bir çaycının seyir defteri...(9)

• 27 Aralık 2011 Salı 19:16:57

’Geçmiş bir an olur ki hayali bir ömre bedel...’

Kel ahmetlerin evindeyken,köyden ziyade en fazla anneannemlere gidiyorduk..En küçük dayım bize sık sık gelirdi..O sıralar üniversitede okuyan kemal dayım burs bulamadığından ve dedemin vefatınında o günlere denk gelmesi dondurup evine dönmüştü..Yeğenleri olan bizlerle sık ilgilenirdi..Dört dayım vardır ki en büyüğü geçen ay vefat eden,emekli öğretmen Münip Zeredendir..Çalıştığım iş yerindeki amirlerimden Nuri bey onun öğrencilerinden olduğunu her fırsatta dile getirir..

Allah gani gani rahmet etsin ki kütüphanesini ne zaman yenileyecek olsa,okumadığı kitapları bana gönderirdi..O yıllar okula gitmiyor olmama rağmen okumaya olan hevesimi görünce benim okuyabileceğimi düşündüğü;en azından hevesimin artması adına ’cin ali serileri,tonton ali,ziraat çocuk dergisinin 1986ya kadar ki sayıları,türkiye çocuk dergileri,fişlikler,akbank başaralım dergileri,ve osmanlı padişahlar ansiklopedilerinden’ ve bu türlerden sayısını hatırlayamadığım kitaplarını bana vermişti..
Vermisti vermesine ya,ben kitapları okumaya çalışmaktan çok, korumaya çalışmakla iştigaldim..Kardeşim turgut sürünmeye yeni yeni çıkmıştı ve annem soba yakarken odunları tutuşturmak için dergilerimi kullanıyordu!..
Anneme tepkimi ağlayarak gösteriyordum,turgutu ise fena halde pataklıyordum..Olanca çabalarıma rağmen turgutun kitaplarıma yaklaşma cüreti beni hayrete düşürmüştür..Çünkü dayak yemek için çok lüzumsuz bir gayret içindeydi..O kadar kitap arasında bir tane elifba olmaması ayrıca düşündürücüydü benim için..

Kara kışlardan birinde kemal dayım kendilerine gidersem iki tane kitap vereceğini söylemişti..Ayağımda yırtık ayakkabılar vardı ve ayaklarımın üşümemesi için üç tane şal çorabı üst üste giymiştim..Yaklaşık dört km.lik yolu o soğukta yaya yürümüştüm akabinde ve kitapları almıştım..Biri resimsizdi diğeri karakalem tarzı resimli bir hikaye kitabıydı..Sonradan öğrendim ki resimsiz olan kitap almanca sözlüğüymüş..

Kel ahmetlerin evinden çıkışımıza yakın zamanlar mahallede tek sıkıntım çeşme kuyrukları kalmıştı ki artık ücra köşelerde dolaşmam kavgalardan kaçınmam huzurlu olmamı sağlıyordu..

bir başka sefere devamla...