"söz konusu insansa, mükemmel sistem yoktur"

insanlar görüntü itibarıyla birbirine benzeyen, benzemeyen, iki kaşı, iki gözü bir ağzı bir burnu, iki kulağı olan... Çeşit çeşit düşünen, farklı farklı konuşan... Adalet isteyen ama adil olmayan... Dürüstlük isteyen ama dürüst olmayan... Samimiyet isteyen ama samimi olmayan insan... Bekleyen ama gitmeyen... İsteyen ama vermeyen insan...

Çok acayip bir dönemden geçiyorum... Bir günde yüzlerce şarkı dinliyorum, onlarca şiir okuyorum, yazıyorum, çiziyorum... Yatmadan önce mutlaka kitap okuyorum... Ama hepsi aynı geliyor... Bu benzerlik beni o kadar sıkıyor ki... Benimle aynı dertten müzdarip olanlarla bir bir örgüt kurmak istiyorum...

Aynaya bakmayı bilen sadece ne kadar güzel ya da yakışıklı olduğunu mu görür... Görmek istediği bu mudur? Ya çirkinliklerimiz onları bize kim gösterecek? Aynalar gerçekleri gösterseydi kimse aynaya bakmazdı demiş biri ama yanlış demiş, aynalar doğruyu gösterir, biz görmek istediğimiz gibi görürüz kendimizi...

Herkes güzeldir aslında, çirkin insan yoktur... Davranışlar ve yalanlar çirkinleştirir insanı... Birde küçük hesaplar peşinde olanlar akıllı sanar kendini... Nasıl uzak tutabiliriz böylelerinden kendimizi?

İnsan: Yaratılış itibarıyla kusurları olan, eksik yaratılan... Eksiklerini tamamlaması muhtemel olan ama kendinde kusur ve noksan görmeyen insan, hangi ayna sana daha doğrusunu gösterecek ki... Bana bak bende ne görüyorsan, sen osun... İşte birbirimize aynayız... Yanlış anlaşılma ihtimalini düşünemeden konuştuğumuz her kelime aleyhimize kullanılır bu yüzden...

Susmalı mı peki, hiç konuşmamalı mı, gerçeği duymak istemeyene yalanlar mı söylemeli?

Yalan söyleyeceksek ve bizi seveceklerse o zaman bize kim ayna tutacak?

Bu hale nasıl geldik, Lidya’lılar parayı icat ettiklerinde, insanların ruhunu dahi satacağını düşünmüşler miydi? Eğer böyle olacağını bilselerdi takasa devam mı edecektik? Belki o zaman herşeyin bir fiyatı olmazdı... Tabi herkesin...

Satın alınamayan değerlere... bir demet çiçek gönderiyorum...