GERÇEK Bİ HAYAT HİKAYESİ

• 7 Ocak 2008 Pazartesi 16:43:58

Herşey bi pazar günü sabah 6.30 da basladı gelecekte olacaklardan habersiz mutlu bi evin ilk çocuğu olarak doğdu.Herşey daha çocukluğunda basladı 2 yaşına kadar çok iyi bi çocukluğu olan bu sarısın çocuk daha sonra 5 yaşına konuşana kadar hep sustu.İlkokula basladığında 7 yaşındaydı ve hayat kötü yüzünü daha o yaşta tanıtmıştı İlkokul öğretmeni tarafından basarısız olduğu zaman kulakları çekildi.ve belkide daha 1.sınıfta kalması gerekirken 2.sınıfa geçirilen daha sonra 2.sınıfta kalan bi çocuktu.Sonrası ise artık hayat onun için tam bi kabus gibiydi 2.sınıfı tekrar ettiği sene yeni bi okulla geçti yeni arkadaslar yeni komşular.Onun o dönemde unutamadığı bi olay var babası bir gün sinirlenir ve yemek masasını devirir ve yemek yarım kalır bu onda derin bi iz bırakır.Daha sonra 5.sınıfın yarısına kadar bu okulda devam eder.Sonra 5.sınıdfın yarısında baska bi okulda devam etmek zorundadır.Çünkü ailesi taşınmıştır ve onun diyebileceği bişey yoktur.yeni taşındıkları evde yalnızca 8 ay kalmışlar e bi yaz günü baska bi eve taşınmışlar.Ve hayatını en kara günleri işte bu evde baslıyor.Orta okulu İmam hatip lisesinde okumaya başlıyor evleri sehirmerkezinde uzak bir yerde ve evlerini bulunduğu bölgeye otobüs günde 3 kez gidiyor sabah öğle ve akşam okul çıkış saatinde otobüse yetişmesi gerekiyor ancak evlerine giden tek otobüs olduğu için tamamen dolu geçiyor ve eve yürüyerek gitmek zorunda ve eve kadar yaklasık 5 km yürümesi gerekiyor o yazın sıcağında kışın soğunda hemen hergün o yolu yürümek zorunda kaldı 2 yıl boyunca yürüdü ve orta okulun 2.çsınıfı bitirir ve annesi rahatsızlanır 1 ay hastanede yatan annesiyle beraber akrabalarını köyüne tatile giderler orada aniden rahatsızlanır ve annesi onu son anda haaneye yetiştirir ve zorlu bi yol baslar onun için.Çünkü artık hayatını değiştirecek bi hastalıkla tanışır günümüzdeki adıyla diabet yani şeker hastalığı 2 gün içerinde bi fakülte hastanesine yatırılır tarihler o zaman 8 ağustos 1995 yılını göstermektedir kendisi bu hastalığı hemen kabul eder ama zaten içerisine kapanık bi şekilde büyüyen bu çocuk artık iyice kapanır ve kendini diğer çocuklarda ayırır 31 ağustos 1995 tarihinde hastaneden taburcu olur ve evine gelir ancak artık her isteğii yiyemez artık bazı şeylere imrenerek bakardı.Orta okul 3.sınıta okula hergün evde hazırlana diyet yemeklerini götürmek zorundadır e bazen bu durum onun güçüne gitmeye baslar ve 3.sınıf bu şekilde biter ama yazın yaşacağı olay onu iyice üzer sene 1996 annesini babası yani dedesi vefat eder ve bi süre kendini toparlayamaz ve bu olaydan sonra yine taşınma vardır bu kez annesinin yanına taşınırlar bu sırada annesinin rahatsızlığı tekrar nükseder ve ve bu duruma üzülünce 1 sene içinde 2.kez hastaneye yatar.sonrasında meslek lisesi hayatı baslar ve tekstil bölümünde okumaya baslar.Herkes dışarıda eğlenirken o hergün öğle paydoslarında eve gitmek ve diyet yemegini yemek zorundadır.Arkadaslrını arasına giremez ve sürekli bi kopukluk yaşar.Ailesi bir yerlere gideceği zamanonu kardeşiyle birlikte evde bırakırlardı.Dahasonra 2.sınıfa geçince eve ilk bilgisayarı alınır ve kendini ona ağlar ve dışarıyla olan bağlantısı okul haricinmde hiç kalmaz bu arada 2.sınıfta bi tekstil firmasında staj yapmaya baslar fabrikadakiler tarafında sevilir ancak kendini sürekli yalnız hisseder.3.sınıfa geçtikten sonra kendini toplamaya baslar ancak her zaman olduğu gibi yine her güzel şey gibi bu günlerinde sonu gelmişti.Mayıs ayı içerisinde yapılması gereken ÖSS sınavı iptal olunca buna fazla üzülen bu genç şeker komasına girmeye baslar staj yaptığı fabrikadan izin alarak hastaneye gider ancak hastanede gereken önem gösterilmez ve o hasta haliyle eve dönmeye çalışır ve başarır anacak zaman ilerledikçe durumu daha kötüye gitmekte ve o bu durumun farkında değildir.Ailesi eve gelince onun bu halini görür ve hastaneye götürmek ister ancak babası onu götürmek istemez yada onu fazla ciddiye alaz sonra annesinin ısrarı üzerine hastaneye götürür ve orada gittiği dvlet hastanesi onu hemen ambulansl fakülte hastanesine gönderilmesini ister ve annesi yanında babası arabayla arkadan fakülte hastanesine son anda yetiştirilir.Hemen acile müdahaleyealınır ve ailesi oda dan çıkarılır yapılan ilk müdahaleden sonra servise çıkarılır ancak o anda kendinde değildir ve ailesi endişe içindedir.ve derin bi uykuya yatar doktorlar ailesine durmunun iyi olamdığını ve beklemenin bir faydasını olmuyacığını ve Allahtan ümit kesilmez diyerek aileyi yanında uaklaştırmışlar

DEVAM EDECEK