Cemal Efendi’nin bir ineği vardır. O, evin bütün geçimini bu sağmal inekle sağlar. İnek senede bir buzalar. Buzağıyı da Cemal Efendi büyütür, yetiştirir ve satar. Cemal Efendi, yetiştirdiği buzağıları ve ineğinin sütünü satarak evin bütün ihtiyaçlarını karşılar.
Kurban Bayram’ı yaklaşmıştır. Cemal Efendi’nin Ramazan aylarında oruç tutmaya da yüzü pek yoktur. Bu sene Ramazan Ayı orucunun on beşini tutup, on beşini de mazeretsiz olarak yemiştir.
Cemal Efendi’nin evinin tek geçim kaynağı ineği, Kurban Bayramı’na on beş gün kala hastalanır. Evin geçimi olan süt satımı da durur. Eve iğne alamaz duruma gelir Cemal Efendi. Baytarları getirir, ineği muayene ettirir. Elinden gelen her şeyi ineğin iyileşmesi için yapar ve nihayetinde der ki:
“İnek iyi olana kadar oruç tutacağım.” Başlar oruç tutmaya. Tam on beş gün oruç tutar ve bu esnada Cemal Efendi’nin ineği iyileşir. Cemal Efendi, ineğim iyi oldu diye sevincinden havalara uçmaktadır.
Kurban Bayram’ı arife gecesi inek fenalaşır ve ölmek üzereyken musmul olarak keser. Cemal Efendi, sabah bayram namazını cemaatle kılar. Başına gelenleri bir bir İmam Efendiye anlatır.
Cemal Efendi:
“Hocam! Dün ineğim ölmek üzereydi kestim. Dün gece kestiğim ineğimi bu kurban yerine saysak; on beş gün ineğin iyileşmesi için oruç tutmuştum; onu da Ramazan Ayı’nda yediğim oruçların yarısına saysak olmaz mı?” der.
İmam Efendi:
“Olur mu Cemal Efendi! Olmaz! Katiyen olmaazz! Bunun dinde yeri yoktur.”
Cemal Efendi:
“Ya hocam! Akşam bir kitaba baksanız benim durumum için bir ışık deliği gözüküyor mu?” der.
Cemal Efendi ısrarla:
“Hocam gözünü seveyim! Ölen ineğimi kurbana; ineğin iyileşme için tuttuğum orucu da Ramazan Ayı’nda tutmadığım orucun yarısına sayalım.” Der.
İmam Efendi:
“Olmazzz! Cemal Efendi! Dini senin kitabına mı uyduracağız! Git Allah aşkına başımdan.” der.
Cemal Efendi, umduğu fetvayı bulamamanın endişesi içinde döner ve evine gider. Cemal Efendi, tuttuğu bunca oruca mı, ineğinin ölüsüne mi, yoksa bu kurbanda kurban kesemeyişine mi yansın…
31.10.2011
Sivas