SƏGGİ BOYU SƏS(3)

gibi ben,
az biraz,
unudmadığı yerlere, udkunur çanla çakır.

kanadlanır ses,
ard ardına.
Düş börüsü,
anlara,
anılara.
Günlerin sürgün dibinde.

Nenemin ballıca dodaklarında gülüş atışır ipeksu. Atla kurt dırnaklarında çiltik kalkışır lepe--lepe. Pitikler varakında oyanmış sözcükler yarışır didişge. Ses doğsada, sesi gezdiyim bu seslerde deyil diye, gırgındüşem. İçimdeki boşluklara özlem buludu, özümdür. Çünkü;
nenemin gözleri,
gözlerimden ıraklanmış!
Dedemde itirmiş dedeliyini,
bebeklerimde!
İçim eriyir, içimde bugün.

He, eriyir içimde çocuksu çağlarımla göy tanrıçı düşlerim. Ömür tarlasında, yolundu nenemi dişlemiş inci dişlerim. Ooh, ohhhh. Heç unudmuram ki;
acımışdım gece.
Bir hulu ağacı,
gebe anlar.

Dalındaki iki hulu,
okuyarak şakasız şakalat.
Bir yanında bebe,
bir yanında dede.

Sanki imekleyirler dörd-nala kırat...
Hulular ucu, yalın gibide
dede ile
bebe ara.

Senin deyil benim yarışı
böyle bir yarış anlayışı,
doğur hulu ağacını, kadın benzer.
Bu benzeyiş imgesi,
dede üçün nebilim.
Ama dedi sev-incilim.
Bu emiş yazğısı,
bebe boyu bir tanrı kadar.

İndi özlem içirem. Çünkü başa düşmür beni, nenemde, dedemde. Mutluluğu almış elimden amansızca onlar. Sevgim çalındığı günden, doğu verdi içimde kıskançlık. Nenem, alma kimi kokuyurdu. Hele geceler, huryat da okuyurdu. İndi benim deyil, be kimindir? He, demek dedemindir. Nazik dodaklarından yağdırdığı öpücüklerde, dedemindir. Köksünde uyuduğum gecelere huuu... Bir an kulaklarım cing--cing;

kalbimde,
nene tanrısıgile sarı;
ne sağ
nede sol haaa!!!

yolcudaşın yalnızlıkdırsa;
ne keder
nede özlem haa!!!
Sen,
bilsende göyde
bilmesende yerde
belkede her devrede,
dinle öz içini!
Keç içinden içeri,
bayırda üşüyersen haa!!!
Özün, öz düşünü duyamırsa, anlara yemsen. Bilebil, Sen! Çevren, ussuz kudurganlar urmanlığıdır. Meyer, bilmirsen! Sen usu, yüceler türküsüdür.

Açık gözle,
yum-yumuşak ürekle
Açık sözle,
ön yetmez dilekle
kabaklara.
Amaç boyunca atlan, haa!!!
Çünkü;
düşünceler seninleşir,
zamanda kimi zaman.
--İşde, güneşi utandırmış nene elleri, ellerinden uzaklaşmış deyil mi?
--He!
--Nene sevgisi senin olmadığından, özlem çekirsen deyil mi?
--Uh!
--Nenenin gözleri seni içine almadığından, kıskanırsan deyil mi?
--Ah!
--Nene benim deyilse dedeminde deyil, deyirsen deyil mi?
--Kırgın!

Dedeni, ölümle öldüreceyinide bilirem. İndi yanıtla soruları.
--Aşırı duyğular genimindir diye, içini içinden koparır bilirsen mi?
--Dilin tutukluluğu kadar!
--Özün kınayıb özünü, özün bilmeden özünü uçurumlara aparır. Bunuda bilirsen mi Sen?
--Durukda içim!
--Kıskançlık tuzağına düşmüşsen. Bu ne biçim?
--Güçsüzlük boyudur bu seçim!
--Sevmediyin birisini sevindirdin mi?
--Sus!
--Özünü çuvaldızla, özgesini iyneyle iyneledin mi?
--Dinemir!
--İçinde kara kömür gibi kıskançlık kızarır deyil mi?
--Dodaklarım tikilmişlerde, gözlerim deyinir derde!

Könlüm he, deniz kim karasu çağladı kıskanç,
arsın dağı benzer içimi, dağladı kıskanç.

gözler dibi şor bağladı, kumlar usanırken,
urmugölü sanmış beni, toprakladı kıskanç.

Yersiz esir etmiş duyudur bu özü, çünkü,
öz bilmediyinden özü, çaynakladı kıskanç.

Hardan ki ışık sızdı karanlık sonu, birden,
öc almak üçün, dan yolunu bağladı kıskanç.

Can sevgisi, enginlere sayvan çekib andan,
alçakda basılmışlığın, alçakladı kıskanç.

Pay derdiyi gün, Ərğəvan öz sevgi tasından,
torpaklara kinçinliyi, kundakladı kıskanç.

Ben tanrınam, sende benim. Biz, bir yerde tanrılaşırık. Ölmüş illerin soluğu dirileşir.
Ne zamandır, yanımdan uzaklardasan ? Böyle düşünme unudulmuşsan.Sen, kallbimin çırpıntısısan. İnanıram sen aşkına.
Çünkü; deden... ardı var

M.Ərğəvan