KEŞKE DEDİRTEN HAYAT İYİKİ DE DEDİRTEBİLİYORMUŞ...!!!!!!!

• 21 Ocak 2012 Cumartesi 00:52:54

Aslında bu sitede daha çok şiir yazmak tercihimdir fakat yaklaşık iki sene önce yaşadığım bir anımı paylaşmak istedim...

şiirlerimi takip edenler bilirki bir ölüm acısının tesiri altında kalarak yazdım hep dizelerimi haykırdım.... ve şimdi yazacağım olay bu ölen insanın bende bıraktığı etkiye.. hayata dair verdiği bir ders misalii gelelim anıma......
Şubattı... üniversiteye hazırlık yıllarımdı. bir gün internnetten ders çalışmak için geçtim başına oysa önce facebook denilen çoğumuzun bildiği siteyi açmıştım.. bu ölen arkadaşım bende ekli değildi lakin yaptıklarını görebiliyordum aramadan profilini görebilirdim.. ve nihayetinde profilinde gördüm.. arkadaşları onun resmini profil resmi yapmışlardı resimlerine yazılan yorum belli idi ’Mekanın cennet olsun.!’
inanamadım tabi her ölüm gibi bu da inandırıcı gelmedi....
şakamıydı bu?????
gecelerim uykusuz geçti hep ağladım hep ağlayarak onu düşünerek uyandım...
Ben ögrendiğimde çoktan defnetmişlerdi onu.... kafamda beliren şuydu:mezarı nerde benim yarimi nerde hangi toprak sarıyooooorrrrrrrrrrrr.......!!!!!
Bu ve bunun gibi bir çok düşünceyle onun kuzeniyle birlikte mezarına gittik... yeri belli: Polatlı.. Acılarımın düğümlendiği POLATLI...!
klasik bir ölüm hikayesi gibi bu ..herkes ölebilir değil mi ama ben de uyandırdığı bu etki çok farklı çünkü mezarına gittiğim dua ettiğim insan sağlığında ölümü çok isterdi bu yüzden bu yolu seçti....
mezarına gittiğimde kırkı dolmamıştı ve bu yüzden mezar taşı yapılmamıştı. daha taze bir ölüydü o...mezarda bile çok şey anlatıyordu aslında..Polatlı’nın boncuğuydu o.. o gitti yok şimdi...!gül koydum mezarınaaaa ve bir avuç toprağını aldım ondan son hatıra...
annesi babası oldukça ilgisizdi daha doğrusu M.A. ya yetrli ilgide bulunmadılar. baş sağlığına da gittim ewlerinde soba yanıyor ama ne fayda kimseyi ısıtmıyor.. her yere sinmiş ölüm acısı.. o yok.. o gerçek dünyada...! annesi.. ah annesinin hali içler acısı...elimi tuttuuu dizlerine koyduuuu....kendine dikkat et kızım dedi... yedi kat yabancı bu kıza...ya babası.. kabullenemiyorrrrrrrr o Allah’ın sevgili kuluymuşki çekti aldı erkenden yanına diyorlar...Hele annesi M.... in ölüm arkadaşından için.. onu kurtaracagım diye gitti diyor... perperişannn o ev gülmüyor M.nin anlattıgı gibi değilmiş hiç bir şey yaptıgın dogru mu be yar..!Annesi bir de sıkı sıkı tutuyor elimi işte o an bitiyor insan .. annemi üzmeyeceğim ben benim anneme bunları yaşatmayacağım diyor...! hayatımın dersini verdi bana M...in annesi o umutsuz acı dolu gözleri..
Kimisi bu olayı önemsemeyecek.. kimisi sıradan diyecek ama benim için bir dönüm noktası oldu daha ayrıntılı yazıp sıkmak istemedim aslında ama şaka gibi bu olanlar... Alllah kimseye evlat acısı vermesin diye boşa dememişler.. ben o gün anladım anneler üzülmemeliii.................bir hiç için gençlik hiçe sayılmamalı... senki hey M.A... Bu günleri de yaşattın...

.......Bu hayatta belki iyiki dediğim tek nokta mezarına gitmiş olmam ve sonradan annesinin acı dolu gözlerini görmem oldu..başka şeyler anlatıyor o gözler..hayatın belki de en zor sızısı çökmüş..evlat acısı..ÖLÜM ACISI....!

Zaman sadece alıştırıyormuş her şeye.... kimse unutulmuyor hiç bir acı geçmiyor ama bilirimki şimdi herkesin canı o ilk günkü gibi yanmıyor..zaman unutturmaz ama sineye çekiyor acıları.. ben mi unutmak değil ama sineye çekip yaşıyorum...üniversitesi geleceği.. ölende bulamadıgımı yeni yarde..... derken iki yıl geçti(2 şubat 2010) bu güne gelmişiz ama dedim ya ölenler unutulmuyor zaman ALIŞTIRIYOR...!!! okuyan okumayan herkse çok teşekkür ederim .........