2005-2006 Eğtim Öğretim yılının sonlarına geliyorduk. Okulumuz bir ilköğretim okulu olduğu için Mart ayının sonlarına doğru neredeyse bütün öğretmen ve öğrencilerin en büyük ilgisi tamamen 23 Nisanda yapılacak gösterilere yoğunlaşmıştı. Artık her Allahın günü okul bahçesinde ya bando takımının tımbıdı tımbıdı trampetlerinin sesleri ya da öğrencilerin çalabilmek için tüm hava geçiren noktalarını kapatıp var güçleriyle üflerken başka sesler de çıkardıkları borazan sesleri içerisinde ders işlemek zorundaydık. Bu arada o koca davulun dom dom diye beynimizin içine içine içine nüfuz eden sesini söylemiyorum bile. Ya da yine her Allah’ın günü hoparlörlerin sonuna kadar açılması eşliğinde Kerimoğlu Zeybeği, Şu Dirmil’in Çalgısı, Ormancı, Gaydırı Guppak Cemile türünden Muğla ve Denizli türküleri...Amaaa asıl gösterinin belini kıracak olan, pop şarkıları eşliğinde yapılacak gösterilerdi. Pop şarkılarının başında da ’ O şimdi asker canı börek ister’ ( ya da ona benzer bir şey ) şarkısı ile Kerem Cem şarkıları geliyordu. Her Allah’ın günü artık işin yoksa ’ O şimdi asker canı börek ister’ Ya da ’ Bu kalıp seni unutur mu?’ ( Bu kalp de olabilir ben pek anlamıyorum poptan )


Artık gına gelmişti tımbırtılardan , düttürülerden ve en çok da Kerem Cem den tabii ki. Kerem Cem aşağı Kerem Cem Yukarı. Benim kız bile Kerem Cem diyor da başka bir şey demiyor. Genç kızların sevgilisiymiş hazret.

Artık iyice çocukların içine girmiş bu iki şey: O şimdi asker ve de Kerem Cem.

Ders işliyoruz. Konu: Vatandaşlık görevleri. Soruyorum bir erkek öğrenciye
- Oğlum say bakalım başlıca vatandaşlık görevlerimizi.
Çocuk başlıyor saymaya.
- Kanunlara uymak, vergi vermek ve askerlik.
Askerlik lafını duyan kızlar başlıyor koro halinde:
- O şimdi asker canı neler isterrr.
- Kızlar söyleyin de bilelim neler istermiş askerin canı
- Kikir kikir kikir.
Hay Allah sahi bir askerin canı acaba ne ister. Askerlik yapmadım ki bileyim. Acaba ne? Bu hain kızlar da bir şey söylemiyor. Meraktan çatlayacağım. Kızlar bildiğine göre kocaman kocaman kadınlar haydi haydi biliyorlardır diye bayan öğretmenlere soruyorum cevap yine değişmiyor.
- Kikir kikir kikir.
’ Ulan ben de erkek arkadaşlara sorarım madem. Bu kadar askerlik yapmış adam var onlar mutlaka bilir’ diyorum. Cevap hâla aynı.
-kikir kikir kikir.

Bir başka derste çocuklara öğüt- nasihat veriyorum:
- Çocuklar bakın öğretim yılı bitiyor. Şu sıralarda yapacağınız bir atakla sınıfınız geçebilirsiniz. Yeter ki beyninizi ve kalbinizi derslerinize verin.
Ben daha kalp der demez koro başlıyor.
- Bu kalp seni unutur muuuuuu. Bu kalp seni Unuturmuuuuu?

23 Nisan iyice yaklaşırken Müdürümüz Ali Bey o günün akşamında bir de konser verileceğini duyurdu. Fethiye’li bir radyo sanatçısı olan Tahsin Duru ile anlaşma yapmışlar. Bir de yine Fethiye’de türkü barlarda çalıp çığıran bir kaç kişi gelecekmiş.

Afişler hazırladı. Davetiyeler ve biletler bastırılıp dağıtılmaya başlandı. Hummalı bir faaliyet var. Ben hariç herkese bir görev verildi. Ben hariç diyorum çünkü benmki artık rutin bir görev. Öğretmenlik hayatımın son senesindeyim ve Yirmisekizinci sene yine ’ Günün anlam ve önemini belirten konuşma’ yı yapmak görevi bana ait. 29 Ekimlerde, 10 Kasımlarda, 24 Kasımlarda, 23 Nisanlarda ve 19 Mayıslarda hep bana ait bu görev. Çok şükür kimselere kaptırmıyorum. İşte bu konuşma dışında hiç görevim yok. Lakin benim gibi hayatı sahne tozu yiyerek geçmiş biri hiç durabilir mi sahneye çıkıp bir başka gösteri yapmadan? Ali Bey’e ’ Hocam 23 Nisan akşamı özel bir sürpriz yapabilir miyim?’ Ali Bey bana o kadar güvenirdi ki hiç sormadı bile nasıl bir sürpriz diye ’ Senden gelecek olduktan sonra her sürprizi yapabilirsin hocam. Mutlaka çok güzel bir sürprizdir ’dedi

