KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 7270 Okunma
- 17 Yorum
- 1 Beğeni
KEŞKE HEP ÇOCUK KALSAYDIM
Keşke Hep Çocuk Kalsaydım
Küçükken,top oynardım,boş kaldırımlarda
Her oynayışımda,düşerdim, top peşinde koşarken
Her düşüşümde,dizim kanardı
Ve canım çok yanardı
Ağlamamak İçin, kendimi zor tutardım
Hemen bir bahane bulup,kaçardım kimsesiz bir köşe başına
İçeri kontrol eder,kimsenin olmadığından emin olunca
Kanayan yaramın acısıyla,ağlamaya başlardım
Ama sessizce ağlardım, biri duyarda,rezil olurum diye
Ve sürekli,biranevvel büyüsemde,ağlamasam diyordum
Keşke demeseydim
Biraz büyüdüm,okula başladım
Artık boş kaldırımlar yerine,bahçelerde oynuyordum oyunlarımı
Ama düşmüyordum artık,öğrenmiştim düşmemeyi çünkü
Düşmemiştim ama,yinede bir yerlerim kanıyordu,acıyordu
Bu seferde,dayak yiyordum,okulun sert çocuklardan
Ağlamamak için,zor tutuyordum kendimi
Tuvalete kaçıp,kapıyı klitleyip,öyle ağlardım
Ama Sessizce ağlardım,biri duyarda, rezil olurum diye
Ve sürekli,biranevvel büyüsemde,ağlamasam diyordum
Keşke demeseydim
Aradan uzun bir zaman geçti
Artık çocuk değil,delikanlıydım
Ne düşüyordum,nede dayak yiyordum
Bu dönem benim dönemim diyip
Gülüp eğleniyordum
Taaki sana kadar
İlk görüşümde seni,anladım bir şeyler değişecekti hayatımda
Dayanamadım,söyledim sevdiğimi
Sende seviyordun beni,ne güzeldi o günler
Her gün elini tutar,öper,koklardım
Sadece beni dinlerdin,yazdığım şiirleri okurken
Taaki sende bir şiirle,veda edene kadar
Ve şimdi bende sana,son bir şiir yazıyorum
Ben daha küçük çocukken,hep düşerdim ağlardım
Büyüyünce geçer dedim,sabrettim
Biraz büyüdüm,düşmemeyi öğrendim
Ama bu seferde,hep dayak yedim,ağlatıldım
Büyüyünce geçer dedim yine,sabrettim
Tam hepsi bitti,geçti dedimki
Sen çıktın karşıma
Aşkın acısını öğretmek için bana
Bir yerim kanamadı ama
Canım her zamankinden fazla yandı
Yine geçer dedim,sabrettim
Ama bu acı,geçmedi
İçimdeki aşk acısı,hiç bitedi
Şimdi hep küçük kalsamda,düşüp ağlasam diyorum
O zamanlar ağlayınca saklanırdım,
Bir şekilde geçerdi yaramda
Ama bu sefer,saklayamıyorum ağladığımı
Ve zaman geçmesine rağmen,kalbime açtığın bu derin yara,geçmek bilmiyor
YORUMLAR
Keşke Hep Çocuk Kalsaydım
Küçükken,top oynardım,boş kaldırımlarda
Her oynayışımda,düşerdim, top peşinde koşarken
Her düşüşümde,dizim kanardı
Ve canım çok yanardı
.Annenin opücüğü ve okşayıp göğsüne basması çok hoş değil mi? keşke çocuk kalsam yine düşüp dizim kanasa annem göğsüne basıp yine nefessiz,çocukluğum yanı başımda yüreğine sağlık çok hoş olmuş beni de çoooooooook uzaklara götüdün....
Sevgili Arda.
İki şey gördüm bu yazıda.
1- Ağlayarak geldiğimiz bu fani dünyadan ağlayarak gidiyoruz...Belki giderken göz yaşımızı dışımıza akıtmıyoruz ama genelde hep ağlayarak gidiyoruz...''Oh beee..İyi ki gidiyorum '' Diyenine hiç rastlamadım.
2- Şiir yazmak belalı bir iş...Gelsin diye şiir yazıyorsun, belki geliyor da, ama giderken de şiirle gidiyor...Velhasılı hiç yazmamak mı lazım ne?
Güzel bir yazıydı: Hani Karakaçandan düşen Nasrettin Hoca'nın önce '' Ah gençlik ah '' Deyip etrafta hiç kimseyi görmeyince '' Biz senin gençliğini de biliriz Nasrettin'' demesi gibi...Çocuklukta da aynı, gençlikte de...İnsanın adı Salih olacağına talihi talih olsun değil mi?
Selam ve sevgiler
keşke çocuk kalsaydın doya doya ağlamak için saklanmadan utanmadan hıçkırıklara boğulsaydın
büyüyünce ağlamak çok acı saklanacak bir yürek de bulamazsın vefakar bir dost uzatmaz ellerini menfaatsız karşılıksız en iyisi çocuk kal evlat büyüyünce ağlamamak için cenabı Allah ağlatmaSın GÜZEL YÜREĞİNİ AĞLAYARAK OKUDUM KUTLARIM DEĞERLİ YÜREĞİNİ
kûçûkken dûseriz aglariz
"buyuyunce unutursun" derlerdi.
evet haklalarmis buyuklerimiz .
buyuduk unuttuk dizlerimizin yarasini.
ama hiç kimse yurek yarasina dair bir ipucu vermedi
kimse ogretmedi
yurek yaralanir,sabir diye
simdilerde kime sorsak
yoktur caresi
diz yarasi gecti buyuduk
yurek yarasi ile yuruyoruz hayat denen yolda
sol yanimizda sizilarla
keske dizlerimiz sizlasydi bir ômûr diye
çocuklugumuza duydugumuz hasretle
teselli ariyoruz kendimize.
kutlarim yurek sesinizi.kucak dolusu papatyalar birakiyorum sayfaniza kabul buyurun.
kaleminiz daim olsun kardesim.saygilar.
suskun nokta
haklısın keşke hep çocuk kalsak ve bu acıları yaşamasak.. keşke...
yazdığına gelince kalbe dokunan bir şiirdi tebrikler :)
:) O da geçer zamanla...Zaman neleri değiştirmedi ki...Ama gerçek şu...Ne geçer ise geçsin inasn ağlamaya devam eder bu dünyada...Dünyaya gelir ağlayarak... gider ağlayarak...Ağlamak insanı huzura eriştirir çünkü...Göz yaşı rahmettir...Giderdiği yürekteki zahmettir...Saygılarım sonsuz...
çok güzel bir şiir insanı alıp çocukluğuna götürüyor tebrikler yüreğinize sağlık
KaybettikLerim Arasında en çok çocuklugumu ÖzLüyorum....
suskun nokta
YÜREĞİNİZE SAĞLIK... KEŞKE HEPİMİZ ÇOCUK KALABİLSEYDİK...
çok anlamlı ben de keşke hep çocuk kalsaydım ....sevgiler...
suskun nokta
keşke hep çocuk kalsaydık
hayat bırakmıyor yakamızı
hayatla ögreniyoruz her şeyi
yaşayarak ögrenmek zorunda bırakılıyoruz
keşke çocuk olsaydık
dünya güzel sanırıdık
gelecek vadederdik pembe düşlere
yaşayarak ögrenmek zorunda kaldık...
harika bir şiir harika yorum kaleminiz hiç susmasın saygıalrımla....
suskun nokta
