0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
693
Okunma
Saçlarının kıvrımında, sürekli kaza geçirilen kavşaktım ben. Tabelayı görenler önceden hazırlarlardı kendilerini ölüme. Öleceklerini bildikleri halde bu yoldan asla vazgeçmezlerdi. Çünkü ben de biliyordum, onun saçlarında ölmek benim en büyük dönekliğimdi. Kalbinde olmayı tercih etmiştim önce. Baktım, o da yaralı ben kanamadan duramıyorum. Halden anladım. Vazgeçtim. Gitmeyi denedim. Olmuyor. Hani yeteneksizim gitmek fiilinde. Kaldım, tam başının arşa uzanan noktasında. Bir yer edindim kendime. Kim yakınından geçmeye kalkışsa alıyorum canını. Çaresizim. Yoksa ne işim var bu mezarlığın içinde?
