önce sevinçli bir telaş başlardı
kahve oturaklarında, köy odasında,
tarla yollarında, çeşme başında
bir ay kaldı, iki hafta kaldı, on gün kaldı bayrama

“-bizikinner gelece(ği)miş bu bayramda”
“-Allah gavışdırsın”
“-ölmeyip sağ olana her gün bayram”
“-emmim bana en acarından papba getirivicek”
“-Allah bi bizikinneri deği,
ümmet-i müslümmanı
yatda-yabandakınnarı
sılaya dönmeyi nasip etsin
gazasız-belasız i(n)şallah..

“-bobanne seni çok öğsedim” deye
nekdip yazmış yavrım
“görseniz bi donuz, bi donuz
höyle her şeyleri biliyoru
sanı(r)sınız dilinden bal damlayoru
ta öyle
boynuma sarılıvırı
öpüvürü, dedesini bile
ilanı deliğinden çıka(r)tdırı
bobası mosulamazdır,
anası garadamak
ay bacım valla
kime çekdi bilmen
yavrıımm!
hakkaşlı dığan çöre(ği)ni de bek sever
bekmeze banar,
bi de gatmer edivireyin deyon
ha elimde mi galacak
ölmez de o ğünnere
çıkacak olsusak,
Allahtan bişiy mani olmadıktan keyri”