Allahin rahmeti olmazsa hangi ameli yaparsak yapalim, cennet ve dünya saadeti mümkün degildir.

Bir kissada 500 yil ibadet etmis bir insandan bahsedilir. Neticede bu insanda ölür ve Allahin huzuruna cikar. Allahu Teala kendisine sorar: “Ey kulum kendi amelinle mi, yoksa rahmetimle mi yargilanmak istersin?” Cevap: “Kendi amelimle” olur ve islemis oldugu ameller cennet icin yeterli olmadigindan dolayi cehenneme atilmasi emredilir. Sonra kisi pisman olarakdan, “Ya Rabbi beni rahmetinle yargila” diye yalvarmis ve cennete alinmisdir.

Nur-14:
Eğer dünya ve ahirette Allah’ın rahmeti ve fazlı sizin üzerinize olmasaydı, içine daldığınız şeyden (iftiradan, dedikodudan) dolayı size mutlaka büyük azap dokunurdu.

Nur-20:
Ve eğer Allah’ın rahmeti ve fazlı sizin üzerinize olmasaydı (size azap ederdi). Ve muhakkak ki Allah, Rauf’tur (çok merhametli, çok şefkatlidir) Rahîm’dir (Rahîm esmasıyla tecelli edendir).

Allahu Teala onun Nefsinin kalbine bakiyor. O 100% karanlik olan Nefsin kalbinde rahmet nuru varmi yok mu diye. Iste Allah amellerimizi, ibadetlerimizi onun rahmet nurlarini Nefsimizin kalbine doldurarak yapmamizi istiyor.

Bu rahmet akisi bir dilek ile baslar. Allahin bizdeki emaneti olan Ruhumuzu ona ulastirmayi dilemek ile. Diledigimizin ölcüsü kalbimizin otomatik olarak Allah demesidir. Cünkü Allah ismini zikretmek, rahmet nurlarini kalbe cagirmak demekdir.

Öyleyse tek bir dilek, ama bütün kalbimiz ile…

Allah razi olsun