailesine gidiyordu.Çok gayretli,çalışkan,gelecek vaad eden bir gençti.Tüm öğretmenler seviyorlardı onu ama o sevmiyordu kendisini,aynaya bakmaktan çekiniyor,saçlarını bile taramazdı.Çünkü Ö….in bir gözü yoktu. Bu durum beni ve herkesi fazlasıyla üzüyordu.
Bunu asla göz ardı edemezdim,bir çareler düşünürken;tesadüfen bir gazetenin reklam bölümünde bir şey gördüm.Avrupa dan ithal takma gözlerle ilgiliydi.Birden bire,tatlı bir telaş kapladı içimi.Hemen o şirketi aradım,gerekli bilgileri aldım,sözü edilen göz takma,görme yetisi olmayan bir şeydi,olsun, bunu bile başarırsak çok iş yapacağız diye, gayretlerime devam ettim.Zaten Ö….in göz hücreleri yok olmuştu,yeniden görmesi imkansızdı.Hiç olmazsa görüntü olarak onu hayata kazandırmalıydık.
Bu işi yapabilecek bir imkanımız olsa,kendimiz halledecektik ama fiyatı bizi çok aşıyordu.Okulun pansiyon ve aile birliği hesabında yeterli para vardı ama onu istediğimiz şekilde harcayamazdık,bürokrasi işleri o kadar zordu ki,her zorluğu aşarak hepsini çözmeyi başardık.
Bir süre Ö….in prova,ölçü vs.işleri devam etti.Ve o gün geldi çattı.Delikanlı, takmada olsa,görme yetisi olmasa da,görüntü olarak,sağlam gözüne uygun bir göze kavuşmuştu,birkaç gün alışma devresi oldu ama kısa sürdü.
Artık,karşımızda;başı dik,saçlarını tarayan ve hatta jöle bile kullanan,kendine güveni gelen Ö….vardı,kızlarla konuşuyor,en güzeli de artık onunda bir kız arkadaşı vardı.Dersleri daha da iyi olmuştu.
DEVAM EDECEK...



AHMET MORAN