Merhaba Kelebeğim

• 8 Ocak 2012 Pazar 09:37:23

merhaba kelebeğim
bu kelimeleri sana yalnızken yazıyorum
çünkü yalnızken içime gömülenleri dışarı savurabiliyorum
bu özelliğimi sana saçma gelebilir belki
hatta diyebilirsin; çoklu ortamlarda satırlarında ya da konuşmalarında yerim neden yok? diye
ama derim ki
ben seni sadece kendimle başbaşa kaldığımda anlatabiliyorum
çünkü, sırf başkaları senden bahsettiğimde seni hayal etmesinler diye bunu yapıyorum.
bir bunun için yapıyorum.

neyse boşverelim bunları kelebeğim

bu aralar şizofreniye bağladım
arabeski de geçtim anlayacağın
hayatım tamamıyla darmadağın
bir ’nasılsın?’ sorusunu sorabilecek birilerinden yoksunum
hergün aynı şeyleri yapıyorum
ev-iş arasında trafiğe sıkıştım, ilerleyemiyorum
işe geç kalmak artık boynumun borcu oldu
uyandıranım yok, bir ’günaydın’ mesajı çekenim yok
ya da sabahları uykumdan uyandığımda yüzümü yıkamadan gülmemi sağlayabilecek birileri..

hayatımda sayısız insan var,doğru
ama yanlış anlama sakın kimseyle beraber değilim
senden sonra bunu yapabilecek cesaretim kalmadı.
hayatımda olanların hepsi aile-dost-akraba
başka kimse yok.
sanki uzayın o uzun ve etrafı gezegenlerle çevrili derinliğinde yalnız kalmış bir yıldız gibiyim.
dıştan bakınca etrafımda sürüyle insan var
zamanın geçmesine ortak olan herşey etrafımda mevcut
ama bu yalnızlık içten yaşanan hazinli bir olay
anlayacağın kelebeğim
sanki mafya adamlarının borcunu ödemediği için öldüresiye dövdükleri hiçbir şeye sahip olmayan bir adam gibiyim..

neyse boşverelim bunları kelebeğim

bir kaç gün önce çalıştığım yerde ki soyunma odamda elbiselerimi koyduğum dolabımda asılı duran beraber çekildiğimiz resmimize dakikalarca baktım
ardından ikinci buluşmamıda evinde dinlediğimiz ’bu bizim şarkımız artık’ dediğin şarkıyı açtım
hani şu ’dudaklarına layık değil’ dediğin sigarayı da ateşledim
bir off çektim..
sanki, dünya da her ne kadar kötülük varsa, olmuşsa, oluyorsa ’herşey benim yüzümden oldu’ der gibiydim..
bi rakı-balığa danışmadığım kalmıştı
o an.. çok kötüydüm kelebeğim çok kötü..
sanki, toplu çekilen fotoğraflarda herkesin gülerek poz verip, birinin hayattan bir beklentisi yokmuşcasına yüzünü asıp poz vermesi gibiydim..
hüzünlü dakikalardı anlayacağın

neyse boşverelim bunları kelebeğim..

resimde samimi bir dostumuzun düğününde dans ediyorduk
o kadar eşsiz duruyorduk ki , bunu anlatmaya kalksam harfler kendini ifade etmekten kaçar..

neyse bunları boşverelim kelebeğim..

o gün ve o günden sonra ki bir kaç hafta çok kötü geçti kendi açımdan.
halim bir başkaydı
herşeyin tersini yapıyordum.
mesela, mesela ayranı şekerle
kolayı asitsiz içiyordum
gündüzleri uyuyup geceleri sana şiir yazıyordum
sigara dumanlarının yarısını içimde saklayıp birazını dışarı üflüyordum
içkiyi sabahın köründe içiyordum
silahı kalem olarak kullanıyordum
ayakkabılarımın bağcıklarını bağlamıyordum
televizyonu arkamı dönerek izliyordum
telefonu ters tutarak konuşuyordum
her cümleye sondan başlıyordum
açıkçası
sanki, seni çok özlüyordum..

neyse boşverelim bunları kelebeğim..

’durum güncellemem; güncellenemeyen bir durumdayım.’

Gokhan Aksu