BİR KADIN TANIRIM

• 6 Ocak 2008 Pazar 20:43:36

Bir kadın tanırım,günü şafakla karşılamış,kınalı horozun ötüşüyle,meleklerin ziyarete geldiğini anlamış,sabah ezanıyla Rabbi’nin emrine -buyur Rabbim ,diyerek seccadenin üzerinde yerini almış;güneşin ilk ışıklarıyla koşuşturmaya başlamış,ilk iş olarak kahvaltıyı hazırlayıp herkesin karnını doyurmuş,eşi tarlaya ,kendisi bahçeye yönelmiş.Uyanırsa duymam diyerek,küçük yavrusunu sırtına sarmış,biraz büyük olanı da bahçenin kenarında elinde bir parça ekmek,ağaçların altında oyalanıyor.Öğle sıcağı bastırana kadar çalışmış,günün yorgunluğunu,yavrularının karnını doyurup öğle namazını kılmakla değerlendiriyor.Ellerine yaktığı kınalar,yakında geçmiş kurban bayramını hatırlatıyor.Annesi de öyle yapardı.Kurban bayramında hep kına yakardı ellerine...Çocuklarını avuturken hayallere dalıyor.Yavaş yavaş büyüdüklerini,gelin olduklarını,askere gidişlerini evlenmelerini,okumalarını,iş bulmalarını hayal ediyor.Hayat diyor ne kadar da hızlı akıyor.-Daha dün gibi şu eve al duvakla girişim .Hey gidi hey...
Hayalden hayale dalarken yapılacak işleri hatırına geliyor ve tekrar başlıyor çalışmaya.
İkindi namazı vaktiyle birlikte bahçedeki mesai eve taşınıyor .Akşam yemeği hazırlığı,
akşam namazı,akşam yemeği,temizlik,yatsı namazı,yavrularının uyku zamanı..Güneş doğarken başlayan koşuşturmaca yatsı namazıyla bitiyor,şafakla başlamak üzere..
Bir kadın tanırım,özenerek büyüttüğü emanetini gururla sahibine uğurlarken,başı dik alnı açık,bahtiyar,dünyanın et mutlu kadını belki de..Bir kadın tanırım,bir an evvel teskere almasını beklediği oğlu üzerine hayaller kurarak günlerini geçiririken;al duvaklı gelinle bahtiyar etmeyi umduğu oğlunun al bayrağa sarılarak kendisini ziyarete gelişini görmüş.Bir kadın tanırım,kaç bayramdır üzerine bir parça bayramlık aldırmamış,tek oğlum,rahat etsin diye eline geçeni ona göndermiş,şimdi başarı haberleriyle müteselli...
Bir kadın tanırım,başında bir tel bile siyah saçı kalmamış,yüzlerinde hayatın uzun çilelerine şahit derin çizgiler,ellerinde her bayram yakmayı adet edindiği kına,üzerinde,ne zaman alındığını hatırlamadığı bluzu,yeşilden griye doğru geçiş halinde;yer yer sıvaları dökülmüş,yıllardır badana görmemiş,ağaçları çürümeye yüz tutmuş,kendisi gibi yaşlanmış toprak evinin penceresinde,Kurban bayramının üçüncü günü
güneş batıyor,ve kaç bayramdır gelmeyen oğullarını hala bekliyor!
Söyleyin oğullarına,dünyada bir çok şeyi değiştirebilirler,eskiyenin yerine yenisini alırlar ama
BİR ANNENİN YERİNİ ASLA DOLDURAMAZLAR