Yaaa , Fikret haklıymış yani o aykırı yaşamıyla ve o çocuklar hepimizin çocukları aslında ve sizinde yaptığınız gibi gülümsemesini bilmeli insan birbirine , ne güzeldir gülmek ...

Kutlarım sizi Toynak , sevgilerimle ........

"İşte benim çocuklarım..."

Tabi ben ancak "işte benim kardeşlerim" diyebiliyorum ama birkaç yıl sonra çocuklarım da olucak elbet...Her gün gördüğüm bir manzarayı bu gözle görmemiştim...Çok hoş ve yerinde bir yazı...

Teşekkür ederim.

kendimi biraz daha sorumlu,daha bir mecbur hissttim şimdi...aranızda olmaktan çok mutluyum...herkese selam ,sevgi ve saygılar olsun...mina arkadaş ...sağolun....

İşte benim çocuklarım...
O yurtta bir günlük hayatı bizzat yaşayarak gördükten sonra,onun aykırı yaşamak hakkında ki gerekçelerini de anlamaya başladığım anladım...
tebrik ederim...

tüylerim diken diken oldu,
gerçekten hal etmiş günün yazısı olmayı,

birşeyleri kendi gözünle görmek duymaktan çok daha farklı,
ve bu yazı resmetmiş resmen duyup kulak tıkadığımız şeyleri..

tebrik ederim,
sevgiler..

İşte beklediğim sonuç ! Kelimenin taa başından tut da, son noktasına içerisinde ki virgüllerine kadar hakkettin bu kurdelayı. Bizler değilde kurul seçiyor olsaydı yazıları yine bu yazıyı alır, günün baş tacı yapardı şüphesiz. İnsanlığına bu kurdela, en çok insani yanlarına. Ne mutlu sana, eminim ki senden bahtiyarı yoktur böyle bir yazı ile gündemde olmandan ötürü...

Teşekkür ederim sana arkadaşım bir kez daha, bize bizi anımsattığım, durduğumuz yeri gösterdiğin için...

Tebrik çok, haklı gururuna...

TEŞEKKÜR EDERİM..ÇOK DUYGULANDIRDINIZ BENİ...DEMEK Kİ HER İNSANIN BİR DOLU ANI VARMIŞ...TEŞEKKÜRLER....

Bu yazı günün, bu yazı insanlığın yazısı olmalı. Yazının sonlarına doğru okumasaydım bizzat yaşadığınızı, sizde oradakilerden biri miydiniz de bunca güzel anlattınız yaşanılanları diye sormadan edemeyecektim. Çocukluğumu anımsadım bende herkes gibi, ne kadar şanslı olduğumu o şansın belki de hiç farkına varamadan büyüyüp, bugünlere geldiğimi. Günahı ne idi bu yavrucukların? Düzen diye başlasam söze yine siyas içerikli kapitalist yazılara kayacak söylediklerim ve yasak yoruma girecek diye biriktirdiklerimi haykıramıyorum burada... Şimdi değil, yeri burası değil... Ama inanın içimle birlikte taştı bunca zamandır görüp yutkunduklarım.

Zaman zaman insan olduğumuzu anımsatan çok az yazı okuyorum bu sitede ki bu da onlardan biridir. Acıtsa da yüreğimi okşayıp geçti merhametiniz... Size minnetler sevgili Toynak ses oldunuz o biriken suskunluğa...

+10 ... Günün yazısında görmek isterim bu denli duygu yoğunluğunu...

İçim burkuldu...Dediğiniz sahnelerden birine ben de şahit oldum bir keresinde... Çocuk esirgeme kurumuna bir ziyaret düzenlemeyi düşünmüştük arkadaşlarımla,uygun gün ve saati öğrenmek için gittiğimde daha küçücük bir çocuğun Ayşe anne diye kurumdaki bir görevliye sarılmasına şahit oldum... Tek yapabildiğim susmaktı o anda...
İnsanlar neden bu kadar duyarsız diye kızdım...
Duyarlı yazınız için tebrik etmek istiyorum sizi,ellerinize sağlık...

yürek burkan, gerçeğin kendisiydi bu yazı...
Anlatılan sahnelerin her biri gözümde canlandı, hüzünlendim ve ben de sustum...
sordum nerede onların aileri ve onlar nerede olacak onlar... nerede, ne zaman karşımıza çıkacaklar...

teşekkürler bizlere güzel bir hatırlatma oldu .

çok güzeldi
yüreğinize sağlık