DöVLET DEDİKLERİ

• 15 Ocak 2012 Pazar 02:19:14

DöVLET DİYE DİYE..

Tepkisizlik yok olmak demektir.
Direnç göstermeyenin üstünden geçilir.
Var olduğu halde eyleme tepki göstermeyen yok olacak demektir.
Tepki (direnç/karşı koyma) yoksa eylemin amacı da kalmaz.

Aksiyon reaksiyonunu doğurur.
(Etki tepkiyi doğurur.)

Din temeline dayalı sosyal organizasyonla devlet olunmaz. Devlet, dinden daha kapsayıcı ve bağdaştırıcı unsurlar gerektirir.
Irk temeline dayalı sosyal organizasyonlar devletin kalıcılığında yeterli olmaz. Farklılara farklı yaklaşılır ve kalıcı barış olmaz.

Biz ve ötekiler olduğu sürece devlette dirlik olmaz.

Ulus (millet) kavramında ırk benzeşmesi zorunluluğu yoktur artık. Ulus, devletin bireyleri kütlesine verilen ad olmalıdır.

Devletin toprağı ve insanı (ulusu) vardır. Bir de yolu-yordamı vardır.

Eğer bir devlette "biz "ve "ötekiler" gündemde ise; budunsal ve dinsel semboller, yordamlar olabildiğince ussal yaklaşımlarla yumuşatılarak, ayrım azaltılır ve karşılıklı olumsuz etkilenişimler ortadan kaldırılarak devlet devam ettirilebilir. Fanatik ve tutucu yapıların buna uyum sağlaması daha zor olur.
Toplu yaşam, küçük birimlerdeki yaşamın ölçüsüzlüğünü kaldırmaz. Sonuna kadar açılmış minare hoparlörleri, saat başı çalan kilise çanları birbiriyle çekiştirilmemelidir mesela.
Eğer bu yapılamazsa devlet çöker.
Bu durumda devleti yaşatmak için yapılacak tek şey; herkesi aynı tornadan geçirmektir. İstenen kalıba uymayanları yok etmektir. Bu olamayacağına göre; toplu yaşamayı içine sindireceksin.
Toplu yaşamak için sivrilikler törpülenecektir. Birey eğitilecek, birey güçlenecek, toplu yaşam unsurları oluşacak yani toplumculuk yerleşecektir.

Devlet’in var oluşunun amacı tektir: Ulusuna yani insanına olabildiğince mutlu yaşam ortamı sağlamak.
Bu amacı gerçekleştirecek organlar-unsurlar-kişiler yeterli ise devlet başarılı olur. Amacına ulaşır, bireyleri mutlu yaşar.

Devletin bu yüce görevi; kendine kar sağlama amacına odaklanmış tüccarlara veya ihtiras hastası politikacılara teslim edilirse aksar. Breyler mutsuz olur. Çünkü bunlar devletin yüce amacını umursamayan kişilerden oluşur. Sıkı denetlenmeleri ve baskı-zorlama altında olmaları gerekir. Doğaları gereği, fırsat yakaladıkça, denetleyen ve yanlışlarını düzeltmekle görevli unsurları yok etmekle işe başlarlar.

Bazen devletin olan vatandaşlar vardır.
Çok şey devletin yararı adına yapılır. Yurttaş/birey gerektiğinde devleti için kurban edilmelidir. Manevi (moral) güçle, güdüyle bireyler devlete bağlanır ve hizmet ederler. Gerçekler çok da önemli değildir. Öyle ki zamanla devletin kendisi, bireyler arasından sıyrılıp çıkan birileriyle özdeşleşir. Azınlık veya çoğunluk örgütleri, sermaye sahipleri veya diktatörler, inanç önderleri gibi. Bireyin gelişmesi işgücüne ve saptanan hedeflere yöneliktir. Yani bireysel gelişim gereksiz, hatta zararlıdır. Zorluk, aykırılık, çatlak ses çıkmasına yol açar.

Bazen de vatandaşların olan devletler vardır.
Bu devletler, güçlü insan devletleridir
Liderleri, buyuranları yoktur. Hizmet edenleri vardır. Gerçekçilik egemendir. Bireyin gücü devletin gücünün göstergesidir.
Bunlar toplumcu devletlerdir.