Yalan Dünyanın Yalan İnsanları

• 16 Ocak 2012 Pazartesi 15:21:10

Sen; senin için ölenle ölürsen, ölümün de bir anlamı olur. Değmeyen biri için ölsen de, ne dert olursun ona, ne de tasa. Hayatını yaşar doya, doya. Ne de olursun umurunda.
Acısıyla, tatlısıyla, iyisiyle kötüsüyle ama nesiyle? Nefesiyle umuduyla hayat devam ediyor. Önemli olan düştüğün yerden kalkacak gücü bulabilmen. O da Allah’ta var. Sırtını sağlam yere daya ve Allahtan başka kimseye güvenme. Sadece yaşamana yetecek kadar olsun, sevginde, inancında, güveninde. Seni senden almalarına izin verme. Çünkü sen bile kendine ait değilsin.
Doğduğunda aileni seçme şansın yoktur. Gayri ihtiyarı sever ve güvenirsin, çünkü başka seçeneğin yoktur. Ve daha sonra tanıyacağın insanlara güvenmen ve sevmen ailenle olan ilişkilerinin gücüne bağlıdır.
En sevdiklerin tarafından hüsrana uğratıldığında bu güvenin zedelenir. Ama inancın sayesinde başkalarına, güven duymak , sevmek, inanmak istersin. İşte film asıl bundan sonra başlar. Darbe, darbe üzerine gelir, sen ısrarla devam edersin sevmeye, güvenmeye. Çünkü İnsan sevmeden ve güvenmeden hayatına devam edemez. Yalnız yaşayamazsın. Birilerine mutlaka güvenmek zorundasın ne pahasına olursa olsun. Bazen ailede başlayan bu sarsıcı hayal kırıklığı hayatınızın tümünde tekerrür eder. Pes etmek istersiniz, vaz geçersiniz ve içinize gömülür her şeyden elinizi ayağınızı çekersiniz. Bu öyle bir yazlnızlıktır ki, kendi sesinizi bile unutabilirsiniz. İnsanlardan ürker hale gelirsiniz. Kendizi uzaylı gibi hisseder ve hiç kimsenin sizi anlamadığını düşünürsünüz.
Bir gün birileri sizi keşfeder. Birden bire ilgi odağı olursunuz. Kabuğunuzu kırmayı başarır, o herkesten sakladığınız dünyanıza ansızın sızıverir, artık içerdedir. Sizi öyle sarar sarmalar ki, o koskocaman yalnız dünyanızda her şeyiniz olur. Yeniden güvenmenin, sevmenin sizi ne kadar mutlu ettiğini düşünürsünüz. Sanki bir rüya gibi ve hiç bitmesin istersiniz. Ama her güzel şey gibi bir gün o da biter. Hiç anlamadığınız bir sebepten aniden size karşı tavrı, ilgisi değişebilir. Belki de tüm ilgi yalnızca bir meraktır, sizi tanıyıncaya kadar. O kendi egosunu tatmin ederken, sizde yaptığı değişikliklerin farkında bile değildir. Sizin ne hissettiğiniz yada ne düşündüğünüz onun umurunda bile değildir. O merakını gidermiştir. Alacağını almıştır artık çekip gitme vaktidir.
Ardından büyük bir boşluk, vaz geçmişlik hissi, terk edilmişlik, acı, gözyaşı ve işte o bir süredir unuttuğun yalnızlık seni beklemektedir. Hoş geldin der sana büyük bir özlemle. Öyle büyüktür ki hayal kırıklığın, yaşamaktan soğursun, nefret edersin her şeyden ve an gelir hayatına son vermek istersin, çünkü sana göre her şey bitmiştir, sona gelmiştir. Düşünemezsin o an hayatının ve bedenin bile sana ait olmadığını, bir emaneti taşıdığını. Sadece sarsılmışsındır. O an aklına o gelir seni yaradan, her düştüğünde elinden tutup kaldıran. Sen onu terk etsen de , seni terk etmeyen, yalnız bırakmayan. Sana bu hayatı ve tüm nimetleri bahşeden “Rabbin” Utanırsın düşüncelerinden. Gözyaşları içerisinde ona döner ve dua edersin. Allah’ım! Kalbime senin aşkından başka aşk nasip etme. Beni senden başkasına muhtaç etme. Amin..
Düştüğün yerden yaradanın gücüyle kalkar, yeniden, yürümeye devam edersin. Unutma hayat bittiği yerde başlar. Değiştiremeyeceğin şeyler için üzülme, hele ki hak etmeyenler için asla kendini kahretme. Bir kapıyı kapatan Allah’ım elbette başka bir kapıyı aralar. Gözlerini kapama dünyaya ki, sana sunulan nimetleri iyi gör. Özüne dön, İnsan olduğunu hatırla. Ne için var olduğunu hatırla. Giderken yalnız olacağını da unutma. Bırak herkesi kendi değerinde kalsın, sen kendine bak. Kim ne yaparsa yapsın, nasıl yaşarsa yaşasın. Sen yaşadığın kadar değil sevdiğin, güvendiğin kadar İnsansın. Birileri gelir geçer hayatımızdan. Kimileri derin yaralar açar, kimlerinin izi bile kalmaz. Kendinden asla vaz geçme. Yalan dünyanın yalancı insanları için değmez.

Dil-ruba
16 Ocak 2012 /15:15