O gün iş isteme görüşmesine gitmiştim. Bilmem ne müdürü ile oturup konuştuk dakikalarca. Öteden beri otoriteye karşı bir önyargım olmuştur. Onu da söylemeden geçemeyeceğim. Bir fiyakalı giyinmişim ki sormayın. Sanırsınız ki genel müdür alacaklar beni. ‘Biz sizi ararız,’ deyip, aramayacaklarını ima ederek uğurladılar. Akşama doğru eve dönerken iki ufaklık yanaştı yanıma. Biri konuşkandı hatırlarım:

‘Abi sen damat mısın?’ diye sorunca.
‘Evet,’ dedim.
‘Abi bize niye para vermedin!’
‘…’

Daha önce hiç damat olmadığım için biran kalakaldım. Damat, küçük çocuklara para mı verirdi diye kurdum kafamda. Belki de Anadolu’nun bir köşesinde hala yaşatılan bir gelenekti bu. Ufaklıklara da anne babaları öğretmişlerdi bunu. Kim bilir?

Elimi cebime attığımda bozuklukların sesi duyuldu. O anda her ikisinin yüzünde bir gülümse oldu. Gözleri büyüdü. İkisi de tek avuçlarını açmış, aşağıdan yukarıya bana bakıyorlardı. Parayı iki küçük avuca pay ettikten sonra havaya şöyle bir baktım. Bahardı ve bulutlar tepemde çoktan birikmişti. Hem martılarda uçuşuyordu. Dedem, ‘martılar yağmura işarettir,’ derdi hep. İşaretleri görerek adımlarımı hızlandırdım.

Eve kendimi zor atmışım. Başıma geleceği biliyorum ya. Kaçınılmaz son! Miskin bir kedi gibi ıslandım gelmeden. Öyle bir caddeden gelmek zorunda kaldım ki sormayın. Ne bir dolmuş, ne bir otobüs nede bir taksi geçti. Taksi geçse de bineceğimiz yoktu ya hani. Züğürt tesellisi. Cebimde bozukluklardan sonra on lira kalmıştı. Bol keseden laf diziyoruz.

Öyle ıslanmışım. Baktım olacak gibi değil bırakmışım kendimi yağmura. Herkes kaçışırken dört bir yana, ben günlük güleçlik bir havada yürüyormuş gibiydim. Hani mevsim ilkbahar olmuş, derin bir nefesle ciğerlerini doldurmuşsun, yürüyüşe falan çıkmışsın, daha ilerisi kolunda da sevdiğin. Sevdiğin derken de lafın gelişi tabi. Sevdiği kızı kim kaybetmiş ki biz bulalım. Yalnızlar rıhtımına öyle bir demir atmışız ki, çek çek sonu gelmiyor. O an ufaklığı hatırlıyorum. ‘Abi sen damat mısın?’ demişti bana. Yok ufaklık, değilim. Hiçbir zamanda olamadım.

Bu arada iş isteme görüşmesinin sonucunu merak ettiyseniz söyleyeyim. Aramadılar.



Ocak 2012
Mehmet Koçal