İhanete uğramak kadar lanet ve tüm kirliğiyle ortaya çıkmış bir doğru kadar acıtacak çok şey yok hayatlarda. Aslında bize yakın gibi görünen insanlardan uzak durmalıyız. Çünkü çabuk yaşanan yakınlıklar ve sürekli yakınlıklar ya karşıdaki insanın menfaati olduğunu ya da kendi işine geldiği için yakınlık kurduğunu gösterir. Bu hoş değildir çoğu kişi için ama etrafımıza bakalım; kimisinin arkadaşı, dostu bile yokken olanların gerçek bir yakınlıkla ilgi duymadığı gerçektir. Kimimiz edindiğimiz bir dost ile samimi bir şekilde bağ kurup, hayatına onu dâhil ediyor ki. Hep derinlerde yatan karşılıklı menfaatler vardır biz göremeyiz-kimse göremez. Hepimiz arkadaş dediklerimizi oldukları gibi kabullenmeyiz, elbet yaptığı bir harekete huylanır sinirleniriz. Yapılan iyiliklere karşıda her an nankörlük edebilecek ve bu nankörlüğü bir bahaneye bağlayacak durumda oluruz. Her an sanki arkadaşımızla konuşuyormuş gibi değil, karşımızda bir düşman ve sevmediğimiz biri var gibi onunla tartışır ve bazen de darılırız. Her ne kadar darılmalarımızı bazen belli etmesek de içimizde kırılıp dökülenleri hissederiz. Peki ya karşıda ki insanları kırdığımızdan haberimiz var mıdır? Hayır, çünkü insan kendini düşünür, birinci olarak başka birini düşünürse eğer ya o aşktır dillere destan ya da deliliktir aklı yerinde olmayan. Gerçek arkadaşlıklar ve dostluklar yok demiyorum. Fakat bulunması ve yetişmesi zor endemik bitki gibidir. Bu nedenlerden dolayı insanın kendisine yakınlığını zor sağlayacak bir arkadaş seçmesi gerekir sanımca. Çünkü insanların zor ulaştığı ve elinden her an kayıp gidecekmiş gibi hissettiği şeyler asıl değerli olanlardır. Zoru sevmeyen ve ulaşılması kolay olan hedeflere gözünü dikmiş insanlar kendileri gibi ucuz, arkadaşlıkları beş para etmez birileriyle yakınlık kuracaktır. Oysaki zor kazanılan bir sevgi, arkadaşlık, dostluk en değerli hazinelerden biridir ki; karşıda ki kişiler hiç bir menfaat beklemeksizin bağlanırlar. Gerçek bir arkadaş arasında olan bağlantı uçurum kenarında sendeleyerek yürümekte olan bir ata benzer ve her an düşmeye hazırdır. Uçurumun kenarında yürümek zorunda bırakan her ne varsa değerlidir ve düşmesi istenmez. Bu yüzden daha sıkı tutunulur, bireyi kendini feda edecek duruma sokar. Uğrunda ağlanır, gerekirse gülünür ve istendiğinde ölünür...