"Bir hayal organı kendini yenileyebilir mi?..Şayet uygun done bulunursa kendi kendini yenileyemezse de yenilenmiş olur!.."

Aslına bakarsanız atılan her tezgah son tezgah,yapılan her satış ise ilk satıştır!..Bu karmaşık gibi gözüken zıtlık tıpkı "doğum-ölüm" gibi bağlayıcı süreklilik taşır.Ve bu vazgeçilmezimiz olandır. Sonucu ya mükafat ile müjdelenen ya da ceza ile korkutulan vaatler zincirinin ne ilk ne de son halkasıdır!..Olağan süreklilik ve yaşanılası kılınılan beraberlik!..Etikete bakıp almaktansa,etiket olup satmak isteği oyuncunun asla unutamadığı ve bir bakıma da göremediğidir!..İnsan gördüğünü unutabilir ama göremediğini unutma imkanı asla yoktur!..Her an yeniden şeklillendirir,şekillenir..Şekillendikçe de unutmaya çalışmak bir yana beraberinde her anına tanık olan,aslında hiç bir zaman tanıyamayacağı ve göremeyeceğini bildiği halde görmeyi umut ederek terk-i diyar edene dek geçici konutgah misafiridir!..

"Her gün boğuluyoruz!..Bize alışmış olan ve bir türlü gitmek nedir bilmeyen Daral !.."

Her günün bitiminde ve yatma vakti geldiği an yastıkla yatağın şahitliğinde koca bir koşturmaca başlar!..Bir an önce kurtulma ve deliksiz "zıbarma" isteği!..Gün boyu suya atıp atıp boğduğumuz o mechul cesetleri su üstünden toplama ve daha önceden hazırlanmış çukurlara atma, üstlerini kapama vakti!..Günün muhasebesi!..Oysa ölenle öldürülen aynı kişi!..Sayının çokluğu ise değşken!..Bu içinden çıkılamamış bir süreklilik!..Gün ağardığı an dirilmelere ne demeli,onlar da neyin nesi?..Gün boyu ya bir bedende,ya bir gülümsemede,bazen bir af ediş yada af dileyişte ..Örnek sayılarını çoğaltmakla beraber es geçilmemesi gereken o muhteşem ve nereden,nasıl,ne şekillerde geleceği belli olmayan yer yer artçısı ile başlayan o yürek kıpırtıları adeta temize çekilen reankarnasyonlarla an be an yenilenmekte..Taa ki yastık-yatak,ruh-beden seansına dek..Ölenle ölünmüyormuş!..