Ali Bey tamam demesine demişti ya işin doğrusu ben bir sürpriz filan düşünmemiştim. Fakat nasılsa bulurdum. Nitekim de evlatlarım ( Öğrencilerim ) sağolsunlar bana ilham verdiler.

Bir gün baktım Ebru ve Nur Hilal adındaki çok sevdiğim iki kızım aralarında konuşuyor. Kulak misafiri oldum.

- Hıh Tahsin Duru’yu getireceklermiş o da kim ki sen biliyormusun Ebru?
- İlk defa duyuyorum kız.
- Bir de para verip seyredeceğiz bunu. Beş lira... Kerem Cem olsaydı elli lira bile verirdim ama.

’ Evraka- Buldum ’ diye sıçradım. Evet evet buldummmm

Kerem Cem’i getirecektim. Etiyle kemiğiyle Kerem Cem’i getirip bizim okulun sahnesinde şarkı söyletecektim.

Kızlara bir şey çaktırmadım. Ama için için teşekkür ettim onlara bana ilham verdikleri için.

Aslında yazıyı burada kesip tüm okurların heveslerini kursağında bırakmak ve eee ’ Kerem Cem’i sahneye çıkartabildin mi ’ diye merak ettirmek vardı ya, Kıyamam sizlere....Devam ediyorum...


Yirmi nisandan itibaren Kerem Cem provalara başladı. Ama okulda hiç bir kimse farkında değil. Hiç kimse bilmiyor ve kimsenin haberi yok bu olaydan. Eeee sürpriz olacak ya.


Nihayet 23 Nisan 2006 tarihi geldi çattı. Gündüz gösterileri tabii ki oldukça şaşaalı ve güzel oldu. O kadar çalışma var o kadar emek var olmasın mı? Akşamleyin de o güne kadar oralarda hiç yapılmamış bir şey yaptırdı Ali Bey: Fener alayı yaptık. O da muhteşem oldu. Ve nihayet gece oldu. Gece proğramında önce bizim öğrenciler gösterilerini yaptılar...Sonra mahalli sanatçılar sahne aldı...Müzik öğretmenimiz güzeller güzeli Banu Hanım sunuculuk yapıyor, grupları ve sanatçıları bir diğer güzeller güzeli olan Türkçe Öğretmenimiz Dilber Hanım ile dönüşümlü olarak sahneye davet ediyorlardı.

Banu Hanım sunuşunu yapıp sahne arkasına çekildiğinde yanına geldim. Kerem Cem de yanımdaydı. Ama Banu Hanım nedense Kerem Cem’e hiç iltifat etmedi. Bir ’ Hoş geldiniz’ bile demedi. Hatta dahası ’ne işi var buralada’ nazarlarıyla baktı. Neyse... Banu Hanım’a bundan sonraki sunuşu benim yapacağımı, durumdan Ali Bey’in haberi olduğunu söyledim. Hiç itiraz etmedi. Zaten o okulda beni sevmeyen hiç bir öğretmen ve öğrenci yok. ’Öl ’ desem ölür hepsi de.


Mahalli sanatçı türkülerini okuyup içeri girince ben sahneye çıktım.

- Değerli misafirlerimiz, sevgili öğrenciler. Okulumuz, bu akşam sizlerin doya doya eğlenmeniz için hiç bir masraf ve fedakarlıktan çekinmedi. İşte şimdi de huzurlarınızda Pop müziğimizin prensi, genç kızların sevgilisi...( Derken kızların gözlerine baktım kalp atışları taaa bana kadar geldi ) Kereeeemmmm Ceeemmmmmmm.

Öyle bir alkış tufanı koptu ve öyle çığlıklar yükseldi ki sanırım on kilometre ilerimizdeki Fethiye Merkezden de duyulmuştur. Ali Bey’e baktım neredeyse sahneye atlayıp öpücük yağmuruna tutacak beni....Hemen içeri kaçtım veeeee

İki saniye sonra Kerem Yılmaz ve Cem Yanar adlı öğrencilerim sahneye çıkarak başladılar şarkıya

- Bu kalp seni unutuuuur muuuu...Bu kalp seniiii unuturmu...Kalbim seni unutuuuur muuuuu.