TAE-KWON-DO VE BEN.

• 24 Aralık 2011 Cumartesi 20:32:57

Soğuk bir kış günüydü tıpkı bugün ki gibi, annemin ordan burdan bir araya getirdiği derme çatma tae-kwon-do elbiseleriyle büyük bir heyecanla başlamıştım bu serüvene.Antrenörüm bana sen ilerde avrupa şampiyonu olcaksın derdi küçük yüreğimde binlerce gül açıverirdi ve her gece bir hayalin pembe düşleriye dalardım uykuya... eh biraz da havası vardı ASLI taekwondo ya gidiyordu.. mahallede salına salına gezer okulda şu zayıf kız mı demelerine aldırmazdım. Hayat başka bir pencereden açılıvermişti...
Ve birgün antrenör topladı bizi etrafına arkadaşlar bu sizinle son anremanımız...şimşek gibi çakmıştı bu sözler beynimde neden bitiyordu bu rüya? hiç zamanı değildi.Karanlık dünyama açılan bir dehliz gibiydi ve ansızın kapanıvarmişti yollar... sebeb tamamen duygusaldı geciken aydatlar spor salonunun olmayışı... vs... herşey gibi çok kısa sürmüştü bu aşk ve her aşk gibi sonu hüsrandı...belki sonu değildi hayatın ama böyle hissediyordu küçük yüreğim...
Aradan yıllar hatta çok yıllar geçti. Herşey değişti ama sarı- yeşil kuşağımın rengi ve içimde ki sevgi hiç değişmedi... bu şarkı burada bitmeyecekti, söylemişti ruhuma bir gece vakti sessizliği yırtan gece kuşu.Sene 2008 i gösterdiğinde yine soğuk bir kasım akşamı açılıyordu bir sayfa yeniden, yeniden dönüyordu hayatıma. Artık şartlar tamamen değişmiş ve benden yanaydı herşey.Başakşehir de yazacaktım ben bitmeyen şarkının son mısrasını ilerlemiş yaşıma aldırmadan çıktım yine tatami nin üstüne.Antrenörüm olabileceğini söylediğinde içimden olabilir mi acaba demiştim? Oldu bugün itibariyle sarı-yeşil kuşağımı aldım tozlu raflardan içine hayallerimi koydum, bir girdabın içinde kaybolan umudumu ve boyadım onu yeşile, maviye, kırmızıya ve en sonunda bugün siyaha. Siyahta zaferin adı oluyormuş işte. Belki basit gibi görünüyor olabilir. Fakat bir çocuğun hayaline yerleşen bir günün, yaşam sürdüğü müddetçe allahın izniyle bir gün gerçekleşeceğini gördüm bugün.Bekle hayat alacağım daha çok senden...