Fotoğraflarla gelen mutluluk

• 5 Ocak 2008 Cumartesi 17:28:01

Geçenlerde tavan arasında kitaplarımı ararken şans eseri eski fotoğraflarımı buldum.Bütün hepsi küçük karton bir kutuya konulmuş ve orda bulunmayı beklemekteydiler.Karton kutunun kapağını açtığım zaman bütün her yer toz içerisinde kaldı.Resimlerin bulunduğu kutuyu aldım ve odama gittim.Kutuyu ilk açtığımda en üstü ilkokul öğretmenim ile çekinmiş olduğum fotoğraf duruyordu.Hayatımı borçlu olduğum ve benim bugünlere gelmemde en önemli faktörlerden biri olan ilkokul öğretmenim olan NURAL ÖZALIÇ ile çektirdiğim fotoğrafa uzun süre baktım.Farkında olmadan gözlerimden birkaç damla yaş geldi.Ben fotoğrafa bakarken eski günlere dönmüş ve tekrar 1C sınıfının sıralarına oturmuştum.Arkadaşlarımın seslerini ve tebeşirin kokusunu hissedebiliyordum.Onun hemen arkasındaki fotoğraf da annem ile babamın evliliklerinden kalan tek düğün fotoğrafı duruyordu.Benim daima yanımda olan kötü günümde de iyi günümde de yanımda daima dimdik olarak duran ve beni en iyi şekilde yetiştirmiş olan iki kutsal insanın o güzel gününe dair kalan tek fotoğraf,o kadar çok duygulanmıştım ki nerdeyse hüngür hüngür ağlayacaktım.Sonraki fotoğraf ise tam bir aile fotoğrafıydı.Fotoğrafta kimi ararsan vardı.Kiraz tarlasında öğle molası vermiş olan kocaman bir aile o günü çok ama çok iyi hatırlıyorum.Ben,dayım,eniştem,babam ve ailenin bütün erkekleri ağaçta kiraz toplarken daha doğrusu o zamanlar benim kiraz topladığım söylenemezdi.Çünkü ben on tane ağzıma kiraz atarken bir tane sepete atıyordum.Teyzem,Annem ve yengem ise sofrayı hazırlıyordu.Onlar sofrayı hazırlarken ben ise onları hayranlıkla izliyordum.Önce yere üç dört sayfa gazete parçası serdiler sonra gazeteler uçmasın diye köşelerine birer tane taş, aralarında en büyük olan teyzem hemen görev paylaşımı yaptı.Annem domates,salatalık soyarken yengem ise kavanozda bulunan yiyecekleri servis ediyordu.Teyzem ise ekmeği kesiyordu.Ben ise sabırla hadi yemek hazır demelerini bekliyordum.Teyzem bana seslendi.Serdar yemeğin hazır olduğunu eniştenlere söyle dedi.Ben durur muyum.Herkesi on dakikada sofrada toplayıverdim.Sofra her zaman yemek yediğim zamanlardan daha da fevkalade idi.Sofraya güzellik katan yiyeceklerden çok o güzel aile tablosuydu.Zeytin ezmesi,ev salçası,zeytin,peynir,domates.salatalık,biber ve el yapımı köy ekmeği daha ne isteyebilirdim ki bu anı iyi hisseden ablam eline fotoğraf makinasını aldığı gibi bu güzel olayı ölümsüzleştirdi.Fotoğrafları sırayla baktıkça onların olması gereken yerin tavan arası olmadığının farkına vardım.Hepsini güzel bir şekilde sildim ve zaman kaybetmeden dışarıya çıkım.Alabileceğim en güzel albümü aldım ve hepsini özenle sayfalara yerleştirdim.Ne zaman kendimi kötü hissetsem o albümü elime alıp geçmişime doğru yolculuk ediyorum.Albümü baştan sona kadar inceleyip kendimi iyi hissettiğimde gökyüzüne bakıp ne kadar zor durumda olursam olayım böyle bir aileye sahip olduğum için şükrediyorum.