“HAYATIN KAHKASINA ÖLÜMÜN GÖZYAŞI DAMLAMIŞTIR”

• 12 Ocak 2012 Perşembe 13:53:50

Zamanı geldiğinde bakarsın ya arkana!
Tebessümlü bakış utandırır ya seni!

Hayallerin arasında kahkahalar büyütürsün acılara inat, ama sen bir türlü büyüyemezsin..Aksine git gide küçülürsün. Sonra sisli bir günde bulursun kendini, görüşün sıfıra indiği o anda yitirirsin benliğini. Dilinde yaralar büyür, kabuk bağlar, yutkunamazsın, koparıp atamazsın. Canını yakar.
Ne konuşabilirsin yüreğinin yolunda ne de konuşturabilirsin… ve bakakalırsın giden umutların peşinden.
Kalbindeki fırtına hırçınlaşır git gide, sürüklenir bir gemi yokluğunda. Sevgine bağladığın düğümler çözülmeye başlar yavaş yavaş ve bir sen kalırsın kendinle baş başa…
Hiç bir şey mutlu etmez seni
Ne içtiğin sigaradan tat alabilirsin ne bir yudum çaydan.. İçtiğin su bile kandırmaz hale gelir seni Çünkü sen bir kere kanmışsındır, kandırılmışsındır

Heyecan ve korkuları çıkarıp atarsın bir kenara. O an yüreğinin ortasında kocaman bir boşluk oluşur, o boşluğu başka bir şeyle doldurmak için çabalarsın.
Mesela…
AŞK!
Israrla kopan düğümleri bağlamaya çalışırsın yeniden, sessiz telefonlara sarılıp sesini duydukça kahrolursun.

İki cümleyi, sadece iki cümleyi kuramazsın, kurumuş dudaklarının arasında. Dilin dönmez, kekelersin. Kahrolursun ve kahroldukça elmacıklarına doğru yaşlar süzülür gözpınarlarından. Bir bebek gibi derdini anlatamaz, saçmalar… Saçmalarsın.

Sabahları sonlandırırsın geceden kalmış gözlerinde, bir türlü sabah olmayı bilmez. Kâbusların seni alıp götürür derin bir kuyuya, sarılacak bir ten ararsın ya da mis kokulu bir el senin için.

Kalıcı bir sükûneti şiddetlendirir aldığın fikirler. Bir dudak payı bile duymak istemez kulakların ‘’O gitti ve bir daha gelmeyecek’’ cümlesine ateşler yakarsın ve ardından feryatlar, figanlar…

KAHKAHALARA GÖZYAŞI DAMLAMIŞTIR.

Ne yaparsan yap, nereye gidersen git, nafile kılar duyguların. Gidenin geri gelmeyeceğini bile bile, çok derinlerden
“Belki” der, içinden bir ses

Aldanırsın

Tüm çıplaklığıyla sevişmeye başlar rüyalar,

İzlersin…

İçinden kustuğun umutsuzluğu, bir paçavra gibi yakmaya başlarsın. Umutsuzluğun ateşinde umudu görür gibi olursun.

Yanacağını bile bile bir damla su bulmak için , ateşe atarsın kendini ve adımların bir imkansızlığa intikal eder.

Farkına varamazsın….

Bir deniz görürsün ileride ve demir atmış kaptansız bir gemi. Demir alırsın usuldan, açarsın rüzgârın yönüne yelkenlerini.

İmkânın yerinde imkânsızlıkta bulursun kendini. Fırtınalarda boğulursun, Gemin su almıştır ve

“HAYATIN KAHKASINA ÖLÜMÜN GÖZYAŞI DAMLAMIŞTIR”